Ασθένεια (η). η διαταραχή της κανονικής λειτουργίας ενός ζωντανού οργανισμού. Αρκετές φορές, αιτία είναι κάποιος ιός, ο οποίος εισέρχεται συνήθως, δια της αναπνευστικής οδού και προσβάλλει σημαντικά μέλη τους ανθρώπινου οργανισμού.
Η άμυνα του ανθρώπου που αποτελεί το ανοσοποιητικό, βάζει μπρος και ανεβάζει αμέσως τη θερμοκρασία για να κάψει το ξένο σώμα που ήρθε να αλλάξει την τάξη των πραγμάτων. Ανάλογα με την αντοχή του οργανισμού που καταβάλλει ο ιός, κρίνεται και το τελικό αποτέλεσμα της μάχης.
Ως ζωντανός οργανισμός θεωρείται και ο πλανήτης που κατοικούμε εδώ και χιλιάδες (τουλάχιστον) χρόνια. Όπως και κάποιος ιός, έτσι και εμείς επιτιθέμεθα της Γαίας, της οποίας το ανοσοποιητικό σύστημα αντεπιτίθεται και κατά καιρούς, κατακρημνίζει σε μεγάλες ποσότητες το ανθρώπινο γένος. Σεισμοί, τσουνάμι, πανδημίες. Όμως, όπως και ο κάθε ιός, εξελισσόμαστε, αναπτύσσουμε ανοσία και έτσι, πρέπει και η άμυνα του πλανήτη να ακολουθήσει.
“Έχει ξεφύγει αυτός”, θα σκεφτούν αρκετοί, “σταμάτα να διαβάζεις sci-fi βιβλία”, θα προτείνουν κάποιοι, αλλά ομολογώ πως δεν είμαι fan τους και πως το παραπάνω συμπέρασμα ήταν αποτέλεσμα πολύχρονης θετικής λογικής σκέψης.
Οι ψύχραιμες κραυγές για την πληγή, την οποία έχουμε ανοίξει στο περιβάλλον, που ακούγονται τις τελευταίες δεκαετίες, διεγράφησαν από τη συνείδηση μας ως “γραφικές”.
Τα λόγια αυτά, οικολόγων και επιστημόνων, πέρασαν και στη μουσική που κατά περιόδους προσπαθεί να ξυπνήσει τα μυαλά μας από τον καταναλωτικό λήθαργο.
Το τέλος του κόσμος που προμήνυαν οι R.E.M το 1987, δεν νομίζω πως θα έρθει, αλλά κατά πως φαίνεται, πλησιάζει το τέλος το δικό μας ή αρκετών από εμάς. Χρόνια πολλά, ο άνθρωπος αυτοβαπτιζόμενος ως κορυφή της τροφικής αλυσίδας, προσπαθεί να επιβληθεί της φύσης και καταστρέφει βασανίζοντας τα υπόλοιπα μέλη του ζωικού βασιλείου. Δεν φτάνει λοιπόν, που έχουμε μεταβάλλει τους οργανισμούς μας, σε εθισμένους στην σάρκα άλλων έμβιων όντων (και εμού συμπεριλαμβανομένου), κυνηγάμε και σκοτώνουμε αυτά για περάσει η ώρα μας. Οι Megadeth άλλωστε, είχαν προειδοποιήσει για την αντίστροφη μέτρηση προς τον αφανισμό…
Όμως, παρόλες τις παραδοχές πως η συνέχεια των χωρίς σκέψη πράξεων μας, θα γύριζαν σαν μπούμερανγκ να μας χτυπήσουν λυσσαλέα στην πλάτη χωρίς ενδοιασμό, ο άνθρωπος αποφάσισε να παρατείνει την εγωιστικά αυτοκαταστροφική του διαδρομή προς ένα σκληρό τέλος. Όσο και αν οι τέχνες αποτυπώνουν δυσοίωνες εναλλακτικές κινηματογραφικών καταστροφών, εμείς συνεχίζουμε απλά να τρώμε ξηρούς καρπούς παρακολουθώντας εκατόμβη θυμάτων κάθε φορά, ουρλιάζοντας για προφητικά έργα διορατικών καλλιτεχνών.
Πρώτα από όλα, αν δεν το έχεις ήδη καταλάβει, αγαπημένε μου αναγνώστη, δεν είμαστε άτρωτοι. Οπότε, θα ήταν καλό, όταν βγούμε από αυτή την εθελούσια φυλακή μας, στην οποία κλειστήκαμε για να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της άμεσης διαγραφής πολλών από εμάς, να αρχίσουμε να νοιαζόμαστε λίγο παραπάνω. Ένα βήμα να κάνουμε εμπρός ο καθένας, θα εξελιχθούμε ακόμη ταχύτερα και θα προλάβουμε να μην δημιουργηθεί άλλο κακό που θα έχει ως σκοπό το ξεκαθάρισμα μας. Σεβόμαστε όσο περισσότερο μπορούμε τους γύρω μας και το περιβάλλον, αλλάζουμε λίγο τις συνήθειες μας και πιέζουμε τους κρατούντες να αλλάξουν και εκείνοι τις κεντρικές “κακές” συνήθειες τους.
Αλλά τι λέω, δεν βαριέσαι, θα πεθάνουμε έτσι και αλλιώς.
Το σκέφτηκες, είμαι σίγουρος! Άφησε τους άλλους όμως, να ζήσουν περισσότερο. Γιατί αλλιώς θα μείνεiς μόνος σου, αφού οι υπόλοιποι θα φύγουμε, προσπαθώντας να φτάσουμε στο μέρος του εξωγήινου στους στίχους του Martin Walkyier των Skyclad. “Ο πλανήτης Γη είναι όμορφος για επίσκεψη, αλλά δεν θα θέλατε να ζήσετε εκεί” μήνυε ο εξωγαλαξιακός επισκέπτης στους συμπολίτες τους εκεί έξω, υπογραμμίζοντας πως το πρόβλημα είναι ο άνθρωπος!
486 
