Είδος: Hard Rock/ Heavy Metal
Δισκογραφική: Massacre Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 19 Ιανουαρίου 2024
Οι Αμερικανοί παλαίμαχοι The Rods κλείνουν 45 χρόνια καριέρας (έχοντας βέβαια ένα μεγάλο ενδιάμεσο κενό από το 1987 έως το 2010) και πλέον επιστρέφουν με το δέκατο full length τους (τέταρτο μετά το reunion).
Με σαφή προσανατολισμό στο αμερικανοθρεμμένο heavy metal, του οποίου αναπόφευκτα ήταν μέρος από τα γεννοφάσκια του, το συγκρότημα παραδίδει έναν τιμιότατο δίσκο που σε άλλες εποχές θα σε έκανε να ψάξεις να βρεις κάνα ραφτό για το μπουφάν σου. Τι έχει να πει όμως εν έτει 2024 το “Rattle the Cage”; Ίσως όχι πολλά στους λιγότερο παραδοσιακούς ακροατές, αλλά στους ολντσκουλάδες (στους οποίους κι απευθύνεται) θα γαργαλήσει κάπως τον λοβό του αυτιού.
Στα θετικά, η πλειοψηφία των συνθέσεων έχει βγει απευθείας από την ψυχή της μπάντας και δεν είναι ένα «με-το-στανιό» αναμάσημα προκειμένου να προσηλυτίσει τους gatekeepers. Παράλληλα, το διάχυτο επικό στοιχείο και τα συναυλιακά ρεφρέν, σε κάνουν να θες να καβαλήσεις τη μηχανή σου και να ξεχυθείς στις ερήμους των Ηνωμένων Πολιτειών. Με τις τιμές που παίζουν στη βενζίνη βέβαια, πιο πιθανό να καβαλήσεις κάνα ποδήλατο και να πας μέχρι τα Σεπόλια.
Παραδοσιακές επιρροές που εκτείνονται από Saxon και Dio μέχρι Manowar και Black Sabbath, με πολύ καλή κιθαριστική δουλειά και feeling βγαλμένο από τα «παλιά», με τσαγανό, αλητεία, δερμάτινα και παλαιάς κοπής αισθητική. Μια χαρά λοιπόν για τους «εγώ στην ηλικία σου έστυβα την πέτρα», όπως και για τους «μονοτρουάδες».
Στα αρνητικά, ο κατά τόπους κουρασμένος και κορεσμένος τρόπος σύνθεσης, που ναι μεν βγαίνει από την καρδιά, αλλά συνάμα αισθάνεσαι πως κάποια σημεία τα έχεις ακούσει ήδη από δεκάδες άλλες μπάντες, κάτι που χαλάει ενίοτε το fun της υπόθεσης.
Βέβαια σε σχήματα σαν τους The Rods, πάντα δίνω το ελαφρυντικό της ηλικίας, μιας και ύστερα από τόσα χρόνια, και μόνο το ότι γουστάρουν να παίζουν μουσική και να βγάζουν νέες δουλειές, εκτιμάται από τον γράφοντα. Έτσι, δεν έχω υψηλές απαιτήσεις και δεν νομίζω πως έχουν και οι fan τους. Ελπίζω δηλαδή.
10 κομμάτια παραδοσιακού hard rock και heavy metal, κατάλληλα για να πιεις τις μπιρίτσες σου, χωρίς να προτείνουν κάτι καινούριο ή να προσφέρουν κάτι παραπάνω από ένα feel-good 48λεπτο. Μπορεί να μην αλλάξει κανενός τη ζωή, αλλά σίγουρα το λέει ακόμα η περδικούλα των The Rods και μπράβο τους για αυτό.
https://www.facebook.com/OfficialRodsPage
565 
