Είδος: Ηeavy/Power
Εταιρία: Metal Blade Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2 Σεπτεμβρίου 2022
To heavy metal ζει και βασιλεύει, well ίσως δεν βασιλεύει με την έννοια της απόλυτης εξουσίας, αλλά στην πραγματικότητα ποτέ δε το ενδιέφερε αυτή η έννοια. H βασιλεία του heavy metal είναι αυτή η παραμυθένια ρομαντική αξίωση, είναι o παιάνας βγαλμένος από θρύλους και παραδόσεις, είναι το τραγούδι του φτωχικού βάρδου που υπομένει και επιμένει αγέρωχα, με “βασιλική” περηφάνια. Υπό ένα πιο ρεαλιστικό πρίσμα, το heavy metal είναι ένα πεισματάρικο είδος μουσικής που αρνείται να υποχωρήσει και να χαθεί, που κάνει κύκλους και επαναπροσδιορίζει συνεχώς τον εαυτό του, που επιστρέφει στα παλιά και τους δίνει μια νέα δυναμική.
Οι Σουηδοί Trial, στο νέο τους πόνημα με τίτλο Feed the Fire, κάνουν ακριβώς αυτό το τελευταίο. Έχετε καταλάβει πως μιλάμε για μία ακόμη δουλειά που ανήκει στο “νέο κύμα” ΝWΟΤΗΜ, εκεί όμως που η πλειοψηφία των συγκροτημάτων λοξοκοιτάνε τα Ιερά 80s, οι Trial θεωρώ πως εμπνέονται πολύ περισσότερο από τα Άγια 90s, και θα εξηγηθώ.
Πρώτα ας κάνουμε ένα γρήγορο catch-up. Οι Trial μετράνε ήδη 3 δίσκους στο ενεργητικό τους, με τον τελευταίο “ Motherless” να είναι ομολογουμένως κάπως περίεργος, με μια προσέγγιση στο songwriting κάπως πιο doom-y να τη πω, κάπως πιο ψυχεδελική, κάπως δεν κόλλαγε η φωνή 100%, κάπως είχε ωραίες ιδέες αλλά το σύνολο έβγαινε κομματάκι ασύνδετο. Το ερώτημα για την κατεύθυνση στο επόμενό τους βήμα λοιπόν ήρθε να απαντήσει ο καινούργιος τραγουδιστής Arthur W. Andersson, αφού σύμφωνα με το ίδιο το συγκρότημα, όταν τον άκουσαν όλα έκαναν κλικ αυτόματα. Πιο δυναμικό ύφος, πιο up-tempo συνθέσεις, πιο μελωδικό ριφάτο παουερίζον metal ήταν ο δρόμος που φωτίστηκε για τους Trial, και η μπάντα έσπευσε να τον διαβεί με όρεξη.
Το Feed the Fire ξεκινά εντελώς κλασικά, όπου αν και η πώρωση βαράει κόκκινο, ίσως δίνει ελάχιστα λάθος μηνύματα για τη συνέχεια του άλμπουμ. Ορχηστρικό επικό μίνι intro Tria Prima για να μπει το “πιο τυπικό πεθαίνεις” metal anthem Sulphery, το οποίο έχει όλα τα κλισέ, είναι “σωστότατο” και καλοπαιγμένο, αλλά σίγουρα σε κάνει να αναρωτηθείς το τι διαφορετικό θα έχουν να προσφέρουν οι Trial. Στο επόμενο κομμάτι όμως, Thrice Great Path, αρχίζει να σχηματίζεται μια καλύτερη εικόνα για το ύφος των Σουηδών. Σίγουρα δεν ξεφεύγουμε από την heavy power φόρμα, αλλά θα πρέπει να πω ότι ο τρόπος που ξεδιπλώνεται η σύνθεση, και κυρίως ο τρόπος που τραγουδάει ο Andersson και η χροιά του αρχίζουν να μου φέρνουν στο μυαλό την ιταλική progpower σχολή που άνθισε στα τέλη των 90ς. Το κομμάτι διαποτίζεται από αυτή τη μελαγχολική μπαρόκ διάθεση των Ιταλών, και αυτή η αίσθηση παραμένει καθ’ όλη τη διάρκεια της ακρόασης από εκείνο το σημείο και ύστερα.
