TOXIK

O Josh Christian είναι μεγάλη μορφή για το metal, είτε το πήρες χαμπάρι στα 80’s με τα δύο δισκογραφικά αριστουργήματα των Toxik, είτε πολύ αργότερα λόγω ηλικίας είτε δεν το έχεις καταλάβει μέχρι σήμερα. Το “World Circus” και το “Think This” θα πρέπει να διδάσκονται στο παγκόσμιο school of metal, ως τα δύο πιο ανοιχτόμυαλα thrash albums όλων των εποχών.
Οι Toxik έχουν επιστρέψει για τα καλά, μετά από 15 χρόνια σιωπής και σχεδόν άλλα τόσα μεγάλης προσπάθειας να σταθεροποιηθούν ως σύνθεση.
Σήμερα, οι Josh & Co. δείχνουν να είναι πιο αποφασισμένοι και έτοιμοι από ποτέ και σε λίγο καιρό, έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα για μια headline εμφάνιση στο Up The Hammers Fest (δελτίο τύπου)! Μέχρι να συμβεί αυτό, ο Σπύρος Χονδρογιάννης πέτυχε τον Josh σε εξαιρετική μέρα και ο Josh ανοίχτηκε στον Σπύρο, σε μια deluxe συνέντευξη – αυτοβιογραφία!

Χαιρετισμούς από την Ελλάδα, Josh! Είναι τιμή μας να σε έχουμε στο Rockway και για μένα προσωπικά να σου παίρνω συνέντευξη, όντας fan από το 1987. Έχεις συνειδητοποιήσει τώρα πια, 33 χρόνια μετά το “World Circus”, πως δημιούργησες δύο αριστουργήματα στην ιστορία της metal, έτσι;
Σε ευχαριστώ Σπύρο, είναι πραγματικά ευχαρίστησή μου να τα λέμε εδώ, λίγο καιρό πριν από ένα υπέροχο gig (Up The Hammers Fest). Ναι…σε αυτή τη φάση, είμαι αρκετά μεγάλος και έχω ζήσει πολλά, οπότε πιστεύω πως είναι εντάξει να επιτρέψω στον εαυτό μου να νιώσει περηφάνια για το τι τελικά σημαίνουν οι Toxik σε βάθος χρόνου. Θα πρέπει να πω πως αυτό το χρωστάω ολοκληρωτικά στην metal οικογένεια (κοινότητα), που μας έδωσε την ευκαιρία και το χώρο για την τέχνη μας. Ως συγκρότημα, είναι τιμή μας να βρισκόμαστε εδώ και το ταξίδι για το Up The Hammers είναι μια ακόμα επικύρωση…είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι για την εμφάνισή μας σε αυτό το φεστιβάλ!

Η ποιότητα μιας μπάντας και η τύχη δεν πάνε πάντα μαζί. Ξέρω πως σε έχουν ρωτήσει τουλάχιστον χίλιες φορές, αλλά ας το κάνουμε άλλη μια για τους αναγνώστες του Rockway: γιατί τόσες αλλαγές στο line up των Toxik τα πρώτα επτά χρόνια (1985 – 1992) και φυσικά, τι οδήγησε πραγματικά στη διάλυση, την στιγμή που η μπάντα ήταν στην κορυφή της;
Ο Chuck (των Death) είπε κάποτε σε μια συνέντευξη: “είναι πραγματικά δύσκολο για τους ανθρώπους, να μοιράζονται το όραμα άλλων ανθρώπων”. Για να παίξεις Toxik ή όποια άλλη μορφή πολύπλοκης μουσικής έκφρασης, τα υπόλοιπα μέλη πρέπει να βρουν τη δική τους έκφραση μέσα στο αρχικό concept της μπάντας. Ως συνθέτης, μου είναι πιο εύκολο γιατί εκτελώ αυτό που βρίσκεται στο μυαλό μου και στην καρδιά μου αλλά για τους άλλους…ίσως δεν συμφωνούν πάντα με την πολιτική μου, ίσως το να τραγουδάς συνέχεια σε super ψηλές νότες κάθε βράδυ δεν είναι τόσο διασκεδαστικό…ίσως η κοπέλα σου ή η γυναίκα σου να βαρέθηκε να μην σε βλέπει όσο θέλει…κτλ κτλ…υπάρχουν χιλιάδες τρόποι για κάποιον να χάσει το ενδιαφέρον του. Κάνω ο,τι μπορώ να είμαι πάντα ευθύς και τίμιος με τα μέλη των Toxik. Ποτέ δεν είχαμε άσχημες αποχωρήσεις και εχθρότητες. Εγώ απλώς ως συνθέτης, έχω πάντα ιδέες και είναι σκληρό να ζητάω από τους άλλους να ευθυγραμμιστούν με αυτές.

