Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: Shadow Kingdom Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 15 Μαίου 2020
Μου είναι δύσκολο να περιγράψω το συναίσθημα, όταν μαθαίνω ότι παλιές δόξες του heavy metal επανέρχονται εκ νέου στο προσκήνιο είτε δισκογραφικά είτε με ζωντανές εμφανίσεις. Μπάντες που υπηρέτησαν τη σκηνή αφήνοντας σπουδαία κληρονομιά και παράλληλα μας έκαναν να αγαπήσουμε αυτή τη μουσική. Μπάντες που ακόμα και σήμερα θεωρώ ότι έχουν να προσφέρουν στο heavy metal, αφού αυτές βοήθησαν να γιγαντωθεί. Μία από αυτές τις μπάντες, είναι και οι Αμερικανοί Tyrant που επανέρχονται σχεδόν 25 χρόνια μετά τη τελευταία δισκογραφική δουλειά τους με το νέο τους πόνημα με τίτλο “Hereafter”.
Οι Καλιφορνέζοι metallers, ουσιαστικά έζησαν από τη γέννηση της τη χρυσή δεκαετία του 1980 με τη καλπάζουσα αύξηση της δημοτικότητας του heavy metal μιας και ιδρύθηκαν το 1978 και βοήθησαν και αυτοί με τα “Legions Of The Dead”, “Too Late To Pray” και “King Of Kings” αργότερα (1996) στο να έχει περισσότερα όπλα στη φαρέτρα της η σκηνή. 24 χρόνια μετά το “King Of Kings” και αφού προηγήθηκε η επανασύνδεση των Tyrant, επιστρέφουν δισκογραφικά με το “Hereafter” που μάλλον μοιάζει να έχει βγει από τη καλύτερη περίοδο των ‘80s μουσικά.
Πρώτο συν για το “Hereafter”, αποτελεί το γεγονός της προσθήκης ενός έμπειρου frontman με πολλές παραστάσεις από δυνατές μπάντες όπως οι Solitude Aeturnus, οι Candlemass, οι Solitude, του Robert Lowe, σε λίγο διαφορετικά μεν μονοπάτια (doom metal) αλλά με την old school νοοτροπία και προσέγγιση στο album να υπερισχύει. Οι ερμηνείες του Lowe, με αυτή τη doomy διάθεση, δίνουν έναν πιο επικό τόνο στα κομμάτια του δίσκου ενώ και η ατμόσφαιρα γίνεται λίγο πιο “σκοτεινή” χωρίς όμως να χάνουν σε λάμψη οι συνθέσεις. Το όλο εγχείρημα, δείχνει να πετυχαίνει με το αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικό.
Πηγαίνοντας στο καθαρά μουσικό κομμάτι του δίσκου, το “Hereafter” μάλλον συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η μπάντα. Ακούγοντας τα “Legions Of The Dead” και “Too Late To Pray”, καταλαβαίνεις ότι το νέο album των Αμερικανών θρύλων είναι η φυσική συνέχεια, η μουσική εξέλιξη των δύο αυτών κλασικών δίσκων και μάλιστα ανεβάζουν κατά ένα σκαλοπάτι τη μπάντα. Από την εισαγωγή, σε καταλαμβάνει αυτό το old school feeling, η ‘80-ίλα, ένα ρίγος σε διαπερνά και σκέφτεσαι ότι ακόμη και σήμερα εν έτει 2020, οι “παλιοί” έχουν να δώσουν πράγματα στη σκηνή. Θα μπορούσα να αραδιάσω όλα τα κομμάτια σαν απόδειξη του οίστρου και της ποιότητας των Tyrant, αλλά νομίζω ότι με την αποδοχή και μόνο ότι όλα τα τραγούδια του δίσκου είναι killers και καλοδουλεμένα φαίνεται ότι το “Hereafter” αποτελεί μία καλή επιλογή για τους old school μεταλλάδες και τους λάτρεις του κλασικού ήχου.
Ξέρω ότι πολλοί οπαδοί, θα μπουν στη διαδικασία να συγκρίνουν και να αμφισβητήσουν τη μπάντα βάσει της προ τριετίας μέτριας εμφάνισης τους στο Up The Hammers festival όμως guess what? Δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους! Άλλο αυτή η εμφάνιση, που μάλλον αποδεικνύεται σα μια κακιά παρένθεση της καριέρας τους, και άλλο το “Hereafter” που είναι μία αχτίδα φωτός μέσα στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Οι Tyrant, έβαλαν τα δυνατά τους, δούλεψαν σκληρά και μεθοδευμένα και αποδεικνύουν περίτρανα ότι μπορούν να κρατήσουν τη σημαία του old school heavy metal ψηλά ακόμα και σήμερα.
Οι Tyrant επιστρέφουν και μάλιστα ανεβάζουν το πήχη των προσδοκιών ψηλά για τη συνέχεια. Το “Hereafter”, είναι ένα από τα καλύτερα old school albums που θα ακούσεις στις μέρες μας. Λες και έχει βγει από τα πιο ‘80s όνειρα μας. Και αν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα, θα χρησιμοποιήσω τους στίχους από το ρεφρέν του “Fire Burns”: fire burns, I shall return. Οι Tyrant επέστρεψαν και ετοιμάζονται να καταδυναστεύσουν τις μουσικές μας προτιμήσεις.
Facebook: https://www.facebook.com/TYRANT-172515856798
884 
