Είδος: Garage rock, action rock, hard rock
Εταιρία: Nuclear Blast
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1 Απριλίου 2022
Θυμάμαι σαν πληγή την ανακοίνωση του “Head off” το 2008 που θα σήμανε το τέλος των Hellacopters. Νιώθω το ίδιο δάκρυ που κύλησε όταν παρακολούθησα ένα από τα τελευταία τους (για τότε) live στην Στοκχόλμη. Σκάω το ίδιο χαμόγελο όταν θυμάμαι τις ανακοινώσεις των πρώτων τους reunion live πριν κάποια χρόνια. Θυμάμαι τη μυρωδιά στην ατμόσφαιρα του venue στο Βερολίνο το 2019, όπου με μια αρμάδα φίλων από την Ελλάδα τους ξαναείδα. Θυμάμαι βέβαια, και την στενοχώρια στο άκουσμα του θανάτου του Robert “Strängen” Dahlqvist.
Όμως ο άνθρωπος που ποτέ δεν μας έχει προσφέρει κάτι αδιάφορο (Entombed, Death Breath, Solution, Imperial State Electric, Hydromatics), o πολυαγαπημένος μου Nicke Andersson, αποφάσισε να μην αφήσει την κληρονομιά του να πάει χαμένη. Με τον παλιόφιλο του Dregen, τον ανέκαθεν τυμπανιστή της μπάντας Robert Ericson, τον άνθρωπο κλειδί του σολ, Anders Lindström στα πλήκτρα και τον συνοδοιπόρο του στους Imperial State Electric, Rolf De Borst (βλέπε και Datsuns) στο μπάσο, επιστρέφει τους Hellacopters στις αγκαλιές μας. 17 (αγαπημένος μου αριθμός) χρόνια μετά το “Head off”, κυκλοφορούν το νέο τους όγδοο album την Πρωταπριλιά και ουχί, δεν είναι ψέμα.
Το “Eyes of Oblivion” είναι γεμάτο catchy hooks, ευρηματικό songwriting (έτσι τα λένε αυτά στο χωριό μου), ρεφρέν που σου κολλάνε στο μυαλό μεμιάς και μια αισιόδοξη ατμόσφαιρα που τόσο, μα τόσο, χρειαζόμαστε στις μέρες μας.
Δεν ξέρω τι λέει ο υπόλοιπος κόσμος, αλλά εγώ μόλις βρήκα το νούμερο ένα στο τοπ 20 στο τέλος της χρονιάς.
Μπορεί να μην καλύπτει εκείνους τους πρωτοδισκάκηδες (σας ψάχνουμε!), ο ήχος τους πλέον, αλλά όλα υπάρχουν στο “Eyes of oblivion”. Αλήτικες κιθαριές θα βρεις, τη γνωστή γκαραζοkissίλα που τους έκανε πιο γνωστούς (ποτέ όμως, όσο γνωστοί αξίζουν να γίνουν) θα βρεις, μια εξαιρετική παραγωγή θα βρεις και κομμάτια που θες να ακούσεις ξανά και ξανά.
Από το εκρηκητικό ξεκίνημα του “Reap a Hurricane”, στο “Can I wait” που θα θες να τραγουδήσεις με όλη σου την ψυχή, στο ερωτιάρικο “Sorry I could die” πάνω από το οποίο αιωρείται το πνεύμα του Ray Charles. Από το ομώνυμο με το κλασικό Hellacopters riffing style να το ντύνει, το πονηρό “A Plow and a doctor” και το CCR-ικό “Positively not knowing”, στο εξίσου 70s “Tin Foil Soldier”, το παιχνιδιάρικο “Beguiled” και το γκαραζιάρικο “Pressure’s On”.
Στο τέλος όμως, κρύβεται ένα από τα ομορφότερα κομμάτια του album. To “Try Me Tonight” έχει όλα όσα αγαπάει κανείς στην hard rock μουσική και οι Hellacopters για μια ακόμη φορά γονατίζουν μπροστά από τον rock βωμό και θυσιάζουν την έμπνευση τους προς τιμήν όλων τους των επιρροών.
Έχοντας λοιπόν, ρουφήξει μουσική γνώση στις 3 απανωτές φορές που άκουσα το “Eyes of oblivion”, δεν μπορώ πλέον να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς αυτό και περιμένω σαν τον παπά τη νηστεία, το βινύλιο που έχω προπαραγγείλει εδώ και μήνες.
Μπορώ να γράφω για ώρες για την ανάγκη της μουσικής από περισσότερα τέτοια συγκροτήματα, αλλά υποθέτω πως προτιμάτε να ακούσετε παρά να διαβάσετε για αυτό το album.
Αν είσαι σαν και μένα, περιμένεις τον ταχυδρόμο! Αν είσαι φίλος του rock ‘n’ roll, μάθε τους Hellacopters! Είναι αναγκαίο για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, αφού οι Hellacopters μόνο από αγάπη ξέρουν!
Δυο θρησκευτικές μεταφορές στο ίδιο κείμενο. Αναρωτιέσαι ακόμη για την ποιότητα του δίσκου! ΚΑΚΩΣ!
Facebook: www.facebook.com/thehellacopters
Instagram: www.instagram.com/thehellacopters
Bandcamp: https://thehellacopters.bandcamp.com
1154 
