Με ιστορία και εμπειρία 16 ετών, οι Αθηναίοι power metallers The Silent Rage είναι από τις πιο παλιές και συνεπείς στον ήχο αυτόν εγχώριες μπάντες.
Από το πρώτο τους album “The Deadliest Scourge” μέχρι τη επιτυχημένη εμφάνισή τους στο τελευταίο Release Athens Festival, οι The Silent Rage έχουν διανύσει μια αξιοζήλευτη πορεία, με αναγνώριση τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Σε πολύ λίγες ημέρες, θα έχουμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε ξανά σε live περιβάλλον, στο πλαίσιο του Ghostlands & Ravenlands Festival 2023 (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), και αυτή ήταν η αφορμή για να επικοινωνήσουμε με τον πολύ φιλικό και πάντα πρόθυμο Νίκο Σιγλίδη (κιθάρα, δεύτερα φωνητικά). Το rockway.gr ζήτησε από τον Πέτρο Μπεϊμανάβη να κάνει ένα διάλειμμα από το αυστηρό prog-ραμμά του και να βουτήξει στο ατσάλι για να ψαρέψει τα πιο πρόσφατα νέα (και όχι μόνο) από το στρατόπεδο των The Silent Rage.
-Γεια σου, Νίκο, και καλή χρονιά! Είμαι ο Πέτρος και σε ευχαριστώ εκ μέρους όλου του röckway crüe για αυτήν την συνέντευξη. Οι The Silent Rage υπάρχουν πολλά χρόνια και έχετε φιλοξενηθεί κι άλλες φορές στις ηλεκτρονικές σελίδες μας, αλλά πάντα έχει νόημα να γίνονται οι απαραίτητες συστάσεις για όσους κι όσες σας γνωρίζουν τώρα για πρώτη φορά. Ποιοι είναι, λοιπόν, οι The Silent Rage;
Καλησπέρα, Πέτρο, και σας ευχαριστούμε άλλη μια φορά για την φιλοξενία. Τιμή μας που δεχόμαστε τη στήριξή σας. Την παρούσα χρονική στιγμή, η σύνθεση του σχήματος απαρτίζεται από εμένα στην κιθάρα και τα δεύτερα φωνητικά, τον Μιχάλη Ρινακάκη στα lead φωνητικά, τον Νίκο Σαρμπάνη στις lead κιθάρες και τα δεύτερα φωνητικά, τον Γιώργο Χανιωτάκη στο μπάσο και τα δεύτερα φωνητικά, καθώς επίσης και από τον Σταμάτη Κατσαφάδο στα τύμπανα.
-Έξι έτη έχουν περάσει από την κυκλοφορία του “The Deadliest Scourge”. Αρκετός χρόνος, δηλαδή, για μια καλή αποτίμηση. Πόσο ικανοποιημένοι είσαστε σήμερα από το ντεμπούτο σας και τι θα θέλατε να είχε γίνει διαφορετικά;
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Θεωρώ πως χρωστάμε πολλά σε αυτό το άλμπουμ και δίχως εκείνο δεν θα μπορούσαμε να είμαστε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Από την τότε σύνθεση, στο συγκρότημα παραμένω εγώ και ο Σταμάτης. Οπότε, όπως είναι φυσικό, δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για τους νεοεισελθέντες. Προσωπικά, ωστόσο, μπορώ να σου πω πως, σε γενικές γραμμές, θεωρώ τον εαυτό μου ικανοποιημένο για την περίοδο που βγήκε. Σίγουρα μπορεί να άλλαζα παραγωγικά απειροελάχιστα πράγματα, αλλά και πάλι, αν συνέβαινε αυτό, δεν θα ήταν το άλμπουμ έτσι όπως είναι. Οπότε, ας το αφήσουμε όπως είναι.
-Αν δεν κάνω λάθος, οι μοναδικές σας κυκλοφορίες από το ντεμπούτο σας κι έπειτα είναι δύο singles με νεότερες εκδοχές παλιότερων συνθέσεων σας, τα “My Race Won’t Last” (2018) και “Harvester of Souls” (2021). Για ποιους λόγους επιλέξατε να επισκεφτείτε εκ νέου παλιότερο υλικό σας και όχι να κυκλοφορήσετε καινούργια μουσική;
Σωστή η παρατήρηση σου. Το “My Race Won’t Last (2018 Edition)” κυκλοφόρησε ως μια μορφή 7” χειροποίητου βινυλίου, το οποίο εξαφανίστηκε μέσα σε ώρες. Πρακτικά, η χρηστικότητα του ως κίνηση ήταν να παρουσιάσουμε το πώς ηχεί η μπάντα πλέον με τον τότε «νέο» Μιχάλη στα φωνητικά. Τώρα δεν τον λες και τόσο νέο (γέλια). Το “Harvester Of Souls MMXXI”, από την άλλη, έγινε κατά την περίοδο των ηχογραφήσεων του νέου δίσκου και εν μέσω καραντίνας. Θέλαμε να κάνουμε μια νέα διαφορετική προσέγγιση του εν λόγω κομματιού από το ομώνυμο demo του 2011, μιας και έκλεινε μια δεκαετία από την κυκλοφορία του. Στην ουσία, ήταν μια κίνηση πως είμαστε εδώ εν μέσω Covid-19 και προχωράμε ακάθεκτοι.
