Είδος: Melodic rock/AOR
Εταιρεία: Frontiers Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 9 Ιουλίου 2021
Το άλλο μουσικό μισό του μεγάλου Jim Peterik, της ένδοξης περιόδου των Survivor, θεωρείται δικαιολογημένα ο τροβαδούρος του αμερικανικού ραδιοφωνικού rock, Toby Hitchcock. Μαζί ίδρυσαν το 2003 τους Pride Of Lions και από τότε πορεύονται σε πολυτελείς, εθιστικές λεωφόρους του μελωδικού rock και του AOR, διατηρώντας πάντα μια συνεπή προσφορά που ακούγεται απαραίτητη για τους φίλους αυτού του ήχου.
Έχοντας λοιπόν τον Peterik σε εγρήγορση και πλήρη δράση για τον νέο άλμπουμ του άλλου του project, τους World Stage, ο Toby έχει άφθονο χρόνο να ετοιμάσει το τρίτο του προσωπικό άλμπουμ. Ο συνεργάτης βρέθηκε με τη συνήθη φροντίδα της Frontiers Music, που στρατολόγησε από τους συνθετικούς της χαμαιλέοντες τον Alessandro Del Vecchio, που έγραψε μαζί του τραγούδια απόλυτα εφαρμοστά στο λαρύγγι και την καρδιά του χαρισματικού τραγουδιστή.
Η παρουσία του Ιταλού παραγωγού/μπασίστα/κημπορντίστα είναι και η μοναδική λογική εξήγηση που μπορώ να βρω για την παρουσία μιας διασκευής τραγουδιού της Δέσποινας Βανδή (!!!) στη λίστα των νέων τραγουδιών του Toby. Βέβαια, το “Χάνω Εσένα” , διατηρώντας τις βασικές φωνητικές γραμμές του αρχικού, έχει μεταμορφωθεί σε ένα πομπώδες, μοιραίο, εν δυνάμει AOR hit single, που απογειώνεται ακόμα περισσότερο από τις περιβόητες “pipes” του πρωταγωνιστή.
Οι εκπλήξεις σταματούν φυσικά στη διασκευή αυτή, η οποία έχει όμως αφομοιωθεί απόλυτα στο σύνολο. Το άλμπουμ είναι μια πρώτης τάξης εναλλακτική επιλογή για κάθε φίλο των Pride Of Lions, που ίσως χρειαστεί να περιμένει λίγο παραπάνω για νέα δουλειά, χωρίς φυσικά τις χαρακτηριστικές φωνητικές παρεμβάσεις του Peterik. Ο απόλυτος όμως βασιλιάς του άλμπουμ είναι αναμενόμενα η φωνή του δημιουργού του: δεν έχει παρομοιαστεί άδικα σαν μια σύμπραξη του Lou Gramm και του Jimi Jameson, και όσο δύσκολο και αν είναι στον συγκεκριμένο χώρο να αφήσει σήμερα κανείς τη σφραγίδα του σε ένα ιδίωμα με ελάχιστα πια περιθώρια, θεωρώ πως ο Toby κερδίσει με την αξία του τον σεβασμό μας. Όντας πραγματικά χαρισματικός, αποτελεί ένα ισχυρό φίλτρο για ένα μπουκέτο τραγουδιών που συντηρούν και αναπαράγουν όλα τα συνήθη κλισέ του χώρου, ώστε να αποκτήσουν ένα διαφορετικό βάρος και βάθος.
Είναι αλήθεια πως στις πιο δραματικές, συναισθηματικές στιγμές λάμπει περισσότερο, όπως ακούγεται άμεσα στα “Don’t Say Goodbye” , “Run Away Again”, και “Losing You”. Αυτό δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση πως δεν παραμένει το ίδιο εύστοχος σε πιο ρυθμικά heavy rockers, όπως τα άμεσα αποδεκτά “Two Hearts On The Run” , ή το ομότιτλο. Παρά τον ελεγχόμενο και σχετικά γυαλισμένο ήχο, δύσκολα παραβλέπει κανείς τις όμορφες πινελιές του Δανού σπουδαίου κιθαρίστα Martin Jepsen Andersen (Meridian), που βρίσκει επιδέξια τον χώρο και τον τρόπο να κάνει τον δίσκο δελεαστικό και σε άλλους ακροατές.
Για πιο μακρινούς και κυνικούς ακροατές, μάλλον θα ακουστεί σαν ένας διεκπεραιωτικός δίσκος που αντανακλά γνώριμα δεδομένα. Οι φίλοι του χώρου, ξέρουν καλά τι περιμένουν, και θα το πάρουν όμορφα σμιλευμένο, άψογα παιγμένο και ισορροπημένα ηχογραφημένο.
Και φυσικά με μια από τις πιο πλούσιες και έμπιστες φωνές του είδους. Για το σύγχρονο AOR, αυτά όλα είναι ήδη πολλά.
Facebook: https://www.facebook.com/tobykhitchcock
479 
