Είδος: Psych/Prog rock/Dream Pop
Δισκογραφική: XL Recordings
Ημ. Κυκλοφορίας: 26 Ιανουαρίου 2024
Το να μην ασχοληθείς με τους The Smile, διότι αντιμετωπίζεις κάποιου είδους “φιλονικία” (λέμε τώρα) ή κάποιο κόμπλεξ με τους Radiohead, είναι το ίδιο αυτό ταπεινωτικό με το να εκθειάσεις την καινούρια δισκογραφική απόπειρα του συγκροτήματος μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας των John Greenwood και Thom Yorke και του πρότερου έντιμου καλλιτεχνικού τους βίου.
Οι The Smile επιστρέφουν μετά το “A Light for Attracting Attentions”, πιο ανήσυχοι, μαεστρικά συνδεδεμένοι και τεχνικά υπέροχοι σε όλο το δεύτερο άλμπουμ τους “Wall of Eyes”, δημιουργώντας μία απολαυστική ηχητική ονείρωξη. Θα πρέπει να θεωρούμε πραγματικά τυχερούς τους εαυτούς μας, που θα τους απολαύσουμε σε λίγους μήνες ζωντανά επί σκηνής στα πλαίσια του Release Festival, μαζί με όχι και τόσο “Συνηθισμένους Ανθρώπους” και μουσικές, με ένα Line Up που γίνεται ολοένα και καλύτερο, με τους Ride να έχουν προστεθεί την στιγμή που συντάσσεται το παρόν κείμενο. Αν κάνουν την έκπληξη η διοργανωτές και φέρουν και τον φοβερό James Holden (ο οποίος ακολουθεί όλη την περιοδεία ως support των The Smile), δεν θα υπάρχουν λόγια να περιγράψουμε την ανείπωτη χαρά μας.
Στο “A Light For Attracting Attention” του 2022 εδραιώθηκε η ηχητική τους ταυτότητα, ένας σκοτεινός γάμος ανάμεσα σε ακατάστατα ηλεκτρονικά περάσματα και περιστασιακά ροκ ξεσπάσματα. Στο “Wall of Eyes” επεκτείνουν το όραμα τους εμπλουτίζοντας τον ήχο τους με νέα στοιχεία, όμως παραμένουν συγκρατημένοι επιλέγοντας προσεκτικά τις στιγμές που η ένταση αποκτά την ανιούσα.
Από τα “King of The Limbs” και “A Moon Shaped Box” αντιλαμβανόσουν ότι ο John Greenwood (όπως και τα υπόλοιπα μέλη κατά την προσωπική άποψη του γράφοντα) “ασφυκτιούσε” συνθετικά κατά κάποιον τρόπο μέσα στο στενό υπό μία έννοια πλαίσιο των Radiohead και ήθελε ένα διαφορετικό μέσο και τρόπο έκφρασης. Θα μπορούσε κάλλιστα να δοκιμάσει κάτι εκ του ασφαλούς, στην θαλπωρή και στη σιγουριά που φέρνει το όνομα αυτό. Όμως οι μεγάλοι καλλιτέχνες και δη μουσικοί, αρχικά σέβονται τον εαυτό τους και κατ επέκταση τους οπαδούς τους, για το λόγο αυτό μαζί με τον έτερο συνοδοιπόρο Thom Yorke και τον φοβερό και τρομερό Tom Skinner των Sons of Kemet βγήκαν από τον λαβύρινθο τους και βρήκαν διέξοδο μέσω του οχήματος των The Smile.
Οι συγκρίσεις με τον κατάλογο των Radiohead δεν μπορούν να αποφευχθούν και δεν θέλουν κάτι τέτοιο, ούτε και οι ίδιοι αλλά ούτε και εμείς από την πλευρά του οπαδού. Δεν μπορούν επ’ ουδενί να απαξιώσουν τις προσδοκίες και το εύρος του υλικού που προσφέρεται στο νέο δίσκο. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς αυτή η συνθήκη είναι απόλυτα υγιείς και αποδεκτή. Η μπάντα δεν ξεχνάει έτσι απλά το πρότερο παρελθόν της αλλά πορεύεται μαζί του και το εξελίσσει σε κάτι διαφορετικό.
Το artistic trio συνθέτει “ρευστή μουσική”, όπως έχει απεικονιστεί και στο αφηρημένο εξώφυλλο του δίσκου καταλαμβάνοντας τον όγκο των δοχείων των διαφόρων μουσικών ιδιωμάτων που σχετίζεται, με πιο εμφανή τα Jazz, Krautrock, Prog και Dream Pop από αυτά, όμως χωρίς απαραίτητα να περιορίζεται μόνο σε αυτά. Καθώς βρίσκει τρόπους να δραπετεύει και να πειραματίζεται κάπου ανάμεσα στον εξπρεσιονισμό των Can και την Folk Fusion μουσική του Robert Wyatt.
Μετά από δεκαετίες τελειοποίησης, άρνησης και αναδιαμόρφωσης του ήχου των Radiohead, οι Yorke και Greenwood φαίνονται να σταματάνε να αντιστέκονται στις καλλιτεχνικές τους ορμές, χαλαρώνοντας τις τραγουδοποιητικές τους παρορμήσεις με σκοπό να απορροφήσουν ό,τι συμβαίνει στο στερεοφωνικό τους στέρεο σήμερα μαζί με ευχάριστα κατάλοιπα του παρελθόντος, τα οποία μπορεί να είναι μουσικές των (τωρινών) Mars Volta, ORL, Beatles, John Frusciante, Muse, Jeff Buckley, Sonic Youth μεταξύ πολλών άλλων εξαίρετων καλλιτεχνών.
Το “Wall of Eyes” στο επίκεντρο του καταλαμβάνεται από μία κοχλάζουσα δεξαμενή ψυχεδέλειας που προσπαθεί να βρει τρόπο διαφυγής και να αδειάσει, και το καταφέρνει μέσω μιας υποβόσκουσας ορχηστρικής μουσικής που μετατρέπεται σε κοσμική με πειραματικές απολήξεις, ενόσω ταυτόχρονα τρυπώνει βαθύτερα στην παράξενα μαγευτική απήχησή των The Smile.
Η ευχάριστη παρέα των τριών μουσικών μας προσφέρει ένα ακόμα μετρημένο στοχαστικό άλμπουμ με καθαρά μυαλά και αγνές προθέσεις γεμίζοντας μας εκ νέου χαμόγελα, και μας αναγκάζει εμάς τους μεγαλύτερους ηλικιακά να αναπολήσουμε και να σκαλίσουμε και πάλι εκείνο το κλασικό Smile σχέδιο με το οποίο στολίζαμε όποια επιφάνεια ήταν διαθέσιμη σαν να ήταν μοναδικός καμβάς.
Άραγε πόσοι το θυμάστε αυτό…?
Facebook: https://www.facebook.com/thesmiletheband
Bandcamp: https://thesmile.bandcamp.com/album/wall-of-eyes
537 