-Υπάρχουν σχέδια για το δεύτερο full-length album σας ή μήπως το έχετε ήδη στα σκαριά; Αν ναι, τι μπορείτε να αποκαλύψετε για αυτό, π.χ. από άποψη συνθέσεων, κατεύθυνσης, αλλαγών κ.λπ.;
Το δεύτερο άλμπουμ είναι πανέτοιμο και την παρούσα χρονική στιγμή είμαστε σε τελικές διαπραγματεύσεις με δισκογραφική εταιρεία ώστε να κυκλοφορήσει μέσα στο πρώτο μισό της χρονιάς. Γενικά, έχει υπάρξει μια στροφή ως προς τον ήχο της μπάντας, που ευελπιστούμε να ενθουσιάσει αυτούς που μας ακολουθούν. Υπάρχουν και κάποιες μικροεκπλήξεις σε αυτόν. Μέχρι εδώ μπορώ να πω (γέλια).
-Το heavy αλλά και το power metal δέχονται συχνά την «κατηγορία» ότι στερούνται την ευελιξία που επέδειξαν άλλα υποείδη της metal μουσικής και ότι δεν ανανεώνονται. Τον τελευταίο καιρό, ωστόσο, παρατηρείται μια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για το παραδοσιακό heavy και βγαίνουν αρκετές δουλειές που θέλουν να ξαναζωντανέψουν τον ήχο. Πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει κάτι παρόμοιο και για το power metal; Και τι θα χρειαστεί;
Προσωπικά, αν με ρωτάς, εγώ το εύχομαι! Δεν υπάρχουν και πάρα πολλές power metal μπάντες, τουλάχιστον εγχώρια, που να συνεχίζουν και να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Επίσης, αυτό που χρειάζεται είναι νέος κόσμος να στηρίξει το ιδίωμα, τόσο σε μεγάλα σχήματα όσο και σε μικρά. Νέες μπάντες να βγουν που να παίζουν για παράδειγμα power metal, κάτι που αν συμβεί, θα είναι ευχής έργον. Δυστυχώς, μονάχα στον ευρύτερο ακραίο ήχο το συναντάμε αυτό.
-Είστε ένα μουσικό σχήμα που ζει και δημιουργεί στα δύσκολα χρόνια των οικονομικών κρίσεων, των πολέμων, της ανόδου των εθνικισμών και άλλων δεινών. Πώς επιδρά όλη αυτή η κατάσταση στους The Silent Rage; Τι προκαλεί περισσότερο τη σιωπηρή (ή και την όχι και τόσο σιωπηρή) οργή σας και πώς διοχετεύεται αυτό στη μουσική σας;
Μπράβο, ρε Πέτρο, ωραία ερώτηση! Εδώ μας έπιασες (γέλια)! Σίγουρα, πράγματα όπως πόλεμοι, ο προσηλυτισμός των μαζών –κάτι για το οποίο είχαμε αναφερθεί και στον πρώτο μας δίσκο–, γεγονότα που συμβαίνουν δίπλα μας και μας επηρεάζουν συντελούν στο να προκαλούν τον θυμό. Ο θυμός μετατρέπεται σε μουσική και οι στίχοι στο μέσο πληροφόρησης του εκάστοτε θέματος που μας απασχολεί.
-Ως συγκρότημα της εγχώριας metal σκηνής, πώς βλέπετε και βιώνετε την κατάσταση τα τελευταία χρόνια; Τι λέτε ότι έχει αλλάξει προς το καλύτερο και ποια είναι τα κακώς κείμενα;
Εμείς αποτελούμε μέλη της σκηνής εδώ και αρκετά χρόνια. Δεν λέμε νούμερο πότε ξεκινήσαμε, γιατί θα μας κλαίνε οι ρέγκες (γέλια). Σοβαρά τώρα, τα πράγματα εξελίσσονται σταδιακά προς το καλύτερο, ο κόσμος φαίνεται να στηρίζει όλο και περισσότερο την εγχώρια σκηνή, τόσο σε πρωτοεμφανιζόμενα σχήματα όσο και σε πιο «φτασμένα», αν θες. Η περίοδος της ξενομανίας που έτρεφε ο Έλληνας οπαδός, ότι μόνο τα συγκροτήματα του εξωτερικού αξίζουν και τα εγχώρια είναι παρακατιανά, ευτυχώς έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
-Tο 2022 να είναι ήδη πίσω μας. Τι εντυπώσεις σάς άφησε ως προς τη metal μουσική παραγωγή; Υπάρχουν κυκλοφορίες που ξεχωρίσατε; Εσείς φτιάξατε λίστες με τα αγαπημένα σας albums;
Ωχ, φίλε μου, δύσκολη χρονιά. Υπήρξαν πραγματικά πάρα πολλές στιγμές μέσα στην τρέχουσα χρονιά. Σίγουρα τα νέα άλμπουμ των Jorn, Stratovarius, Stray Gods, Dare, Forbidden Seed, The Silent Wedding ήταν μερικά από αυτά που ξεχώρισα στη δική μου εικοσάδα.
