Είδος: Progressive Metal
Δισκογραφική: Frontiers Music s.r.l.
Ημ. Κυκλοφορίας: 8 Μαρτίου 2024
Ο τρίτος δίσκος είναι πάντα σημαντικός. Και οι Turbulence, έχοντας ήδη δείξει τα «δόντια» τους στο προ τριετίας “Frontal”, έρχονται με το “Binary Dream”, για να πάνε τον ήχο τους ένα ακόμα βήμα παραπέρα.
Από το Λίβανο ορμώμενοι και με ξεκάθαρο progressive προσανατολισμό, κάνουν σαφές πως δεν έχουν σκοπό να μείνουν στάσιμοι και φορώντας με καμάρι τις επιλογές τους στο πέτο, εξελίσσονται και προσφέρουν μια δουλειά βγαλμένη από την καρδιά, για να χαροποιήσει τα αυτιά όλων εκείνων που απολαμβάνουν τη μουσική τους και με το μυαλό.
Η prog παλέτα τους, πλησιάζει περισσότερο μπάντες όπως Dream Theater και Spock’s Beard, αλλά με μια πιο σύγχρονη οπτική, οπότε δεν μιλάμε για κάποιον κλώνο, ούτε για κάτι κορεσμένο. Οι Turbulence, με το “Binary Dream”, βαδίζουν πλέον σε δικό τους δρόμο, χτίζοντας τη δική τους ταυτότητα, η οποία αποτυπώνεται στο τρίτο full length τους.
Το album πραγματεύεται την ιστορία ενός ρομπότ (ονόματι 8b+1), το οποίο μέσω ενός πειράματος αποκτά συνείδηση, concept πολυφορεμένο μεν, αλλά σίγουρα επίκαιρο ελέω της ανόδου της τεχνητής νοημοσύνης και συνάμα εξαιρετικά αποδοσμένο από την μπάντα, η οποία μεταφέρει τη διήγηση και στον ήχο της, πέρα από τους στίχους. Πώς το κάνει αυτό; Σαν ένα εν δυνάμει soundtrack που παράγει εικόνες και σιγοντάρει το storytelling, με τις νότες σε πολλά σημεία να δημιουργούν τη στείρα τεχνολογική ατμόσφαιρα που χρειάζεται για να «μπεις» στο νόημα του σεναρίου.
Παρότι το group αποτελείται αδιαμφησβήτητα από παιχταράδες, στο album δεν θα βρεις αχρείαστες κιθαριστικές «μπουρμπουλήθρες», ούτε «κοιτάξτε-πόσο-καλά-παίζω» κομμάτια, παρότι απέχει πολύ από τον μινιμαλισμό. Ναι, είναι prog, ναι θα βομβαρδιστείς με πολλές νότες, αλλά το “Binary Dream” δεν προσπαθεί να σε πείσει για το τεχνικό ποιόν του. Άλλωστε η μπάντα ξέρει πως μουσικά είναι σε υψηλό επίπεδο. Στην προκειμένη, θέλει να διηγηθεί μια ιστορία, δημιουργώντας έναν δίσκο που περισσότερο λειτουργεί σαν σύνολο παρά ως αποσπάσματα. Εδώ δεν υπάρχουν εν δυνάμει single, παρότι τραγούδια όπως “Theta”, “Temary”, “Hybrid” και “Corrosion” στέκονται κι αυτόνομα.
Η ερμηνείες είναι αισθαντικές, φέρνοντας ενίοτε στον νου Conception, αλλά αν ψάχνεις για hooks που θα σιγοτραγουδάς, την πάτησες, μιας και, όπως προείπα, τα πάντα εξυπηρετούν το concept και λειτουργούν αλληλένδετα κι ως σύνολο, δημιουργώντας ένα δύσπεπτο, για τη μάζα, album, αλλά εξαιρετικά προσιτό και καλοδεχούμενο για όσους αγαπούν το progressive ιδίωμα.
Μέσα σε 9 κομμάτια, οι Turbulence δεν επαναπροσδιορίζουν το είδος, αλλά ισχυροποιούν τη μουσική τους ταυτότητα κι εδραιώνονται στη σκηνή, ακολουθώντας εν έτει 2024 μια πιο δική τους ρότα, η οποία δεν είναι για όλους, αλλά στην τελική, γνωρίζουν πολύ καλά το target group τους. Κι αυτό το target group, δεν νοείται να μην εκτιμήσει τις fusion και jazz αποχρώσεις των συνθέσεων, να μην ταξιδέψει με το ερμηνευτικό και ινστρουμενταλικό δίπολο του album, ή να μην υποκλιθεί στο 14λπετο ομώνυμο κομμάτι, που περικλείει όλες τις επιρροές του group και όλα όσα είναι σήμερα το ίδιο, ηχητικά.
Προσωπικά, δεν περίμενα να με εντυπωσιάσει τόσο ο δίσκος. Νόμιζα πως θα ακούσω μια ακόμα συμπαθητική prog δουλειά, αλλά να που το κουιντέτο από το Λίβανο, κυκλοφόρησε ένα αφοπλιστικά καλό full length, για το οποίο οφείλει να περηφανεύεται.
http://instagram.com/turbulencelb
http://facebook.com/turbulenceofficial
http://www.twitter.com/turbulencelb
390 
