Είδος: Heavy / Power Metal
Δισκογραφική: Scarlet Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 26 Μαΐου 2023
Είναι νομίζω αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ελληνική metal σκηνή, με την άνθηση του home computing creation τα τελευταία 10-15 χρόνια, έφερε στην επιφάνεια όλο το ταλέντο που υπέβοσκε στα underground σπλάχνα της. Πλήθος φοβερών κυκλοφοριών σε όλο το φάσμα της μεταλλικής μουσικής οι οποίες έβαζαν για τα καλά τα γυαλιά στις φημισμένες, δικαίως ή αδίκως πολλές φορές, μπάντες του εξωτερικού που εντελώς αυθαίρετα αυτοαναγορεύονταν ως “πρότυπα”, υποβιβάζοντας την ποιοτική αξία των φοβερών μουσικών της ενδοχώρας μας.
Μια από αυτές τις συνάξεις μουσικών, είναι και οι The Silent Rage οι οποίοι προκάλεσαν σούσουρο στις τάξεις του γηγενούς power metal με το προ επταετίας debut τους “The Deadliest Scourge”. Από εκεί και πέρα, σκληρή δουλειά για την αναγνωρισιμότητα της μπάντας (ο στόχος πλέον για ΚΑΘΕ νέα μπάντα), εμφανίσεις σε πολλά live shows με αρκετά από αυτά να συμβαίνουν σε μεγάλα events, κυκλοφορίες σποραδικών singles και να που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για το δεύτερο full length τους “Nuances Of Life”, μια φιλόδοξη δουλειά που παρουσιάζει πλέον τους Αθηναίους σε μια ρότα που διαφέρει κατά μερικές μοίρες.
Βέβαια φίλε αναγνώστη μη φανταστείς κάτι δραματικά μεταλλαγμένο. Απλά το power metal ύφος της μπάντας έχει μπολιαστεί αρκετά με το πατροπαράδοτο heavy metal με αρκετές ομοιογενώς φιλτραρισμένες επιρροές από κυριαρχικές μονάδες της μουσικής μας. Η ισχυρότερη από αυτές θα έλεγα ότι είναι οι υπέρτατοι Judas Priest και από εκεί απολήξεις στους έταιρους θεούληδες Jag Panzer αλλά και σε αρκετά ακόμη “πνεύματα” που παρελαύνουν μέσα από το υλικό του album.
Στη συντριπτική πλειοψηφία τα κομμάτια είναι πάρα πολύ καλά, είτε στον συνθετικό τομέα είτε στον εκτελεστικό (αναμενόμενο βέβαια αυτό μιας και τα μέλη των The Silent Rage είναι φανερά παιχταράδες και επαρκέστατοι για το είδος μουσικής που διαπραγματεύονται) και αυτό είναι αντικειμενική άποψη (οι υποκειμενικότητες φυσικά αφορούν την προσωπική ιδιοσυγκρασία του κάθε ακροατή και σε ποιο μήκος κύματος του metal φάσματος ανήκει). Προσωπική προτίμηση είναι τα speed parts σε κομμάτια όπως τα γρήγορα “Carve Your Rage” (που μου έβγαλε ένα Grave Digger feeling) και “Exhaling Fear”, τα εξαιρετικά Priest-ικά (οκ, είμαι και “βαμμένος” εραστής τους) “Crows Fly Back”, “The Man In The Mirror” και “Black Monday” (με τη συμμετοχή του Bob Katsionis, έτερος ύμνος, αντίστοιχος του “Betweem the Hammer and the Anvil” με φοβερό επίλογο) αλλά και το “Another Fallen Dreamland” με τη θαυμάσια μπασογραμμή του (γενικά ο Γιώργος Χανιωτάκης στο μπάσο με τη συνοδεία του Σταμάτη Κατσαφάδου στα drums παρουσιάζονται απόλυτα δεμένοι και προσδίδουν περίσσεια στιβαρότητα, πολύ συμπαγές ρυθμικό δίδυμο) και τη συμμετοχή του Stu Block (Into Eternity και πρώην Iced Earth). Από εκεί και πέρα μου άρεσε πολύ το Nevermore-ικό “Ghost Of A Wayward God” (πολύυυ βαρύ), τα Jag Panzer-ικά “Code of Destruction” και “Scarlet Dawn” (υμνάκος στον οποίο συμμετέχει και ο ίδιος ο Harry “The Tyrant” Conklin), το “ανατολίτικο” “The Serpent Lord”, το progressive-ίζον επιλογικό κομμάτι, κάπου μεταξύ Conception και Queensryche, “Defy The Headhunters” αλλά και τo ομότιτλο track (τα ονόματα είναι ενδεικτικά, θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει άλλες “εστίες” επιρροής και φυσικά δεν τίθεται θέμα οποιασδήποτε αντιγραφής).
Πολύ καλή riffολογία και εξαιρετικά solos (τα οποία θα έλεγα ότι είναι το αδιαπραγμάτευτο ατού του δίσκου) από το “κορμί” Νίκο Σιγλίδη και τον Νίκο Σαρμπάνη ενώ και ο “βόις” Μιχάλης Ρινακάκης είναι πολύ καλός πίσω από το μικρόφωνο (και σε σχέση με το είδος μουσικής των The Silent Rage – ειδικά τα φωνητικά είναι άκρως υποκειμενικό κριτήριο), δεν αναλώνεται σε στείρες υψιφωνίες αλλά θα έλεγα ότι είναι προσγειωμένος και λυρικότατος ακολουθώντας κατά πόδας τις απαιτήσεις των συνθέσεων. Ο ήχος είναι απολύτως τέλειος και (ευτυχώς) αποστασιοποιείται από την πλαστικούρα των καιρών μας, θυμίζοντας την αναλογικότητα των ένδοξων εποχών του heavy metal.
Τελικώς: πάρα πολύ καλό δισκογραφικό βήμα από τους The Silent Rage που με το σπαθί τους διεκδικούν πανάξια μια θέση στην elite του heavy / power metal όχι μόνο με τα standards της πατρίδας μας μα και αυτά που επικρατούν σε όλον τον “γλόμπο”. Πωρωτική metal μουσική, καλοπαιγμένη, ενδιαφέρουσα, με καλή ροή και πλήρως επαγγελματική παρουσίαση. Αν – για παράδειγμα – για την φετινή χρονιά, οι (πάλι για παράδειγμα) Night Demon παρέδωσαν ένα σπουδαίο album στο εικαστικό ρεύμα που διαπραγματεύομαι σε αυτές τις αράδες (μιλάω για το γαμάτο “Outsider” που κυκλοφόρησε πρόσφατα), τότε οι The Silent Rage με το “Nuances Of Life” τους κοντράρουν στα ίσα. Απολύτως προτεινόμενο. Αυτά.
Official website: www.thesilentrage.com
Facebook: www.facebook.com/TheSilentRageOfficial
770 
