Κανείς δεν ξέρει τι να πει, τα λέει όλα η σιωπή όπως τραγουδούσε και ο Τόλης Βοσκόπουλος. Οι Thumos το έχουν κάνει φιλοσοφία, Εξάλλου εμπνέονται από τη φιλοσοφία για να γράψουν μουσική. Μουσική που δεν έχει ανάγκη τις λέξεις, αλλά είναι κατά τα άλλα, λαλίστατη. Αφού μας πήραν τα μυαλά με το εξαιρετικό “The Republic”, περιμένουμε πως και πως το νέο τους “Symposium”. Μυστήριο και μυστικότητα καλύπτει το κάθε τι περιβάλλει την μπάντα και ο Δημήτρης Μαρσέλος θέλησε να μάθει όσα περισσότερα μπορεί για αυτούς. Τα κατάφερε; Διαβάστε και θα μάθετε.
-Καλησπέρα! Ειλικρινά εκτιμώ την αποδοχή της συνέντευξης. Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή αφού υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου που καλύπτει την μπάντα. Αρχικά, το όνομα μου θυμίζει την ελληνική λέξη “θυμός” και αναρωτιέμαι πως επιλέχθηκε τελικά.
Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου σε αυτό το project. Η απόκρυψη ταυτότητας είναι ηθελημένη. Θέλουμε η μουσική να στέκεται από μόνη της και να υφίσταται ανεξάρτητα από τις τυχόν προκατειλημμένες απόψεις σε σχέση με τους δημιουργούς της. Απλά αφήστε τη μουσική να είναι αυτό που είναι και αν το μυστήριο δίνει κίνητρο στους ακροατές να δείξουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ακόμα καλύτερα. Όσο για το όνομα, αρχικά υπήρχε το Mono No Aware για μερικά χρόνια. Δεν ήταν τόσο σοβαρό project τότε και δεν είχαμε διαλέξει ακόμη κατεύθυνση. Όταν η μουσική μεταμορφώθηκε σε κάτι πιο συνεκτικό, ένιωσα πως και η ταυτότητα μας έπρεπε να αλλάξει επίσης. Τότε σκεφτήκαμε να βασιστούμε στη φιλοσοφία του Πλάτωνα που μας οδήγησε στον όρο Thumos. Ταιριάζει με τον “μεγάλο” ήχο και τη συνεχή ανάγκη να δημιουργούμε και να καλυτερεύουμε.
-Τι κάνατε πριν γίνεται Thumos; Πως καταλήξατε σε “άφωνη” μουσική; Πιστεύετε πως οι λέξεις δεν είναι πάντα αναγκαίες για να εξηγήσεις πράγματα;
Καταρχάς, σίγουρα δεν χρειάζονται πάντα λέξεις. Προσωπικά για μένα, στίχοι ή φωνητικά με ξενερώνουν περισσότερες φορές από όσες με εξιτάρουν. Η μουσική είναι πλήρως ικανή να διηγηθεί μια ιστορία από μόνη της. Πριν από τους Thumos υπήρξαν άλλες μπάντες και υπάρχουν ακόμη και άλλες μπάντες.
-Δεν βρίσκω πουθενά πληροφορίες για τα μέλη σας. Θα ήθελα να μας παρουσιάσεις εσύ του μουσικούς του συγκροτήματος; Υπάρχουν άλλοι, είσαι ένας; Οτιδήποτε…
Συγγνώμη, αλλά όχι. Μη φοβάσαι πάντως πως έχουμε κάτι να κρύψουμε. Είμαι σίγουρος πως κάποια στιγμή θα μαθευτούν όλα και δεν θα μπορούμε τίποτα να κάνουμε για αυτό. Είναι απλά διασκεδαστικό να το αφήσουμε να υφίσταται ως μια οντότητα. Δεν μπορούμε καν να γιορτάσουμε τα επιτεύγματα μας, οπότε είναι και ένα μάθημα ταπεινότητας.
-Φαίνεται να ενδιαφέρεστε για τη φιλοσοφία, κυρίως την αρχαία, την ιστορία καθώς και τη ζωγραφική. Διάσημοι πίνακες κοσμούν τα albums σας. Η Ακαδημία Αθηνών του Ραφαήλ φαίνεται έξω από το “The Republic”. Ποια είναι η σχέση σας με τη ζωγραφική;
Προσωπικά ουδεμία σχέση έχω με τη ζωγραφική. Είμαι αυστηρά και μόνο μουσικός. Όμως εκτιμώ όλες τις μορφές τέχνης. Ευτυχώς για τους Thumos υπάρχουν μοναδικοί πίνακες ελεύθεροι προς χρήση που συνάδουν απευθείας με τη θεματική της μουσικής.
