Είδος: Black metal
Εταιρεία: Fucking Your Creation Records
Ημ. κυκλοφορίας: 25 Ιανουαρίου 2025
18 μήνες περίπου μετά το πρώτο τους ολοκληρωμένο album “Dawn Of Defiance”, οι blacksters Θλίψις επιστρέφουν μέσω της Fucking you creation records με το νέο τους ΕΡ, “Servants of Apathy”, ενώ παράλληλα επανακυκλοφορεί και το παρθενικό τους ομώνυμο ΕΡ.
Διπλή γιορτή, διπλή χαρά για ένα από τα ομορφότερα black metal acts της χώρας, που τώρα θα νιώθουν την κατάλληλη στοργή στην αγκαλιά της εταιρίας, από πίσω από την οποία στέκεται ο ιθύνων νους των Dodsferd.
Ξεκινώντας όμως, θέλω να παραθέσω κάτι που θεωρώ προτεραιότητα, πάνω και από την μουσική ποιότητα του εκάστοτε καλιτεχνικού έργου. Όπως διαβάζω στο bandcamp λοιπόν: “Αυτό το EP είναι αφιερωμένο στον συνεχιζόμενο αγώνα του Παλαιστινιακού Λαού, ο οποίος παρά τις δεκαετίες συνεχούς εκτοπισμού, εξαθλίωσης, γενοκτονίας και συγκάλυψης εγκλημάτων πολέμου, συνεχίζει να αντιστέκεται και να αγωνίζεται για Ελευθερία και Ανεξαρτησία… Στις χιλιάδες αθώες γυναίκες, παιδιά και άοπλους άνδρες που δολοφονήθηκαν και συνεχίζουν να δολοφονούνται από τις IDF στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη”. Μας είχαν δείξει και με την διασκευή τους στο “Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί” πως θέτουν εαυτούς στο πλάι των αδυνάτων και αδικημένων (διαβάστε εδώ), αλλά και με το σχόλιο τους όταν το “Θλίψις” ΕΡ κυκλοφόρησε (“Αυτό το EP είναι μια απάντηση σε όσους θέλουν να διατηρήσουν τα ερείπια του παλιού κόσμου και ένα όπλο σε όσους θέλουν να τον αλλάξουν! We NIX the old, ήρθε η ώρα μας! Red Attack Black Metal! Το EP είναι αφιερωμένο στον Μίκη Θεοδωράκη! Είθε να αναπαυθεί στη δύναμη!”).
Θεματικά, όπως οι ίδιοι μας ενημερώνουν “το “Servants of Apathy” διερευνά την αυξανόμενη απάθεια της σύγχρονης κοινωνίας. Πόσο αποσυνδεδεμένοι είμαστε από την πραγματικότητα της εξαθλίωσης, του πολέμου και της κατάρρευσης των κοινοτήτων μας. Μια σάπια κοινωνικο-πολιτική κατασκευή της κατάθλιψης, της απομόνωσης και της ψυχαγωγικής αδιαφορίας που γεννά ένα πλάσμα Υπακοής, ένα όρθιο πτώμα, τον τελευταίο άνθρωπο…”. Όπως καταλαβαίνει κανείς, το black metal της παρέας αυτής από την Αιτωλοακαρνανία, δεν έχει στίχους για να φαίνονται πιο “σατανικοί”, αντιθέτως μιλούν για πράγματα που υπάρχουν, μας απασχολούν όλους και αποτελούν τροχοπέδη της πνευματικής μας εξέλιξης. Έχοντας λοιπόν, φιλοσοφικό υπόβαθρο, οι Θλίψις προσφέρουν ταυτόχρονα ποιοτικό μελωδικό black metal που θα ικανοποιήσει όλους τους φίλους του δευτεροκυματικού black metal που θέλουν τη μελωδία να παίζει τον πρώτο ρόλο, πάνω από την σκληράδα και το σκοτάδι.
Το “Servants of Apathy” κάνει ένα αποφασιστικό βήμα προς τα πίσω, θέλοντας μάλλον να προσεγγίσει την πιο “underground” πλευρά της παραγωγής, βάζοντας εαυτόν ανάμεσα στο πως ακούγεται το full length “Dawn Of Defiance” και το “Θλίψις” ΕΡ, επιτυγχάνοντας θεωρώ, τη χρυσή τομή που η μουσική τους έχει ανάγκη για να σε κάνει να ανατριχίασεις.
Ως γνωστόν, δεν ντρέπονται να χρησιμοποιήσουν τη μητρική μας γλώσσα, ούτε την προσθήκη crust punk αισθητικής που κάνει τον ήχο τους ακόμη πιο επαναστατικό και βάρβαρο. Επιπλέον, το εξώφυλλο είναι εξαιρετικά όμορφο και συνεχίζει την αισθητική της προηγούμενης κυκλοφορίας τους, συνεχίζοντας τη διαδρομή μακριά από την επικράτηση του ασπρόμαυρου και έτσι, δημιουργείται ένα ελκυστικό πακέτο για τον φίλο του black metal.
Υπενθυμίζοντας, το “Θλίψις” ΕΡ θα είναι και πάλι διαθέσιμο σε 300 αντίτυπα CD, καθως και t-shirts για όσους θέλουν να φοράνε τη μουσική, όντας μάλιστα πρώτης τάξης ευκαιρία να αποκτηθεί σε φυσική μορφή η κυκλοφορία που έκανε το όνομα της μπάντας ξακουστό στις υπόγειες γειτονιές. Αν και έχουν περάσει μόνο 4 χρόνια από την κυκλοφορία του, ακούγεται εμφανέστατα η εξέλιξη της μπάντας από το πιο ωμό και underproduced black metal, στο σημερινό ηθελημένα “φθαρμένο”, αλλά και πιο όμορφα ενορχηστρωμένο τους σημερινό ήχο.
Σε καμιά περίπτωση δεν μειώνεται η αξία της πρώτης τους προσπάθειας, αφού η έφεση των μουσικών στις σκοτεινές συνθέσεις ήταν παρούσα εξαρχής, ενώ το “παλιό” δημιουργεί διαφορετική παλέτα συναισθημάτων.
Το εγχώριο black metal έχει τόσο μέλλον, όσο και παρελθόν, ποιότητα και ποσότητα, οπότε ο καθένας πρέπει να κρίνει ποιος αξίζει περισσότερη στήριξη και να στηρίζει όσο μπορεί.
Τη θλίψη την αγκάλιασα και εγώ, εδώ και χρόνια όπως και το συγκρότημα, έγινα φίλος της. Τώρα, μου κρατάει το χέρι ατενίζοντας ένα καθαρότερο ορίζοντα. Έτσι, είναι και η μουσική τούτων των ανθρώπων, που με τη θλίψη καταφέρνουν να διαλύουν το ψυχικό σκότος. Δεν είναι εύκολο!
Θλίψις λοιπόν, και 2 στα 2!
Bandcamp: https://thlipsis.bandcamp.com/
Facebook: https://www.facebook.com/thlipsis.bm
72 
