Είχα ξεχάσει πώς είναι να προσπαθείς να διασχίσεις το Γκάζι Σάββατο βράδυ και μετά τα απανωτά πολιτισμικά σοκ που έπαθα, έφτασα έξω από το Temple σχετικά νωρίς για τις καθιερωμένες κουβέντες και αγκαλιές πριν τα live.
Εκτός από την underground σκηνή της Αθήνας που τίμησε το live, με χαροποιεί ιδιαίτερα που γνωρίζω συνεχώς καινούργιο κόσμο από διάφορα μέσα, το οποίο δείχνει την ποικιλομορφία του κόσμου που ασχολείται με την μουσική αλλά και το ότι όλο και περισσότερα μέσα ασχολούνται με την ελληνική σκηνή. Το Σάββατο 9/3 βρεθήκαμε κι εμείς στο Temple για να πάρουμε μέρος στη γιορτή\ release show των Unverkalt για τον δίσκο τους: “A Lump of Death: A Chaos of Dead Lovers”.
Την βραδιά ξεκίνησαν οι πολύ αγαπημένοι μου Sevengill. Προερχόμενοι από ένα tour με τους Urstaat και με τις βαλίτσες τους ήδη έτοιμες να πετάξουν την επόμενη μέρα για να κάνουν live στη Κωνσταντινούπολη, μας παρουσιάστηκαν δεμένοι, με αυτοπεποίθηση και θράσος.
Οι μελωδικές τους γραμμές έχουν αφήσει πίσω τους το post-rock και τη cinematic ατμόσφαιρα. Στη θέση τους έχουν έρθει post metal ελεγείες και ρυθμοί φτιαγμένοι να ταλαιπωρούν τους αυχένες μας. Ο ήχος των Sevengill ήταν τόσο αψεγάδιαστος, που συζητούσαμε ότι ήταν ό,τι πιο κοντινό σε παραγωγή studio έχουμε ακούσει σε live.
Οι Sevengill, επιμένοντας να κρατήσουν το δέσιμο του power trio, κάθε φορά που τους βλέπουμε είναι πιο ογκώδεις και ενώ προσθέτουν στοιχεία στον ήχο τους, φτάνουν να είναι και συνεχώς πιο minimal, μακριά από φλυαρίες ή ανάγκη αυτοπροβολής. Οι Sevengill έχουν καταφέρει μια αξιοσημείωτη εξέλιξη σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και πλέον είναι στο χέρι τους να επιλέξουν την συνέχεια αυτών που έχουν καταφέρει.
Το Σάββατο για μια ακόμη φορά είχαμε το φαινόμενο ο κόσμος να μην στηρίζει τα support σχήματα και όταν ξεκίνησαν οι Sevengill είχε πραγματικά πολύ λίγο κόσμο. Δεν μπορώ να το καταλάβω γιατί γίνεται αυτό. Όταν κάποιος έχει αγοράσει εισιτήριο και θέλει να δει ένα σχήμα, είναι τουλάχιστον ασέβεια να έρχεται μόνο για να δει το headline. Πέρα από ασέβεια είναι και αποκαρδιωτικό για τα support σχήματα, να ανεβαίνουν στη σκηνή και να έχει τόσο λίγο κόσμο και στην συνέχεια όταν κατεβαίνουν για να πάνε στο merch τους, να βλέπουν τον χώρο σχεδόν να γεμίζει.
Η συνέχεια άνηκε στους οικοδεσπότες της βραδιάς Unverkalt. Η μπάντα ξέρει πολύ καλά πως να προωθήσει την δουλειά της αλλά και πως να στήσει ένα live με τους δικούς της όρους.
Με στοχευμένες προωθητικές κινήσεις, χωρίς να γίνονται καρικατούρες, με παραγωγή προσεγμένου περιεχομένου στα social media και το κυριότερο, με την ανάγκη να δημιουργήσουν σχέσεις μέσα από την τέχνη τους, έφτιαξαν ένα release show το οποίο μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς σε πιο άπειρες μπάντες για το πώς κάποιος στήνει και προωθεί ένα live.
Οι Unverkalt πήραν θέση στη σκηνή και μόλις τελείωσε το εισαγωγικό κομμάτι του “A Lump of Death: A Chaos of Dead Lovers”, βγήκε και η τραγουδίστρια στη σκηνή για να ξεκινήσει το live τους.
Είναι εντυπωσιακό πως κάποια άτομα είναι χαμηλών τόνων, ευγενέστατα, ντροπαλά και όταν ανεβαίνουν στη σκηνή έχουν τόσο δυνατή αύρα, που απλά περπατάνε προς το μικρόφωνο και εσύ μένεις να τους κοιτάς. Έτσι ακριβώς έγινε και με την τραγουδίστρια του σχήματος, Δήμητρα Καλαβρέζου.
Σε απόλυτη αρμονία με την θεατρικότητα της μουσικής τους, μας έβαλε στον σκοτεινό κόσμο των concept που αγαπά το σχήμα. Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί, αλλά κάποιοι performer είναι καταδικασμένοι να μην μπορούν να αποδώσουν θεατρικότητα και να είναι άβολη οποιαδήποτε προσπάθεια προς αυτή τη κατεύθυνση, ενώ άλλοι το βγάζουν τόσο φυσικά όσο μια ανάσα. Προφανώς η Δήμητρα αλλά και όλο το σχήμα των Unverkalt ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία.
Τεχνικά οι Unverkalt είναι ένα σχήμα με πολύ καλούς μουσικούς. Οι κιθάρες ήταν σε έναν συνεχόμενο διάλογο riff ή ατμόσφαιρας, ενώ το μπάσο με τα τύμπανα δημιουργούσαν μια συμπαγέστατη ρυθμική βάση.
Τα φωνητικά ήταν ένα ταξίδι από την Beth Gibbons μέχρι την Anneke, αλλά δυστυχώς υπήρχαν σημεία, τουλάχιστον στο σημείο που καθόμουν εγώ, όπου δεν τα άκουγα και τα υπόλοιπα όργανα ήταν λίγο πιο δυνατά από ό,τι θα ήθελα.
Οι Unverkalt έχουν έναν ήχο που δεν είναι πολύ κοντά στα ακούσματά μου και πριν το live του Σαββάτου, θα έλεγα ότι έχουν βγάλει έναν απλά αξιόλογο δίσκο. Όμως με αυτήν την εμπειρία που μας προσέφεραν, το σχήμα κέρδισε έναν ακόμη οπαδό.
photos: Έφη Γαλιατσάτου
ΥΓ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΔΗΜΗΤΡΑ!
920 