-Μια που αναφέρθηκα στο “The Republic”, Υποθέτω πως το έργο του Πλάτωνα ήταν η έμπνευση, σωστά; Για τι θα μιλούσε αν είχε στίχους;
Ήταν η άμεση πηγή έμπνευσης. Αν είχε στίχους, θα ήταν μια απόπειρα περίληψης κάθε κεφαλαίου της Πολιτείας. Αντ’ αυτού προσπαθήσαμε να αιχμαλωτίσουμε το συναίσθημα τους σε κάθε κομμάτι και να τα ονομάσουμε αντίστοιχα.
-Τι είναι αυτό που σε τραβάει στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία; Ή γενικά στην αρχαιότητας…
Στη σύγχρονη εποχή οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν πως η αρχαιότητα είναι η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος της ιστορίας. Οι ρομαντικές ιδέες του αρχαίου κόσμου και τα μνημεία που μας έχουν αφήσει. Οι ιστορίες, οι θεοί, οι μάχες, είναι όλα συναρπαστικά. Οι Έλληνες ειδικά, πραγματικά ίδρυσαν και εξέλιξαν τις περισσότερες από τις σημαντικές ιδέες σε σχέση με τη φιλοσοφία και την κοινωνία. Όντας σπουδαστής της ιστορίας και της φιλοσοφίας, όπως και ταξιδιώτης, πιστεύω πως η Ελλάδα είναι ένα μοναδικό μέρος.
-Έπειτα ήρθε το “The course of empire” με το ομώνυμο έργο του Thomas Cole στο εξώφυλλο. Η μουσική σας μοιάζει να ξεπηδά από τους πίνακες. Τι μας περιγράφουν τα κομμάτια; Ποια είναι η κεντρική ιδέα; Η συνεργασία με τον spaceseer έδωσε ένα αποτέλεσμα πολύ διαφορετικό από όσα είχαμε συνηθίσει από τους Thumos. Πως συνέβη ο “γάμος”;
Το “The Course of Empire” ξεπήδησε από τη φιλία που δημιουργήθηκε με τον spaceseer. Ήταν ένας ένθερμος υποστηρικτής μας και έτσι, όταν στείλαμε μηνύματα ψάχνωντας για συνεργάτες για ένα ενδεχόμενο split, απάντησε σχεδόν ακαριαία. Αποδείχτηκε πολύ παραπάνω από όσα περιμέναμε αρχικά. Βασικά είχαμε κάποιες ιδέες για κομμάτια που είχαν μείνει αδιαμόρφωτα και απλά θέλαμε να κυκλοφορήσουμε ένα split με κάποιον άλλον καλλιτέχνη. Με το που μιλήσαμε αρχίσαμε να πετάμε ιδέες για κάποιο concept. Σκεφτήκαμε πρώτα να βασιστούμε στην ιστορία του Πλάτωνα για την Ατλαντίδα και σχεδόν ταυτόχρονα βρήκαμε τους πίνακες του Thomas Cole. Η σειρά του με τους πέντε πίνακες υπό τον τίτλο The Course of Empire περίμεναν καρτερικά διηγόντας μας τη δική τους ιστορία. Έτσι, σκεφτήκαμε ότι μπορούμε να εμπνευστούμε από αυτά και να δημιουργήσουμε τρόπον τινά ένα soundtrack για αυτούς. Εμείς δημιουργήσαμε τον σκελετό των πέντε τραγουδιών και εκείνος τοποθέτησε μοτίβα και ηχοχρώματα σε αυτά. Μετά έφτιαξε το intro και τα ιντερλούδια για να συμπληρωθεί το παζλ. Ήταν εξαιρετική εμπειρία να δουλεύουμε μαζί του και είμαι σίγουρος πως θα το ξανακάνουμε.
-Όχι πολύ καιρό μετά επιστρέψατε στον Πλάτων με το “Συμπόσιο” του Anselm Feuerbach και τα κομμάτια μοιάζουν να είναι οι συμμετέχοντες στη σύναξη. Πάμε για συμπληρώσουμε κάποια τριλογία; Να περιμένουμε για περισσότερη μουσική εμπνευσμένη από τον Πλάτωνα;
Είχαμε σχεδιάσει το “Symposium” να ακολουθήσει το “The Republic”. Μουσικά είναι πολύ διαφορετικό λόγω της φύσης του περιεχομένου. Συνηθίζω να αναφέρομαι στο “The Republic” ως κινηματογραφικό και στο “Symposium” ως θεατρικό. Αυτή ήταν η προσέγγιση και για τα δυο και νομίζω πως καταφέραμε να βγάλουμε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα. Τα κομμάτια όντως, είναι οι συμμετέχοντες. Κάθε ένα δημιουργήθηκε με την ιδέα του κάθε άτομο να μιλάει για τον Έρωτα. Το κόλπο ήταν να κάνουμε κάθε κομμάτι διαφορετικό, αλλά ταυτόχρονα να είναι δεμένα μεταξύ τους.