Όσον αφορά στην τελική διάλυση…ήταν ένας συνδυασμός απογοητευμένων μουσικών και ενός label που δεν έβλεπε την αξία μας. Η Roadrunner (Records) ήταν σκληρή εκείνη την εποχή και εμείς δεν ήμασταν οι μόνες απώλειες. Η απάντηση απλά είναι λοιπόν πως, χωρίς στήριξη από το label, δεν μπορούσαμε να δούμε μέλλον, οπότε μας παρέσυρε σε διαφορετικές κατευθύνσεις ο άνεμος της απογοήτευσης και διαλυθήκαμε.

Dynamo Open Air 1988 με Exodus, Paradox, Candlemass, Sabbat, μεγάλο touring και εμφανίσεις στην σκηνή με King Diamond, Sepultura και πολλούς ακόμα – και έτσι ξαφνικά, οι Toxik δεν υπήρχαν πια. Πως ένιωσες με όλο αυτό τότε, στις αρχές των 90’s, όταν έπρεπε να αφήσεις όλες αυτές τις αναμνήσεις πίσω;
Όπως σου είπα και πριν, ήταν απογοήτευση αλλά επειδή μπορώ να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου, ήταν και χαρά που μπορούσα επιτέλους να συνεχίσω με την καθημερινότητα της ζωής μου.

Ήμουν ήδη κοντά στα 25 μου όταν διαλύθηκαν ο Toxik, ο εγκέφαλός μου έκαιγε για μουσική, οπότε πήγα πίσω στο σχολείο και σπούδασα Μουσική για Φιλμ, δούλεψα σε μια ταινία στο Los Angeles και γνώρισα τη γυναίκα μου…κυριολεκτικά μέσα σε ένα χρόνο, μετακόμισα από την Νέα Υόρκη στο Los Angeles, συνάντησα τη γυναίκα που θα παντρευόμουν, έγραψα μουσική για ταινία και ξεκίνησα και σταμάτησα το σχολείο – τεράστιες και ριζικές αλλαγές στη ζωή μου, σε κάθε επίπεδο. Δεν μου έλειπαν οι Toxik…μόλις 15 χρόνια πριν, ένιωσα πάλι την ανάγκη για την μπάντα.

Το MySpace στις αρχές των 00’s με έβαλε πάλι στην Toxik διαδικασία. Δεν είχα ιδέα πραγματικά για την κληρονομιά που είχαμε αφήσει και για το fanbase που περίμενε μια επάνοδο. Εγώ μεγάλωνα παιδιά και ζούσα μια παραγωγική, δημιουργική ζωή. Έχοντας πει τώρα την ιστορία μου…είμαι πολύ χαορύμενος που γράφω μουσική πάλι, η οποία είναι η πρώτη μου αγάπη, που παίζω κιθάρα σαν τρελός πάλι και που ταξιδεύω κάνοντας συναυλίες με τους καλύτερούς μου φίλους. Όταν συνομήλικοί μου κάνουν κοιλιές από το φαγητό και παίζουν golf, εγώ ταξιδεύω τον κόσμο και επανασυνδέομαι με την metal οικογένειά μου, παίζοντας τεχνικό thrash – η ζωή είναι υπέροχη!

Φαίνεται πως οι Toxik προσπαθούσαν να ενεργοποιηθούν εδώ και 13 χρόνια, αλλά τελικά τα κατάφεραν μόλις πριν λίγα χρόνια με την κυκλοφορία του “III Works” και τις live εμφανίσεις πέρυσι. Ήταν δύσκολη για σένα και για την μπάντα, η περίοδος μεταξύ 2007 και 2018;
Κανένας δεν με έχει ρωτήσει αυτή την ερώτηση μέχρι σήμερα, οπότε αυτή θα είναι μια μεγάααααλη απάντηση: Ναι, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Δεν ήταν εύκολη, δεν είχε πλάκα και γινόταν άσχημη ανά περιόδους.

