TURBID NORTH: “The Decline”

ALBUM

Είδος: Sludge ’n’ Grind
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 20 Ιανουαρίου 2023

Θυμάσαι όλες αυτές τις φορές που έχεις γνωρίσει μέλη μιας μπάντας και στο πολύ εύλογο ερώτημά σου «Και τι παίζετε;» σου δίνουν μια απάντηση του τύπου «Χμμ… Είναι δύσκολο να σ’ το περιγράψω, δεν παίζουμε ένα συγκεκριμένο είδος, είναι λίγο απ’ όλα και τίποτα»; Τότε, σίγουρα θα θυμάσαι ότι όταν εντέλει άκουσες τη μουσική του συγκροτήματος, θα σκέφτηκες «Αφού είναι πολύ συγκεκριμένο αυτό που παίζουν, γιατί δεν το λένε και με ταλαιπωρούν, που να πάρει ο Διάολος;»

Ίσως οι Turbid North να είναι από τις λίγες μπάντες που πράγματι δικαιούνται να απαντήσουν στο παραπάνω ερώτημα με μια ασάφεια (δημιουργική ή μη, δεν έχει σημασία). Δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο να κατατάξεις κάπου τη μουσική που παίζει στο νέο, τέταρτο στη σειρά full-length του το συγκρότημα που ιδρύθηκε στην Αλάσκα, παρακαλώ, προτού κατηφορίσει προς τον αμερικανικό Νότο.

Υπάρχουν, ωστόσο, δύο βοηθητικές σταθερές και αυτές είναι α) ότι υπάγονται στον σκληρό και ακραίο κιθαριστικό ήχο του metal β) και ότι τα θεμέλια πάνω στα οποία έχει πατήσει το “The Decline” είναι, αφενός, το doom/sludge και, αφετέρου, το death/grind.

Ως τρίο εδώ και δύο δίσκους, οι Turbid North απαρτίζονται από τον ηγέτη τους Nick Forkel (φωνητικά, κιθάρες, synths), τον Chris O’Toole, μπασίστα και μέλος των Unearth, και τον drummer Jono Garrett. Στα 42 λεπτά που διαρκούν συνολικά οι δέκα συνθέσεις του “The Decline”, κυριολεκτικά δεν μπορείς να ξέρεις τι σε περιμένει από τραγούδι σε τραγούδι. Για να σου δώσω μία ιδέα, το album σε υποδέχεται με το ατμοσφαιρικά βαλτώδες doom του “Eternal Dying”, συνεχίζει με το δυσοίωνα νευρωτικό και sludgy “The Oppressor”, για να σε ξαφνιάσει αμέσως μετά το death ’n’ groove μακέλεμα του “Slaves” ή ο grindcore εκσφενδονισμός θανατερών ναπάλμ στο “Patients”.

Από κει και πέρα, στο πολυσυλλεκτικό εγχείρημα που λέγεται “The Decline” μπορείς να αναγνωρίσεις μια πληθώρα επιρροών και δανείων: riffs που φέρνουν στο μυαλό τους Mastodon, Neurosis και Baroness, ιδέες με ευθείες καταβολές στον Iommi και τον Gilmour, ηχητικούς καταιγισμούς όπως τους δίδαξαν οι Napalm Death, ακόμα και μικρές ενέσεις από industrial ambient ή southern ηχοχρώματα.

Προφανώς, δεν έχει νόημα να αποφεύγουμε το αυτονόητο· ναι, η προσπάθεια των Turbid North εγείρει ερωτηματικά ως προς την ταυτότητα και τη συνοχή. Εδώ, όμως, το μπαλάκι το πετά σε εμάς το συγκρότημα, καθώς οι ίδιοι δείχνουν να απολαμβάνουν αυτό που κάνουν και να κινούνται με άνεση ανάμεσα στις ποικίλες πηγές έμπνευσης. Προσωπικά, δεν δυσκολεύτηκα να ευχαριστηθώ το “The Decline” και να συμμεριστώ –όσο είναι δυνατόν, δηλαδή– το όραμα της μπάντας, αλλά θα μπορούσα κιόλας να καταλάβω πώς αυτή η «μεταμοντέρνα» συνθετική προσέγγιση μπορεί να προκαλέσει αμηχανία στο ευρύτερο ακροατήριο. Βέβαια, η πρόταση των Turbid North, με τα καλά και τα κακά της, είναι κάπως τολμηρή για τα πιο άτολμα αφτιά.

Facebook: https://www.facebook.com/turbidnorth/ 
Bandcamp: https://turbidnorth.bandcamp.com/

496
Avatar photo
About Πέτρος Μπεϊμανάβης 193 Articles
Ευαίσθητος, αυτοκαταστροφικός, ονειροπόλος, κυκλοθυμικός Ιχθύς, με ωροσκόπο Παρθένο, Σελήνη στον Υδροχόο, αλλά δεν πιστεύω στα ζώδια, αισθάνομαι ότι έχω γεννηθεί κάτω από το άστρο του 2112, με τεχνητές ωδίνες που προκάλεσε ο εναρκτήριος μπάσος ήχος του “Tom Sawyer”. Στον δρόμο, γυρνάω το κεφάλι μου αν πιάσει το αφτί μου κάτι από τα παρακάτω: Πέτρο, Images and Words, Warrel Dane, Morbid Angel, Bergman, Kundera, Chick Corea, Sarah Kane, σοκολάτα, “Μιλάμε για πολύ meta- φάσæ” και “Κατ’ αρχήν…”.