Θα ακολουθήσει και άλλη Πλατωνική μουσική. Θα κάνουμε κάποια side quests κατά κάποιον τρόπο, σαν το “The Course of Empire”, θα επιστρέφουμε όμως στον Πλάτωνα μέχρι να στερέψει το πηγάδι. Όσον αφορά στα περί τριλογίας, δεν θέλω να αφήσω εκτός πρότερες δουλείες μας που αμέσως σχετίζονται, όπως το “The End of Words” που αποδομεί το concept του Πλάτωνα περί ψυχής και μετενσάρκωσης, και το “Nothing Further Beyond” που αγγίζει κομμάτια του έργου του όπως οι Ηράκλειες στήλες ή το Άρμα της ψυχής, όπως και λιγότερο συζητημένα θέματα όπως το χρήσιμο ψεύδος η το μεγάλο κτήνος. Επίσης το “Kallipolis” e.p. που είναι ο σύντροφος του “The Republic”, που ουσιαστικά είναι τρία κομμάτια που έμειναν έξω για να μείνει το μέτρημα στα δέκα για να αντιστοιχούν στα κεφάλαια της Πολιτείας. Ακόμα και κάποια από τα πρώτα demos συνδέονται θεματικά (Aporia, Anamnesis, etc). Αλλά έχοντας πει αυτό, θα πως πως θα υπάρξει ένα ακόμη album για να συμπληρώσει τη μεγάλη τριλογία των full lengths. Αυτό θα είναι το “The Trial of Socrates”, του οποίου η σύνθεση και ηχογράφηση είναι ήδη σε εξέλιξη. Το σχέδιο είναι να κυκλοφορήσει το 2024. Αλλά επειδή αυτό θα σημάνει το τέλος της ζωής του Σωκράτη δεν σημαίνει πως θα είναι και το τέλος των Thumos.
-Έχω προς το παρόν ακούσει μόνο το “Aristophanes”, που είναι ο πατέρας της κωμωδίας και περιμένω πως και πως την 14η Φεβρουαρίου να γράψω για όλο το album. Έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία η ημερομηνία; Είναι του Αγίου Βαλεντίνου.
Σε ευχαριστώ πολύ. Ναι η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου φάνηκε πρέπουσα για την κυκλοφορία ενός album βασισμένουν σε λόγους περί Έρωτος. Το μόνο που απασχολεί είναι πως ο κόσμος θα είναι απασχολημένος για να βυθιστεί πραγματικά στη μουσική εκείνη την ημέρα.
-Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας περισσότερες πληροφορίες για το “Symposium”; Πόσο χρόνος χρειάστηκε για τη δημιουργία του;
Ξεκινήσαμε το “Symposium” αμέσως μόλις τελειώσαμε το “The Republic”. Κάποια κομμάτια ήταν ήδη γραμμένα πολύ πριν το “The Republic”. Νομίζω πως συνολικά πρέπει να μας πήρε περίπου εννέα μήνες. Ξεκίνησε τέλη του 2021, έγινε μια παύση την άνοιξη του 2022 για να δουλέψουμε με τον spaceseer και ολοκληρώθηκε αμέσως μετά. Κανείς εκτός μπάντας δεν δούλεψε πάνω στην παραγωγή του.
-Παρόλο που η μουσική σας είναι ορχηστρική, δεν αφήνει κενό η απουσία φωνητικών και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σου λείπουν ποτέ;
Ποτέ δεν μου λείπουν φωνητικά. Υπάρχουν εκατοντάδες μπάντες για να γεμίσουν το κενό αυτό. Δεν θα ήμουν αντίθετος στο να χρησιμοποιηθούν samples ή κάποια γυναικεία φωνή που θα υμνεί, αλλά δεν θα περίμενα κάτι τέτοιο να γίνει σύντομα.