Στην πρώτη μας πρόβα το 2007, για πάράδειγμα, ήμασταν εντελώς απροετοίμαστοι γιατί δεν είχαμε παίξει μαζί πάνω από δέκα χρόνια, αλλά υπήρχε ένας παραγωγός του Discovery Channel που ήθελε να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ, οπότε είχαμε ένα τηλεοπτικό crew στο στούντιο για να αποτυπώσει εκείνη την σούπερ σημαντική πρώτη στιγμή…η ιδέα ήταν να ακολουθήσει το ντοκιμαντέρ όλη την πορεία μας από τις τότε “κανονικές” μας ζωές μέχρι την επανένταξη μας στον κόσμο του θεάματος – και αυτή η ιδέα ήταν cool και μας άρεσε. Φαινόταν σαν μια καλή ευκαιρία να φέρει τους Toxik στο προσκήνιο και ίσως ένα μαγικό βήμα για την μπάντα να μην μοιάζει με δευτεροκλασάτο trash act (έτσι δηλαδή που μας είχε κάνει το label να αισθανόμαστε). Δεν πιστεύω πως είχαμε άδικο να πιστεύουμε κάτι τέτοιο για το ντοκιμαντέρ, αλλά δεν μπορείς να κάνεις ένα τέτοιο για μια μπάντα που δεν είναι μπάντα πια. Η πρώτη αυτή πρόβα υπάρχει στο YouTube και είναι εντελώς χοντρόπετση. Ένα μάτσο γέροι άνθρωποι να προσπαθούν να καρφώσουν με νεύρο, παλιά τραγούδια…χωρίς καθοδήγηση, παρά μόνο ένα tempo.

Προς τιμήν τους, ο Mike Sanders (τραγουδιστή των Toxik στον ντεμπούτο “World Circus” και ο Brian Bonini (μπάσο) το είχαν, αλλά εγώ και ο ντράμερ Lou Caldarola, όχι τόσο πολύ. Οπότε, δεν κράτησε και πολύ, ίσως ένα χρόνο. Τότε ο Mike και ο Brian παραιτήθηκαν και εγώ με τον Lou μείναμε στο υπόγειό του συνθέτοντας και προσπαθώντας να βρούμε το κέντρο του εαυτού μας…αλλά δεν συνέβη ποτέ.

Μερικά χρόνια αργότερα, το 2012, ξεκίνησα να κατασκευάζω κιθάρες και θέλησα να συνδέσω το παρελθόν μου με τους Toxik με αυτό το νέο προιόν. Χαχα, το είπα στον Mike και εκείνος πετάχτηκε στο Facebook και έγραψε “TOXIK IS BACK AGAIN!”…στα κοινωνικά δίκτυα που όλα γίνονται σε μια στιγμή. Είχα θυμώσει τόσο σε εκείνη τη φάση γιατί προσπαθούσα να λανσάρω μια νέα κιθάρα, όχι μια μπάντα. Τελικά, αυτό δεν συνέβη ποτέ, αλλά η ανταπόκριση του κόσμου για την μπάντα ήταν μεγάλη, έδιναν συγχαρητήρια, στήριζαν, όλοι μας έλεγαν “ΚΑΝΤΕ ΤΟ!” οπότε το κάναμε, με την σύνθεση της μπάντας να αλλάζει αρκετές φορές από το 2013 ως το 2016. Το 2016 είχα πλέον την μπάντα έτοιμη, αλλά αντιμετώπιζα ακόμα θέματα με τα original μέλη.

Κανονικά, θα ήμασταν εγώ, ο Mike Sanders, ο Brian Bonini και ο Jason Bittner των Shadows Fall (τώρα στους Overkill) αλλά σχεδόν αμέσως τα πράγματα άρχισαν να περιπλέκονται. Ο Tad έφυγε πρώτος (προς τιμήν του) και πρότεινε άμεσα τον Jason ο οποίος είναι killer μουσικός και ήξερε τον κατάλογο των Toxik απ’έξω, αλλά σχεδόν ταυτόχρονα ο Brian άρχισε να αντιμετωπίζει νομικά ζητήματα που του απαγόρευαν να ταξιδέψει στην Ευρώπη. Δεν επικοινώνησε μαζί μου και εγώ βρήκα αντικαταστάτη στο πρόσωπο του Bill Bodily (Freya, Flotsam & Jetsam στα tours και Contrarian) και με αυτή την σύνθεση παίξαμε στην Ευρώπη το 2014 (όπως στο Keep It True Fest)…ήταν υπέροχα.

