Αγγλία, δεκαετία 1970. Βλέποντας το νησί να είναι “on fire” μουσικά και να κυκλοφορούν συγκροτήματα όπως οι Black Sabbath, οι Deep Purple, οι Judas Priest και να «ξεπετάγονται» μπάντες όπως οι Iron Maiden, καταλαβαίνεις ότι το πιο χαρακτηριστικό κίνημα στον «σκληρό» ήχο, το N.W.O.B.H.M. έχει πάρει «σάρκα και οστά» και βρίσκεται στο απόγειό του.
Όλο το νησί «εν βρασμώ» και δεν γίνεται να ξεφύγει και η επαρχία του Wiltshire με κέντρο το Salisbury, όπου έκαναν τα πρώτα τους βήματα οι Steve Pierce, Alan Marsh και Andy Boulton ντεμπουτάροντας σαν White Diamond το 1979, αλλά έναν χρόνο μετά μετονομάστηκαν σε Killer (1980-1981) βγάζοντας απλά ένα demo, Αφήνοντας έναν ακόμα χρόνο να περάσει μετονομάζονται σε Genghis Khan (1981-1983), κυκλοφορώντας ένα demo και ένα EP μόνο σε μορφή κασσέτας, περιέχοντας κομμάτια προμπομπούς της μετέπειτα πορείας τους.
Και ερχόμαστε στο έτος 1983 με την τριάδα Marsh, Pirece και Boulton να προσθέτει τους John Wiggins και Andy Robbins, να κάνει ένα “three in a row” σε κυκλοφορία single ( “2nd Cut”, “If Heaven Is Hell” και “Powergame”) και να κυκλοφορεί τον Νοέμβριο του 1983 το παρθενικό και εμβληματικό ομώνυμο δίσκο “Tokyo Blade”.
Από την Powerstation Records σε μορφή βινυλίου 33 στροφών, κατευθείαν στα χέρια των οπαδών, το ντεμπούτο των Tokyo Blade σίγουρα θα προκάλεσε έκπληξη και θαυμασμό αν κρίνουμε ότι 38 χρόνια μετά ακούγεται το ίδιο ευχάριστα και δυνατά. Με φουλ ηλεκτρισμένο ήχο που ήταν και μόδα τότε, το “Tokyo Blade” ανατριχιάζει.
Πρώτο κομμάτι που υποδέχεται τους οπαδούς είναι το “Powergame” με το παιχνιδιάρικο riff του και το γρήγορο tempo του. Σαν κλασικοί Βρετανοί, η μουσική τους είναι γεμάτη από riff, δισολίες και rock and roll, και αυτό φαίνεται και από το “Break The Chains” που ακολουθεί στο δίσκο. Στην τρίτη θέση έρχεται το επικό “If Heaven Is Hell” με την σαγηνευτική εισαγωγή στην κιθάρα και το απότομο και δυναμικό γύρισμά της, που σε βάζει κατευθείαν «στο ψητό» του «καθαρού» heavy metal.
Το “On Through The Night” με τον επικό χαρακτήρα του, ίσως σας θυμίσει λίγο από Maiden, αλλά σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι συγκρίσιμο, διότι ακολουθούν ακριβώς παράλληλες πορείες αυτά τα δύο σχήματα. Στο “Killer City” επανερχόμαστε ξανά στο γρήγορο tempo και στην χαρακτηριστική ποικιλία των riff, τον «αλήτικο» στίχο και τα κιθαριστικά παιχνίδια μεταξύ Boulton και Wiggins, ενώ ακολουθεί το “Liar”, που σε ξεγελάει νομίζοντας ότι είναι μπαλλαντοειδές, αλλά τα «γκάζια» του είναι φανερά.
Το “Tonight” έρχεται «να παίξει με τα αυτιά μας», ως ένα άκρως παιχνιδιάρικο ροκ κομμάτι πριν το κλείσιμο του δίσκου, που μας αφήνει ένα χαμόγελο στα χείλη. Αυτή η κυκλοφορία κλείνει με το “Sunrise In Tokyo”, ακόμα ένα εμβληματικό κομμάτι που δίνει την ακριβή ταυτότητα στην μουσική των Tokyo Blade. Πλούσιο σε κιθαριστικά παιχνίδια, riff και solo, αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές συνθέσεις, μαζί με το “If Heaven is Hell”, σε όλο το N.W.O.B.H.M..
Την «καληνύχτα» στον δίσκο, οι Βρετανοί την βάζουν με μια χαρούμενη διασκευή στο κλασικό “Blue Ridge Mountains of Virginia” από την ταινία με τον «Χοντρό και τον Λιγνό», Laurel & Hardy: “Way Out West”.
Οι Tokyo Blade έβγαλαν έναν εμβληματικό δίσκο που «τάραξε τα νερά» στην Βρετανική metal σκηνή και άνοιξε τον δρόμο σε πολλά ακόμα συγκροτήματα. Ίσως να μην αναγνωρίστηκαν όσο άλλες μπάντες εκείνης της εποχής, αλλά σίγουρα είναι από τους «πατέρες» του N.W.O.B.H.M. και από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της Αγγλίας.
902 