-Μουσικοκριτικοί σας έχουν περιγράψει ως post-metal, doom, progressive κα, αλλά εγώ ειλικρινά δυσκολεύομαι να σας κατατάξω κάπου. Πως περιγράφετε εσείς τους Thumos; Έχει ανάγκη η μουσική από περιγραφές;
Γενικά λέμε πως παίζουμε heavy instrumental μουσική εμπνευσμένη από τα έργα του Πλάτωνα. Παρόλα αυτά το “Symposium” είναι ευδιάκριτα λιγότερο βαρύ σε σημεία από τον προκάτοχο του, άρα αν μας βάλει κάτω από την ταμπέλα progressive post-metal/post-rock umbrella είναι δεκτό. Πιστεύω πως κάποια περιγραφή βοηθάει τους ακροατές να αποφασίσουμε πιο εύκολα που θα επενδύσουν τον χρόνο τους, αλλά καταντάει παράλογο με όλες αυτές τις υποκατηγορίες.
-Υπάρχει περίπτωση η ανθρωπότητα να ζήσει κάποια ζωντανή εμφάνιση Thumos live;
Δεν έχουμε παίξει ποτέ live και δεν είμαι σίγουρος ότι ποτέ θα γίνει. Δεν είναι αρκετά τα μέλη για να αναδημιουργηθούν όλα τα επίπεδα που υπάρχουν στις ηχογραφήσεις και θα ήταν εμπόδιο το να πρέπει να “προσλάβεις” άτομα να σε βοηθήσουν. Επίσης το στοιχείο της ανωνυμίας θα χανόταν αρκετά γρήγορα. Αν όμως η ευκαιρία για ένα μεγάλο show παρουσιαζόταν, θα οδηγούσε σε σοβαρές συζητήσεις.
-Αν ποτέ σας ζητούσαν να γράψετε μουσική για ταινία, τι θα θέλατε να είναι;
Ένα φίλος είχε περιγράψει τις παλαιότερες δουλειές μας σαν να ανήκουν στο “28 Days Later” και το θεωρώ πολύ μεγάλο κομπλιμέντο, σκεπτόμενος πόσο καλή ταινία και το soundtrack είναι. Οι πιο πρόσφατες δουλειές μας ωστόσο πολύ περισσότερο θα ταίριαζαν με κάποια ιστορική ταινία, παρόλο που συνήθως εκείνες δεν έχουν τόσο μοντέρνα ενορχήστρωση. Μουσική για κινηματογράφο με τον τρόπο που το κάνουν ας πούμε οι Mogwai, θα ήταν όνειρο.
-Ποιο album όποτε και αν έχει γραφτεί έχει μεγάλη σημασία για τους Thumos;
Πολύ δύσκολη ερώτηση. Αυτά που διαμόρφωσαν εμένα σαν μουσικό και συνθέτη, δεν ακούγονται στους Thumos. Μου αρέσουν τα μεγάλα ονόματα του post-rock όπως οι Mogwai και οι Godspeed! You Black Emperor, αλλά ειλικρινά δεν πολυακούω post-metal και doom.
Δεν υπάρχει γενικά κάποιο συγκεκριμένο album ή συγκρότημα που ενέπνευσε αυτό το project. Θα σου πω το εξής, σε κάποιες κριτικές μας συνέκριναν με τους Έλληνες post-rock/metal Caldera. Σε γενικές γραμμές καταλαβαίνω τη σύγκριση, αλλά δεν νομίζω πως ακουγόμαστε το ίδιο. Δεν τους είχα ακούσει ως το 2020-2021 όταν ήμασταν ήδη σε εξέλιξη, οπότε δεν μας επηρέασαν, αλλά έχουν ένα εκπληκτικό album που λέγεται “Tephra”, το οποίο προτείνω να ακούσετε όλοι. Φαίνεται να σίγησαν το 2019 και είναι κρίμα.
-Ονόμασε τρία albums που θα ταίριαζαν να ακούγονται κατά τη διάρκεια του πραγματικού συμποσίου…
Ακόμη μια δύσκολη ερώτηση. Υποθέτω εξαρτάται το πως βλέπει κάποιος το συμπόσιο. Το παρουσιάζουμε σε ένα αρχαίο θέατρο όπως το ήθελε ο Πλάτων; Τότε παραδοσιακή κλασική μουσική, όπως και τα γραπτά, συνθέσεις διάφορων δημιουργών. Αν το κάνουμε πιο σύγχρονο, θα μπορούσα να πω το δικό μας album, αλλά δεν θα το κάνω. Άρα ας πούμε από Queen, “A Night at the Opera” είτε ίσως το “Agaetis Byrjun” από Sigur Ros.
-Δεν θα σε ενοχλήσω με άλλες ερωτήσεις, οπότε κλείσε όπως θες.
Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου στους Thumos. Ευχόμαστε τα καλύτερα σε σένα και τους αναγνώστες σας!
564 
