Είδος: ’60s / ’70s Hard Rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημ. Κυκλοφορίας: 6 Απριλίου 2024
Η ζωή μας κύκλους κάνει. Γενικό αυτό. Εξειδικεύοντας, ακόμη και η μουσική, το ίδιο κάνει. Τo βλέπουμε από την αρχή του αιώνα περίπου αυτό το φαινόμενο, με πολλές μπάντες που πηγαίνουν πολύ πίσω στο χώρο του rock, στις primitve, μουσικά παρθένες late ’60s – early ’70s εποχές και μπολιάζουν αυτό το πρωταρχικό “αυγό” με σύγχρονες προεκτάσεις επιχειρώντας crossovers που αποσκοπούν στην απόκτηση μιας ταυτότητας στο σημερινό status της μουσικής βιομηχανίας. Αυτό το ρεύμα δεν δείχνει να κοπάζει, ίσα – ίσα μάλλον ενισχύεται αν κοιτάξει κανείς τη δημοτικότητα που απολαμβάνουν μπάντες όπως οι θεούληδες The Hellacopters, οι Blues Pills, οι Lucifer και τόσες άλλες που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, καταφέρνουν να κρατούν ζωντανό αυτό το ρεύμα.
Μια από αυτές τις μπάντες είναι και οι Αθηναίοι The Jesters που με το πρώτο τους full length “In Your Mind” προσφέρουν με τη σειρά τους 9 τραγούδια πλήρως εμβαπτισμένα στο συγκεκριμένο ηχοτόπιο δηλώνοντας ξεκάθαρα την αγάπη τους προς αυτό το είδος από το πρώτο δευτερόλεπτο. Αν και πολυποίκιλες οι επιρροές τους (πάντα στο χρονικό πλαίσιο που αναφέρθηκε), οι Jesters χρησιμοποιούν φόρμουλες που θα άκουγες στα albums των Rolling Stones αλλά είναι εξίσου φανερή και η αγάπη τους προς το βρετανικό blues, για παράδειγμα του Peter Green και των Fleetwood Mac του ή του Eric Clapton και των Cream.
Oι Αθηναίοι δείχνουν να γνωρίζουν το αντικείμενο σαν την χούφτα τους. Πολύ ωραία δομικά ακόρντα και απλά αλλά εύληπτα solos από τον Νίκο Νικολακόπουλο τα οποία εκτός του ότι είναι απολύτως οικεία στο αυτί του ακροατή είναι και πολύ καλά συνθετικά. “Τσαχπίνικο” και το ρυθμικό υπόβαθρο των Στέλιου Ντότσια (μπάσο) και Μάκη Λάκκα (drums) στα up tempo κομμάτια (όπως τα “Gum In Your Mouth” και “I Can Fly” για παράδειγμα που κοιτούν προς τους Black Keys – ok, κι αυτοί “συνέπεια” των Stones είναι – ή στο “Foolish Man” που θα έλεγα πως είναι Zepellinικό κομμάτι, γρήγορο και με garage αισιητική). Αιχμή του δόρατος ο τραγουδιστής Κώστας Θεοχάρης ο οποίος έχει πολύ καλή φωνή, με μια χροιά που προσεγγίζει τον Mick Jagger αλλά και τον μεγάλο Paul Rodgers (Free / Bad Company). Εκφραστικός και με “γήινη”, καιημερινή λυρικότητα. Ο ήχος είναι ολοκάθαρος – απουσία distortion γαρ – και με απόλυτα live αίσθηση μεταφέροντας άνετα το πνεύμα της εποχής.
Γενικώς όλα τα κομμάτια είναι πολύ καλά για το είδος τους. Πέρα από τα προαναφερθέντα μου άρεσαν πολύ τα slow bluesy “Baby Please Come Back” (για κάποιον αδιόρατο λόγο μου έφερε στο νου το “I Heard It Through the Grapevine” του Marvin Gaye), το εξαιρετικό, “καπνισμένο” “I’m All Alone ” (θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως ’70s stoner rock αν υπήρχε ποτέ αυτός ο όρος) και τα θαυμάσια “Yes I Do” και “Take The Mask Off” (από αυτά που θέλω να το χορέψω με την καλή μου αν και έχω τα λουμπάγκα μου) και το ρεφρενάτο επιλογικό “All That Seems” που κλείνει με άρωμα του της παρέας του Jagger το πολύ ωραίο αυτό δισκάκι.
Οι The Jesters απέχουν από την καινοτομία και η αλήθεια είναι ότι είναι θα ήταν και άτοπο το να έχει κάποιος απαίτηση παρθενογέννεσης. Αυτό που κάνουν το κάνουν άριστα και αυτό είναι η δημιουργία όμορφου rock που στοχεύει κατ’ ευθείαν στην ψυχαγωγία και την “χαμογελαστή” νοσταλγία του ακροατή. Και μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα που λέει ότι δεν είναι ότι παλιά έφτιαχναν καλύτερες μουσικές αλλά, απλά, εμείς ήμασταν καλύτερα όταν τις ακούγαμε. Σε αυτό το χωροχρονικό transition οι Aθηναίοι τα πάνε περίφημα και είναι απόλυτα ικανοποιητικοί με το “In Your Mind”.
Facebook: https://www.facebook.com/TheJestersBandGreece
220 
