Είδος: Atmospheric Post Rock
Δισκογραφική: InsideOut Music
Ημ. Κυκλοφορίας: 14 Ιανουαρίου 2022
Έβδομο full length για το post rock κουαρτέτο από τη Μαδρίτη (όγδοο αν μετρήσουμε και το “Para Quienes aún Viven”, που βγήκε υπό το όνομα Exquirla) κι άλλη μία κυκλοφορία επηρεασμένη από την πανδημία, τον εγκλεισμό κι όλα όσα έκαναν τον κόσμο να προβληματιστεί όλο αυτό το διάστημα.
Ο ινστρουμενταλικός χαρακτήρας των Toundra μου έχει κρατήσει πολλάκις συντροφιά και με εξαίρεση το “Das Cabinet des Dr. Caligari” του 2020, που με κούρασε, το σχήμα έχει σταθερά υψηλή θέση στις ποστικές προτιμήσεις μου. Και μπορεί ο προκάτοχος του “Hex” να ήταν πιο πειραματικός από ό,τι θα ήθελα, οφείλω να ομολογήσω όμως πως αποτέλεσε, εκ του αποτελέσματος, μια πρώτης τάξεως αφορμή για το συγκρότημα να αποβάλλει της μουσικές ανησυχίες του και να επανέλθει δριμύτερο με μία πάρα πολύ καλή δουλειά.
Πάμε στα του δίσκου λοιπόν.
Η εναρκτήρια τριλογία (συνολικής διάρκειας 22 λεπτών) ονόματι “El Odio”, σύμφωνα με τον κιθαρίστα του group, Esteban Girón, είναι μία ωδή ενάντια στη βία κι άπαξ και δώσεις την πρέπουσα σημασία, οι νότες στο κάνουν ξεκάθαρο. Πρόκειται για ένα ταξίδι στη συνειδητοποίηση πως δεν υπάρχει λόγος να είσαι θυμωμένος με τους γύρω σου, με τον κόσμο, με τον εαυτό σου. Μία μουσική αχτίδα φωτός, η οποία σε περνάει από την αθωότητα, στο μίσος και τέλος στην παραδοχή πως είναι ανώφελο να καλλιεργείς θυμό για ανθρώπους επειδή είναι διαφορετικοί, δίνοντας το κακό παράδειγμα και στις επόμενες γενιές.
Εννοείται πως το “El Odio” αποτελεί και το highlight της κυκλοφορίας, η οποία όμως δεν εξαντλείται εκεί. Έχεις πολλά να πάρεις από το “Ruinas”, το “La Larga Marcha” θα σε οδηγήσει σε απόκοσμες prog πεδιάδες, το “Watt” είναι επάξια μία από τις κορυφές του δίσκου, ενώ το επιλογικό “FIN” κλείνει ιδανικά το album.
Οι Toundra, για μία ακόμα φορά, έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα, χαρίζοντας ένα soundtrack γεμάτο φωτεινές εικόνες, που, σε αντίθεση με το γκρίζο της επιδημιολογικής παλέτας, οδηγεί στην κάθαρση μέσω πολύχρωμων συνθέσεων.
1280 
