Είδος: Punk Rock ‘n’ Roll
Δισκογραφική: Music Links Knowledge
Ημ. Κυκλοφορίας: 20 Σεπτεμβρίου 2022
Αρκετά παράξενο σαν άκουσμα το debut album των Αθηναίων The Fantastic Terrors. Αυτό δεν σημαίνει ότι το “Delta Punk” είναι κακό σύνολο, κάθε άλλο. Ίσα – ίσα που το υβρίδιο πάνω στο οποίο κινείται η μπάντα είναι πολύ ενδιαφέρον.
Η μουσική τους στη βάση της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως rock ‘n’ roll αλλά με punk attitude. Kαι μάλιστα αυτές οι δυο αφετηρίες αναμειγνύονται πολλές φορές στο κάθε κομμάτι ξεχωριστά. Από την άλλη, στη συγκεκριμένη “κατσαρόλα” εμπεριέχονται και διάφορα άλλα “μπαχαρικά”. Το Motorhead-ικό metal για παράδειγμα αλλά και το νέγρικο παλιακό blues.
Φαινομενικά και ομιλώντας τεχνικώς, δεν φαίνεται η μουσική να χρειάζεται ιδιαίτερες τεχνικές απαιτήσεις και ίσως να ισχύει αυτό αλλά τα μέλη της μπάντας δείχνουν ότι είναι καλοί παίχτες και σε κανένα σημείο δεν θα ακούσει κάποιος κάτι άτεχνο λόγω punk χαρακτήρα ή επιτηδευμένο θόρυβο. Όχι, τα πάντα είναι τοποθετημένα σωστά και το υλικό μάλλον αναδεικνύει την μελέτη και την κατάρτιση πάνω στο συγκεκριμένο εικαστικό αντικείμενο. Οι δομές και η riffολογία του Δημήτρη Σκλιβάγκου είναι απολύτως εύληπτες και μου άρεσαν πολύ τα εξαιρετικά solos, “ομιλούντα” και βουτηγμένα στην πεντατονική με συνέπεια να ακούγονται τα πάντα οικειέστατα. Πολύ καλή επίσης η χρήση των διάσπαρτων keys που πολλές φορές καθορίζουν τις συναισθηματικές στάθμες των κομματιών, Ρυθμικώς επικρατεί ποικιλία γενικά, συμπαγές αλλά και αιθέριο συνάμα το υπόβαθρο του μπασίστα / τραγουδιστή Μανώλη Γεωργακάκη και του Αλέξανδρου Τζάννες, με λίγες αρκετά γρήγορες στιγμές όπως στο punk metal “Zombie Twist” με αύρες από τους Misfits, τους Cramps ή ακόμη και τον Tom Angelripper (Sodom) στα solo albums του.
Ειδική μνεία πρέπει να κάνω για την ασυνήθιστη ερμηνεία του Μανώλη Γεωργακάκη ο οποίος διαθέτει μια φωνή που θα μπορούσες να θεωρήσεις σαν μίξη του παλαβιάρη Screaming Jay Hawkins (βρωμάει η μπλουζιά “Got Bloodsucker Blues” από το χνώτο του για παράδειγμα) και του Glenn Danzig (ή και του Elvis Presley αν θέλεις – τι γαμάτη μπαλαντάρα αυτό το “Left Alone” με το θαυμάσιο του solo).
Eκτός από τα προαναφερθέντα, τα κομμάτια είναι ποικίλου ύφους και ισοποιοτικά. Punk ‘n’ Roll στα “Burning”, “The Yodeler” και “Empty Refrigerator Sunday”, το “Pretty Face Of Yours” μου έβγαλε ως αίσθηση μια μπάσταρδη μίξη των Muse και των Diablo Swing Orchestra, το “Paid In Gold” θα έλεγα ότι είναι Deep Purple αισθητικής ενώ το “Jenny Knows” θα μπορούσε να είναι το blues που θα έπαιζε ο Lemmy και η παρέα τους στις πρόβες.
Ο ήχος είναι πάρα πολύ καλός και αναδεικνύονται όλες οι λεπτομέρειες της μουσικής των The Fantastic Terrors. Γενικά το “Delta Punk” είναι πολύ καλή δουλειά και θα έλεγα ότι απευθύνεται σε ευρύ ακροατήριο, κυρίως στο χώρο του γενικότερου rock και των παραφυάδων του. Συνθετικά έχει να δώσει αρκετά φρέσκα πράγματα στον ακροατή γιατί χωρίς να πιθηκίζει, μάλλον το album αποτελεί φόρο τιμής προς τις επιρροές των μελών της μπάντας. Πρόσημο θετικότατο, αξίζει ασυζητητί τις αυτιές του.
Facebook: https://www.facebook.com/thefantasticterrors/
825 
