Είδος: Blackened, dissonant death metal
Εταιρεία: Transcending Obscurity Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2 Δεκεμβρίου 2022
Από τους Veilburner περιμένω πάντα «μεγάλα» πράγματα. Και για αυτό ευθύνονται οι ίδιοι και τα δείγματα γραφής που είχαν παραδώσει ήδη από το “A Sire to the Ghouls of Lunacy” του 2018. Το περσινό “Lurkers in the Capsule of Skull”, μαζί με το “Nulitas” των Acausal Intrusion, ήταν μια δουλειά που κράτησε ψηλά το είδος του blackened, disso-death metal, αφήνοντας πίσω της με μεγάλη απόσταση οτιδήποτε άλλο συναφές. Και οι δύο μπάντες επέστρεψαν βιαστικά, με νέα full-length ούτε έναν χρόνο μετά από τα παραπάνω album. Οι Acausal Intrusion, δυστυχώς, δεν τα πήγαν εξίσου καλά. Άραγε, μπορούν οι Veilburner να ισοφαρίσουν ή να ξεπεράσουν το impact του προηγούμενου δίσκου τους;
Με χορταστική διάρκεια περίπου μίας ώρας, στο “VLBRNR” (οποιοιδήποτε συσχετισμοί με το δικό μας ΜΤΣΤΚ ΓΜΣ ελέγχονται ως ανακριβείς) η δυάδα από την Πενσιλβάνια δεν κάνει ούτε βήμα πίσω στη διατήρηση του αρρωστημένου ήχου που έχτιζε σταδιακά επί πέντε δίσκους. Η πρώτη εντύπωση είναι ότι το comeback τους έχει ακόμη πιο στρυφνό χαρακτήρα. Είναι ένα δύσπεπτο και απαιτητικό άκουσμα που συνιστά μία επιπλέον άσκηση της μπάντας να ανακαλύψει νέα μονοπάτια extreme metal χάους και παραζάλης. Σχεδόν αμέσως, επίσης, γίνεται αντιληπτό ότι, ενώ στο “Lurkers…” σχεδόν έπιασαν κορυφαία απόδοση ως προς την έγχυση νοσηρότητας στο blackened death τους, στο “VLBRNR” συμβαίνει μάλλον το ανάποδο: εδώ το θεμέλιο μοιάζει να είναι η σχιζοειδής ηχητική επιτέλεση, και το ακραίο metal έρχεται απλώς να ντύσει υφολογικά το εγχείρημα.
Ο Mephisto Deleterio, που επιμελείται πλήρως το μουσικό κομμάτι, κάνει συναρπαστική δουλειά στα τύμπανα (ένα από τα highlights του album), αλλά έχει ρίξει πολύ μεγάλο βάρος στις κιθάρες. Ευτυχώς, όχι μόνο δεν (εκ)λείπει, αλλά ωθείται σε νέα άκρα το εθιστικά αποπροσανατολιστικό εφέ που έχει η κιθαριστική ταυτότητα των Veilburner· αυτή η αίσθηση του «ξεκούρδιστου», του διεστραμμένου, κάτι σαν νότες-τοξικές αναθυμιάσεις. Το μουσικό στρίψιμο της βίδας επιτείνει η προσεκτική και φροντισμένη χρήση πλήκτρων και FX. Οπωσδήποτε, άξια αναφοράς είναι τα φωνητικά του Chrisom Infernium, που έχουν γίνει πιο πολυεπίπεδα και εξερευνούν νέα εδάφη ακραίας εκφραστικότητας. Οι ρόλοι που ερμηνεύει τούτη τη φορά συνεχίζουν να έχουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της παραφροσύνης των κραυγών και των ψιθύρων που ενέδρευαν στο “Lurkers…”, αλλά σε αυτά προστίθεται η αύρα της ιερής μανίας ενός μυστικιστή θεολόγου που ανοίγει πύλες για να περάσουν στον κόσμο μας μοχθηρές και κακόβουλες οντότητες.
Το “VLBRNR” απαιτεί να του δοθείς ολοκληρωτικά και να του αφιερώσεις χρόνο. Και, προφανώς, αυτό λειτουργεί αμφίδρομα· είναι και πλεονέκτημα και μειονέκτημα. Πιθανώς, δεν έχει τη δυνατότητα να γραπώνει και να καθηλώνει ακαριαία. Ειδικά αν δεν υπάρχει προηγούμενη τριβή με τη μουσική των Veiburner. Είναι σαν μια κακοτράχαλη διαδρομή που προορίζεται για να δοκιμάσει την αφοσίωση και την αυταπάρνηση των προσκυνητών. Συνεπώς, η αν(τ)οχή που θα επιδείξετε εξαρτάται απολύτως από τον βαθμό της πίστης ότι στο τέλος της πορείας θα συναντήσετε κάτι αντάξιο των προσδοκιών σας. Εγώ θα κλείσω υποστηρίζοντας πως η αποκόμιση κέρδους είναι αναντίρρητη. Το μέγεθος αυτής, ωστόσο, θα φανεί εν καιρώ.
Facebook: https://www.facebook.com/veilburner/
Bandcamp: https://veilburnerband.bandcamp.com/
519 