-Εκτός από μουσικοί, σίγουρα θα είστε και μουσικόφιλοι. Σε ποιους μουσικούς και ποιους δίσκους θα λέγατε ότι οφείλεται η ύπαρξη και η ταυτότητα των The Silent Rage;
Σε δίσκους, για να είμαι ειλικρινής, δεν θα μπορούσα να σταθώ. Κυρίως, είναι σχήματα τα οποία μας έχουν επηρεάσει. Αν θα έπρεπε να αναφέρω μερικά, τότε σίγουρα θέση λαμβάνουν οι Rage, οι Brainstorm, οι Kamelot, οι Judas Priest, οι Iced Earth, οι Nevermore, οι Blind Guardian, οι Grave Digger, οι Hammerfall και πάρα, μα πάρα πολύ άλλοι από διαφορετικά ηχοτόπια της metal μουσικής και όχι μόνο.
-Το καλοκαίρι που πέρασε, εμφανιστήκατε στο Release Athens Festival. Πώς ήταν η εμπειρία; Επίσης, έπειτα από τόσα χρόνια, έχετε κάποια live shows που τα θεωρείτε ορόσημα για τη σταδιοδρομία σας;
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε για ακόμα μια φορά, δοθείσης της ευκαιρίας, την όλη ομάδα της παραγωγής του Release Athens Festival, που συντέλεσε η εμφάνιση μας εκεί να είναι κάτι το μοναδικό, μια εμπειρία ζωής, αφού τα πάντα ήταν στημένα στην εντέλεια, ο μηχανισμός που λειτουργούσε ήταν άψογος και εμείς, προσωπικά, δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι περισσότερο. Μας καλοδέχθηκαν, και εμείς τους έχουμε πλέον στις καρδιές μας. Όποιος το έχει ζήσει μπορεί να το καταλάβει. Αν σαν οπαδός ήμουν ικανοποιημένος, ως μουσικός δεν έχω λόγια. Όσον αφορά τα live shows που έχουμε ξεχωρίσει, οι εμφανίσεις δίπλα σε σχήματα όπως είναι οι Shadow Gallery, οι Rage, οι Grave Digger, οι Stratovarius, οι Rotting Christ, οι Temperance, οι Primal Fear, o Gus G., οι Destruction, οι Sabaton, οι Blind Guardian και οι Epica μόνο αμελητέοι σταθμοί της πορείας μας δεν μπορεί να είναι. Όπως, επίσης, και οι μοναδικές μας εμφανίσεις μέχρι στιγμής στο εξωτερικό, μια στην Κύπρο και πιο πρόσφατα στη Μεγάλη Βρετανία και το Power Metal Quest Fest είναι τα συναυλιακά highlights μας, αν θες.
-Το Σάββατο 14 Ιανουαρίου παίζετε στο φεστιβάλ Ghostlands & Ravenlands. Τι να περιμένουν από εσάς όσοι κι όσες παρευρεθούν, αλλά και τι προσδοκίες έχετε εσείς από αυτό το event;
Το Ghostlands & Ravenlands είναι το δικό μας παιδί, ένα φεστιβάλ που προέκυψε όταν βρεθήκαμε στο Power Metal Quest Fest στο Birmingham τον περασμένο Οκτώβριο. Το φεστιβάλ το τρέχουν τα παιδιά των Dakesis, οι οποίοι πλέον είναι φίλοι και έρχονται να εμφανιστούν μαζί μας. Αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης ώστε να στήσουμε κάτι το αποκλειστικά δικό μας και να το καθιερώσουμε ώστε να γίνεται κάθε χρόνο, με δυνατές μπάντες, ώστε να αρέσει στον κόσμο. Φέτος, την παρούσα σύνθεση του φεστιβάλ πλαισιώνουν οι Primal Roots, οι Kosmogonia και οι Solid Faith. Σε αυτό το σημείο, να αναφέρω πως είναι ιδιαίτερο το billing, μιας και οι τρεις από τις πέντε συμμετέχουσες μπάντες είναι female fronted, κάτι που μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Αυτό που αποτελεί τη μεγαλύτερη μας προσδοκία –και κλείνω– είναι να το αγκαλιάσει ο κόσμος και να το αγαπήσει. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη μας επιβράβευση.
-Και πάλι, σας ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι ό,τι καλύτερο για τη συνέχεια. Μπορείτε να κλείσετε αυτήν τη συνέντευξη όπως θέλετε.
Σε ευχαριστούμε και πάλι για το βήμα που μας έδωσες. Θα χαρούμε να σας δούμε όλους στις 14 Ιανουαρίου στο Κύτταρο. Θα υπάρξουν και ιδιαίτερες εκπλήξεις από μεριάς μας, οπότε δεν πρέπει να το χάσετε!
1007 
