Είδος: Instrumental progressive post-metal
Εταιρεία: Snow Wolf Records
Ημ. κυκλοφορίας: 26 Απριλίου 2024
Οι Αμερικανοί Thumos συνεχίζουν το ταξίδι τους στους σωκρατικούς διαλόγους μέσω Πλάτωνος και αφού μας εντυπωσίασαν με το “The Republic” (2020) και το “Symposium” (2023), ντύνουν μουσικά και τους σωκρατικούς διαλόγους που έχουν ως κεντρικό θέμα την Ατλαντίδα και τις κοσμογονικές θεωρίες.
Το παρόν, αν και είναι διάρκειας σχεδόν 30 λεπτών, κυκλοφορεί ως EP και μπαίνει στην παρέα των “End of Words”, “Nothing Further Beyond” και “Kallipolis” που επίσης πραγματεύονται τα έργα και τις ημέρες του μεγάλου αρχαίου φιλοσόφου. Ο λόγος θεωρώ πως είναι ότι θέλει να διαχωριστεί από τη μελλοντική λήξη της τριλογίας, που θα έρθει με το “Trials of Socrates”, όπως μας εκμυστηρεύτηκαν οι ίδιοι στη συνέντευξη τους στο rockway.gr.
Χωρισμένο σε τρία μέρη το “Atlantis”, έναν για κάθε φιλοξενουμενο του Σωκράτη, ξεκινάει με το “ Timaeus”, όπου ο Τίμαιος ο Λόκρος, πυθαγόρειος φιλόσοφος διαλέγεται με τον Σωκράτη, ανακεφαλαιώνοντας την “Πολιτεία” και συνεχίζει με την αφήγηση του Κριτία (Αθηναίος φιλόσοφος και ένας εκ των Τριάκοντα Τυρράνων) για τη νίκη των Αθηναίων απέναντι στους Άτλαντες. Το τρίτο κομμάτι φέρει το όνομα του Ερμοκράτη (“Hermocrates”), Συρακούσιου αριστοκράτη και στρατηγού, του οποίου ο διάλογος δεν γράφτηκε ή δεν βρέθηκε ποτέ. Ερευνητές όμως, θεωρούν πως η παρουσία του έχει να κάνει με την συμμετοχή του στην απόκρουση της Αθηναϊκής επίθεσης στις Συρακούσες, σε αντιδιαστολή με εκείνη των Αθηναίων από τους Άτλαντες.
Οι Thumos όμως, υφαίνοντας εξαιρετικά ηχητικά μοτίβα με σκοτεινά ηχοχρώματα, προσπαθούν με νότες, να δημιουργήσουν αυτό που ενδεχομένως να ήθελαν οι λέξεις. Έχοντας απέραντη αγάπη στους σωκρατικούς διαλόγους, οι ποστμεταλιστές από την άλλη όχθη του Ατλαντικού συνθέτουν ένα έργο που όχι μόνο συντροφεύει τα γραπτά, αλλά θα οδηγήσει το μυαλό στη συμπλήρωση του διαλόγου που εκείνο θα ήθελε να έχει διαβάσει.
Η παραγωγή είναι βυθισμένη σε μια αρχαιολογική σκόνη που υπογραμμίζει τη χρονική απόσταση της μουσικής από την πραγματεία, αλλά συνάμα περιγράφει εξαίσια την παραδοξότητα μιας μάχης (στην περιπτωση των δυο ύστερων από τα τρία κομμάτια), την ανδρεία των αντιστεκομένων, αλλά και την υποκρισία της αλλαγής ρόλου ενός αμυνόμενου σε επιτιθέμενο.
Θα έλεγε κανείς πως η ένταση της μουσικής, σε φέρει να νιώθεις και την ενδεχόμενη έξαψη ενός διαλόγου, με τις διαφωνίες και τις αμφισβητήσεις, κάνοντας το “Atlantis” μια μουσική διατριβή πάνω σε διαλογικές μεθόδους.
Η σύναψη επικοινωνίας με τους καλλιτέχνες, είχε σαν αποτέλεσμα την εμπιστοσύνη τους στην αποστολή του νέου τους εγχειρήματος για ανάλυση και διαμοιρασμό απόψεων.
Διότι τι άλλο είναι αυτή η “δουλειά”, παρά ένας γόνιμος διάλογος μεταξύ συμβαλλομένων, αλλά και παρατηρητών.
Οι Thumos συνεχίζουν να με συναρπάζουν, με τον μοναδικό τους τρόπο να περιγράφουν χωρίς λέξη, θέματα τα οποία περιέχουν χιλιάδες. Ο πίνακας του François de Nomé, “Imaginary ruins” συμπληρώνει με τον καλύτερο τρόπο την μεταλλική περίληψη των Thumos, κατακτώντας το “Atlantis”, απαραίτητη προσθήκη στη δισκοθήκη κάθε μουσικόφιλου, που η σιωπή του ψιθυρίζει περισσότερα από τα λόγια.
“Άς είπωμεν λοιπόν διά ποίαν αιτίαν εσύστησε την γένεσιν και το σύμπαν τούτο ο συστήσας αυτά.”
Bandcamp: https://thumos.bandcamp.com/
420 