Ο Brian είχε πληγωθεί με το πως είχαν προχωρήσει τα πράγματα και παραιτήθηκε πάλι, αφού πρώτα ηχογραφήσαμε το “In Humanity”. Η χημεία δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, οπότε ο Jason έφυγε πρώτος για να παίξει με τους Flotsam και ο James DeMaria ήρθε, κάναμε ένα tour στην Νότια Αμερική και ο τύπος έσκισε. Πρέπει να πω πως ο James είναι απίστευτος άνθρωπος και φίλος, πράγμα που αποδεικνύει πως όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει μια άλλη.

Μετά από ένα μήνα, η χημεία άρχισε να στρώνει. Μετά το tour, ο Mike και ο Bill αποφάσισαν να φύγουν, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Κατάλαβα πλήρως τους λόγους τους και έφυγαν κάτω από καλές συνήθηκες…λίγος θυμός είχε μείνει αλλά έφυγε και αυτός.

Με τον Shane Boulos λίγο αργότερα να γίνεται μέλος μας, φτιάξαμε ένα πολύ δυνατό τρίο με μένα και τον Jim, το πιο δυνατό των Toxik από την γέννηση της μπάντας – και εκτος από την νεότητα που έλειπε, αυτή η βερσιόν ήταν γ@μ#μ&να κτηνώδης – είχε τόση πλάκα να παίζεις παλιούς Toxik με σύνθεση βαριοπούλας, χαχαχα.

Μετά τον Mike στα φωνητικά, αποφάσισα να επικοινωνήσω με τον Charlie Sabin (τραγουδιστή των Toxik στο “Think This”). Με τον Charlie συνεργαζόμαστε άψογα όταν γράφουμε μουσική. Γράφω συνέχεια τραγούδια και μου αρέσει να κάνω συνεργασίες, έτσι γράψαμε επτά τραγούδια πολύ γρήγορα. Στα ήδη έτοιμα βοήθησε με την ενορχήστρωση και τη γνώμη του, έχει τρελό ταλέντο ο Charlie. Αγαπώ την δημιουργικότητα του, αλλά δεν μπορεί να δημιουργήσει Toxik υλικό πλέον και αντί να προσπαθήσει να βελτιωθεί σε αυτό, τα παράτησε. Καταλαβαίνω το γιατί και δεν κρατάω κακία, αλλά μετά το EP “Breaking Glass”, κάναμε μερικά από τα χειρότερα live shows της καριέρας μας.

Για να είμαι δίκαιος, θα έπρεπε να ήμασταν πιο τίμιοι και μαζί του και με τον εαυτό μας πριν ξεκινήσουμε ζωντανές εμφανίσεις, αλλά μερικές φορές πρέπει να κάνεις λάθη όταν έχεις να κάνεις με στενούς φίλους. Μετά από το tour του 2017, χωρίσαμε με τον Charlie…όλα καλά, καμία κακία.

Όλη αυτή η ιστορία μας φέρνει στο σήμερα της μπάντας, με τον Ron Iglesias στην μύτη του βέλους. Έχουμε και δεύτερο κιθαρίστα για τις περιοδείες, αλλά μάλλον θα μείνει ως μόνιμο μέλος μια που ετοιμαζόμαστε για το τρίτο μας album. Ο Ron τραγούδησε στο τρίτο EP “Kinetic Closure”, το οποίο συμπληρώνει το “III Works”.

Το “Heart Attack” (“Έμφραγμα”) είναι ένας ύμνος μέσα από το “World Circus” αλλά δυστυχώς και ένας εφιάλτης που βίωσες ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια. Είμαι πολύ χαρούμενος να μαθαίνω και να βλέπω πως πλέον η υγεία σου είναι καλή και έχεις επικεντρωθεί στην μουσική και τους Toxik, αλλά πρέπει να ήταν αδιανόητα δύσκολα από το 2006.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Σπύρο! Πραγματικά, κάνει τη διαφορά το να λαμβάνεις ζεστά και θετικά λόγια από τους ανθρώπους γύρω σου – για όλα όσα κάνεις, αλλά κυρίως για την υγεία σου. Το να διατηρείς μια θετική στάση στα προβλήματά σου, είναι πολύ σημαντικό όπως επίσης το να επικεντρώνεσαι σε στόχους που μπορείς να πραγματοποιήσεις, είτε είσαι υγιής είτε όχι.

