Είδος: Melodic Death Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 12 Αυγούστου 2022
H αλήθεια είναι ότι όταν μάθεις το line-up των κυρίων αυτών που λέγονται The Halo Effect ενδέχεται να σχηματιστεί η σκέψη “καλά, μας δουλεύουν αυτοί;”. Κάποιος όμως που ξέρει καλά το παρελθόν τους (ο γράφοντας για παράδειγμα) μάλλον θα χαμογελάσει γιατί ξέρει ότι αυτά τα αλισβερίσια ανάμεσα σ’ αυτά τα καλόπαιδα από το Gothenburg κάθε άλλο παρά ασυνήθιστα ήταν στις αρχές και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990.
Οι σχέσεις των Dark Tranquillity και των In Flames ήταν (και είναι) κάτι παραπάνω από αδερφικές τα τελευταία 30 χρόνια. Βέβαια, άλλαξαν πολλά από τότε αλλά σίγουρα και οι δυο μπάντες διέγραψαν εκπληκτικές πορείες στα μουσικά δρώμενα, τόσο καλλιτεχνικά μα και εμπορικά. Και κάπως παράλληλο ήταν και το γενικότερο feedback που εισέπρατταν κατά καιρούς και ειδικότερα τα τελευταία χρόνια που γενικώς αντιμετωπίζουν απαξίωση στις τάξεις των metal οπαδών. Άδικο; Προφανώς γιατί το επίπεδο των κυκλοφοριών τους παρέμεινε υψηλό (παρά τη λόξα του γράφοντος για γρηγοράδα και λίγη περίσσεια αγαρμποσύνη). Και μην ξεχνάμε ότι άλλες οι μπάντες των ’90s και άλλο η σημερινή τους μορφή η οποία έχει υποστεί πάμπολλες αλλαγές με αποτέλεσμα στους μεν Dark Tranquillity να έχουν απομείνει οι Mikael Stanne από την αρχική σύνθεση ενώ και οι In Flames να έχουν εντελώς άλλον πυρήνα εκτός από τον Anders Friden πίσω από το μικρόφωνο.
Οι The Halo Effect λοιπόν είναι μια σύμπραξη του Stanne με 4 πρώην μέλη των In Flames και αυτό που επιχειρούν έχει την τάση μεν να είναι υβριδικό metal που πατά γερά στο παρελθόν των συγκροτημάτων αλλά κάθε άλλο παρά καινοτόμο ή ριζοσπαστικό. Ουσιαστικά μαζεύτηκαν τα παιδιά και είπαν να διασκευάσουν διάφορες περιόδους του εαυτού τους. Και αυτό δεν θα ήταν καθόλου μεμπτό αν το υλικό τους θα είχε ποιότητα τέτοια αντάξια αυτών των περιόδων τους και ακούγοντας το “Days Of The Loss”, φαίνεται ότι ναι, τα καταφέρνουν εν μέρει καλά. Και εξηγούμαι:
Εκτελεστικά όλα κυλούν αναμενόμενα, άλλωστε οι Jesper Strömblad και Niclas Engelin στις κιθάρες και ο Peter Iwers στο μπάσο είναι πολλά χρόνια στην πιάτσα και σίγουρα μπορούν να φανούν τουλάχιστον διεκπεραιωτικοί στο να γράψουν ένα μάτσο κομμάτια μελωδικού death. Άλλωστε κατά ένα μεγάλο ποσοστό οι ίδιοι όρισαν το είδος. Και φυσικά εχέγγυο αποτελεί και το “συμπαγές” του πράγματος με τον μεγάλο Daniel Svensson (η επιστροφή του είναι και το απόλυτο credit στο “Days Of The Loss”) πίσω από το drum kit. Οι συνθέσεις εκτός από κάποιες κραυγαλέα φοβερές κομματάρες, υπάρχουν και κάποιες οι οποίες αρχικά ξενίζουν αλλά στο τέλος σε κερδίζουν. Και φτάνεις σε σημείο να τις θεωρήσεις σχετικά εφάμιλλες εκείνων των αντίστοιχων περιόδων είτε των DT είτε των In Flames που θεωρητικά προσπαθεί να αναβιώσει το σχήμα. Από την άλλη υπάρχουν και φιλότιμες απόπειρες όπως στα “In Broken Trust” και “Gateways” που προσπαθούν να προσδώσουν και ψήγματα διαφοροποίησης, έτσι σαν “αλατοπίπερο” στην ήδη δοκιμασμένη συνταγή (δεν κάνουν και ιδιαίτερη προσπάθεια να την παραλλάξουν είναι η αλήθεια, προς τιμή τους γιατί είναι σαφής η συνθετική φιλοδοξία τους) αλλά που κάπου μένουν στη μέση με παράγωγο μια αμηχανία αδιαφορίας. Καθαρά “fillers”.
Maidenικά riffs, μεσαίες ταχύτητες κυρίως (αχ!), ο Stanne είναι στα αξιολογότατα επίπεδα ερμηνείας, όλα σωστά τοποθετημένα αλλά το βασικό συστατικό, ο λόγος που κάποιοι σαν εμένα γίναμε εραστές των συγκροτημάτων αυτών, η πόρωση, υπάρχει σε μειωμένη πάντως δόση. Το ίδιο και οι ρυθμοί που μας ωθούσαν να κάνουμε air guitar / drums, τα ρεφρέν που ξεριζώναμε τα σώψυχά μας sing along, η στυγνή γκαύλα αυτού του είδους death metal. Σε κομμάτια όπως το θαυμάσιο ομότιτλο “Days Of The Lost”, “Shadowminds”, “The Needless End” (αρκετά καλό στα πρότυπα του “Damage Done”), “Conditional”, “Last Of Our Kind” και “Feel What I Believe” τα καταφέρνουν αρκετά καλά. Ο ήχος είναι πολύ καλός φυσικά.
Καταλήγοντας θα έλεγα ότι το album θα μπορούσε να είναι ένα αριστούργημα. Και μπορώ απλά να ελπίζω ότι η συγκρότηση αυτού του σχήματος δεν έγινε για “αρπακτικούς” λόγω αίγλης λόγους και να επιστρέψουν σύντομα με κάτι “πιο” ανάλογο τόσο των δυνατοτήτων τους όσο και του πνεύματος που στην τελική μέσω αυτού δικαιολογούν την ύπαρξη τους. Πρόσημο θετικό, στο “Days Of The Loss” οι The Halo Effect παρουσιάζουν αξιοπρέπεια, το album συγκρίνεται άνετα με τις τρεις τελευταίες των DT (οι In Flames το πάνε καλά χωρίς ιδιαίτερες κοιλιές). Κάτι που μου άφησε μια ”μεσαία” γεύση. Ίδωμεν και ευελπίζουμε κυρίες και κύριοι.
Facebook: https://www.facebook.com/thehaloeffectse
Official page: https://www.thehaloeffect.band/
563 