Ακολουθούν τα In the Highest και Snare of the Fowler όπου οι Trial δείχνουν να εξερευνούν περαιτέρω αυτό τον ήχο που περιέγραψα, και συνειδητοποίησα ότι είχα καιρό να ακούσω κάτι τέτοιο. Δεν εννοώ ότι έχουμε κάτι τόσο μοναδικό ή εξαιρετικό, όσο ότι η προσέγγιση τους στο heavy power ανήκει σε αυτή τη σχολή που είχε μια δική της αισθητική, μέχρι ενός σημείου τουλάχιστον.
Το title track Feed the Fire που ακολουθεί ανήκει στις δυνατές στιγμές του δίσκου αναμφίβολα, και χωρίς να απομακρύνεται από το γενικό feeling, μου έβγαλε ταυτόχρονα και έναν US power λυρισμό. Παικτικά οι Trial δείχνουν πως ξέρουν ακριβώς τι κάνουν, στις κιθάρες τα ρυθμικά εναλλάσσονται αρμονικά με τα leads και τις μελωδίες, τα ντραμς κοπανάνε με την “γλυκάδα” όμως στον ήχο του ορθόδοξου metal και η φωνή του Andersson αποπνέει μια κοντρολαρισμένη αριστοκρατικότητα.
Το The Faustus Hood ακολουθεί με μια πιο mid-tempo “ποιητική” ντούμ προσέγγιση, σαν μια μεταλλική ελεγεία, για να περάσουμε στο πιο πληθωρικό Quadrivium όπου οι Trial progpowerίζουν και πάλι με τον τρόπο που το κάνουν σε ολόκληρο το δίσκο. Με αυτά και μ’ αυτά φτάνουμε στο κλείσιμο του Feed the Fire με το απαραίτητο δεκάλεπτο σχεδόν έπος The Crystal Sea, το οποίο είναι ένα λυρικό πομπώδες epic metal storytelling, ακριβώς όπως όφειλε να είναι.
Το Feed the Fire δεν είναι κάποιος δίσκος που θα σου αλλάξει τη ζωή. Δεν γνωρίζω καν ακόμα σε ποια θέση θα τον τοποθετούσα στο υποθετικό μου ΝWΟΤΗΜ ranking για φέτος, αν έχει την οποιαδήποτε σημασία ετούτο. Εκείνο όμως που νιώθω είναι πως έχουμε μια προσπάθεια που με χτύπησε σε μια νοσταλγία που δεν ήξερα καν ότι είχα ακόμα. Αυτό το λέω περισσότερο για να δώσω το στίγμα του ήχου των Trial, δε σημαίνει ότι έχουμε απλά ένα μνημόσυνο. Όπως μίλησα στην αρχή για τους κύκλους που κάνει το μέταλ, εδώ έχουμε μια όμορφη επιστροφή σε παλιά λημέρια αλλά σε ένα αποτέλεσμα που έχει ζωντάνια, έχει σφυγμό, δεν ήρθε να κλαψουρίσει σαν μοιρολογίστρα, αλλά ήρθε να μας τραγουδήσει για το βασίλειο του heavy metal.
Official Site: https://trialheavymetal.storenvy.com/
Facebook: https://www.facebook.com/TrialHeavyMetal
Instagram: https://www.instagram.com/trialheavymetal/
Bandcamp: https://trialheavymetal.bandcamp.com/
Spotify: https://open.spotify.com/artist/2zfezp24nT7rrTRefv6T7g
519 