Αν και έχω μια πολύ γερή καρδιά, ένα γενετικό πρόβλημα δημιουργεί αντιδράσεις στον οργανισμό μου. Αλλά είμαι τυχερός, γιατί έχω την ικανότητα να αντιστέκομαι σε αυτό το γενετικό σύνδρομο και αυτή η ικανότητα ονομάζεται μουσική! Με το να παίζω και να συνθέτω, παραμένω νέος και γεμάτος ελπίδα. Πέρασα τέσσερα εμφράγματα που με έστειλαν νοσοκομείο και τουλάχιστον άλλο ένα για το οποίο δεν πήγα καν – είναι τρελό, παίζω με τον διάβολο, το ξέρω…γυμνάζομαι, εξασκούμαι, κυνηγάω την κοπέλα μου σε όλο το σπίτι, χαχαχα.

Το metal σώζει τη ζωή μου κάθε μέρα, αδέρφια.

“III Works”, λοιπόν. Στο EP “In Humanity” του 2014, τραγουδά ο Mike Sanders του “World Circus” και στο “Breaking Glass” του 2017, ο Charles Sabin του “Think This”. Ήταν εσκεμμένο το να κυκλοφορήσεις νέο υλικό με τους δύο τραγουδιστές σου και μετά να προχωρήσεις με τον νεότερο Ron;
Έχω απαντήσει εκτενώς λίγο πιο νωρίς, όμως σίγουρα δεν ήταν εσκεμμένο – απλά συνέβη. Από τη διαδικασία μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.

Βρήκα την ιδεά αυτής της κυκλοφορίας τρομερή, μια συλλογή δηλαδή τριών CD με το “παρελθόν” και το “μέλλον” της μπάντας παντρεμένα στο σήμερα. Πιστεύεις πως το “III Works” λειτουργεί σαν Κάθαρση, σαν το λεύκωμα όσων συνέβησαν ανάμεσα στο 1992 και 2017 και τώρα που ολοκληρώθηκε, ετοιμάζεστε για νέο album? Αν ναι, το instant classic “Kinetic Closure” θα βρίσκεται μέσα σε αυτό;
Χα! Σπύρο, νομίζω πως έχουμε παρόμοιο τρόπο σκέψης…ναι, το βλέπω σαν Κάθαρση. Είναι φόρος τιμής στη φαντασία και τη δουλειά που κάναμε – εκατοντάδες ώρες αφιερωμένες σε συνθέσεις και ηχογραφήσεις, ως αποτέλεσμα αγάπης. Όπως ο ζωγράφος ζωγραφίζει, έτσι και οι μουσικοί ηχογραφούν τέχνη από από το μηδέν, εκεί που δεν υπήρχε τίποτα πριν και όπως ο ζωγράφος αφήνει την πραγματικότητά του πάνω στον καμβά του, έτσι και οι μουσικοί το κάνουν στα μέσα ηχογράφησης. Μια φωτογραφία από τη ζωή τους μέσα από την τέχνη σε μια συγκεκριμένη στιγμή. ΟΚ, εμβάθυνα πολύ εδώ, χαχα – σε ευχαριστώ που χαρακτήρισες το “Kinetic Closure” ως “instant classic”. Και εγώ νομίζω πως είναι. Είναι σίγουρα μια καλή ένδειξη για το πως θα ακούγονται οι νέοι Toxik. Δεν είμαστε απλώς μια μπάντα που διασκευάζει παλιό thrash, αλλά κάτι περισσότερο από αυτό.

Θέλαμε να εγκλωβίσουμε πέντε χρόνια (2013 – 2018) σε ένα “κουτί” και αυτό είναι το “III Works” – και είμαστε πολύ περήφανοι για αυτό. Αυτό το κουτί είναι γαμάτη κυκλοφορία για συλλέκτες, fans, ακόμα και για απλούς μουσικόφιλους. Έρχεται με τρομερή δουλειά στο artwork και στίχους και poster…απλά cool! Η No Dust Records και ο Henk Van Delden έκαναν φανταστική δουλειά μαζί με τον Roland Holst και μερικούς ακόμα φίλους.

O Ron (Iglesias) ακούγεται ιδανικός για την μπάντα, έχει κάνει τρομερή δουλειά με όλα τα παλαιότερα αριστουργήματα που τραγούδησε στο “III Works” και φυσικά με τα νέα τραγούδια. Πως σου φαίνεται εσένα ο 32αχρονος τραγουδιστής σου;
Ο Ron ταίριαξε στην μπάντα καλύτερα από όλους και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ηλικία είναι κάτι σχετικό. Η διαφορά ηλικίας μας μπορεί να κάνει τη διαφορά – είναι σίγουρα πολύ νεότερος αλλά αυτό δεν είναι εμπόδιο σε καμία περίπτωση. Όσον αφορά την συμμετοχή του στην μουσική μας? Ο τύπος είναι από άλλο γαλαξία. Ανυπομονώ να ακούσετε το νέο μας album…κόσμε, προετοιμάσου για τον Ron, ο μικρός δεν αστειεύεται καθόλου!

Τον Μάρτιο του 2020, θα επισκεφθείτε την Ελλάδα για πρώτη φορά, ως headliners του Up The Hammers Festival – πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια! Πως νιώθεις για αυτό? Τι να περιμένουμε στο setlist;
Προσωπικά δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένος. Έχω πολύ δυνατή προσωπική σύνδεση με τους Έλληνες fans και φυσικά είμαι ενθουσιασμένος. Γενικά λατρεύω τους Ευρωπαίους, ζείτε σε μια ήπειρο που ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει για τον πολιτισμό. Γουστάρω πολύ που θα φέρω εκεί την νέα version των Toxik – οικογένεια του Up The Hammers…ερχόμαστε!

Σχετικά με το setlist…ολόκληρη η έκδοση βινυλίου του “Think This”, πολλά αγαπημένα του “World Circus” και ενδεχομένως μερικά νέα τραγούδια…ίσως το “Kinetic Closure” ή το “No Rest For The Wicked”.

Γνωρίζεις παλιές ή νεότερες ελληνικές metal μπάντες;
Ναι, έπαιξα ένα guest solo στο album των Chronosphere με τίτλο “Embracing Oblivion” και αυτό ήταν πολύ cool, οι τύποι παίζουν γαμάτα και μου άρεσε και το solo μου, χαχα…είχε ένα Chris Poland vibe. Πάντως γνωρίζω και άλλες μπάντες. Έχετε μια τρομερή σκηνή, παντού μπάντες και fans.

Οι Toxik πάντα ήταν διαφορετικοί – μια κατηγορία δική τους. Το πάντρεμα του metal με την jazz, την κλασσική και πολλές φορές τα industrial στοιχεία ήταν και παραμένει μοναδικό. Ποιές ήταν οι επιρροές σου τότε και τι απολαμβάνεις να ακούς σήμερα;
Ω, φίλε…λατρεύω τις μουσικές που μόλις ανέφερες. Μακάρι να μπορούσα να βάλω και λίγη bluegrass μέσα στην μουσική μας αλλά δεν θα τη βγάλω καθαρή μετά, χαχα. Πάντως ήμουν πάντα εκλεκτικός και το ίδιο ήταν και η υπόλοιπη μπάντα. Όλοι μας έχουμε το metal πρόσωπό μας αλλά υπάρχουν και άλλες μουσικές που μας αρέσουν.

Τι ακούω σήμερα; Πάρε τα τελευταία δώδεκα πράγματα που άκουσα στο Google Play μου:
Marilyn Manson – “Antichrist Superstar”
Nine Inch Nails – “The Downward Spiral”
Suffocation – “Of The Dark Light”
Toxik – “Think This”
Death Angel – “Humanicide”
Pantera – “The Great Southern Trendkill”
Allan Holdsworth – “Metal Fatigue”
Gentle Giant – “Octopus”
Metallica – “Kill ‘Em All”
Iron Maiden – “The Number Of The Beast”
Tony Macalpine – “Premonition”
Greg Howe – “Five”

Ανυπομονώ να σας δω ζωντανά στην Αθήνα! Σε ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο σου Josh, γράψε ό,τι θες στους Έλληνες fans των Toxik για το κλείσιμο της συνέντευξης.
Σε ευχαριστώ Σπύρο! Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι και ερχόμαστε να σας φέρουμε το tech thrash μας. Είναι τιμή μας που θα μας δεχτείτε…Up The Hammers!