Είδος: Hard Rock
Δισκογραφική: SPV
Ημ. Κυκλοφορίας: 22 Ιανουαρίου 2021
Είναι δίκοπο μαχαίρι να κρίνουμε καλλιτέχνες και σχήματα που η παρουσία τους κοσμεί τη λίστα παντοτινών μας αγαπημένων. Το μέτρο και οι αποστάσεις δε μπορούν να τηρηθούν εύκολα και ν’ αποφευχθεί ο συναισθηματισμός, είτε με εκδηλώσεις ακραίου ενθουσιασμού ή βαθιάς απογοήτευσης. Μια τέτοια περίπτωση είναι για τον γράφοντα ο θρυλικός Glenn Hughes, αλλά και ο Doug Aldrich, οι οποίοι συμμετέχουν στη μουσική κολεκτίβα του David Lowy (έτερο κιθαρίστα), μαζί με τον εξαιρετικό Deen Castronovo στα τύμπανα, δηλαδή τους The Dead Daisies, οι οποίοι με το λυκαυγές του 2021 μας προσέφεραν μια επιπλέον ολοκληρωμένη δουλειά υπό τον τίτλο “Holy Ground”. Θεωρώ ότι έπραξα τα δέοντα στο μέτρο του δυνατού.
Οι The Dead Daisies δεν είναι μια νέα περίπτωση. Έχουμε να κάνουμε, δηλαδή, με ένα supergroup που από το 2013 που σχηματίστηκε είναι κάτι σα τους Harlem Globetrotters του hard rock, διότι πέρα από το rotation και την παρέλαση ηχηρών ονομάτων, περιοδεύουν με μεγάλη επιτυχία στα μεγαλύτερα venues ανά την υφήλιο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι από τις τάξεις τους, έχουν επίσης περάσει ονόματα όπως οι John Corabi (Motley Crue), Marco Mendoza (Thin Lizzy / Whitesnake), Richard Fortus (Guns ‘N’ Roses), Dizzy Reed (Guns ‘N’ Roses / Hookers and Blow), Darryl Jones (The Rolling Stones), Tommy Clufetos (Black Sabbath / Rob Zombie).
Το album έχει την απόλυτη, μα απόλυτη σφραγίδα του Glenn Hughes, και τολμώ να πω ότι θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στις προσωπικές του δουλειές, μιας και φαίνεται ότι “η φωνή του Rock” έχει αναλάβει τα ινία στις περισσότερες συνθέσεις του πονήματος, ενορχηστρωτικά και συνθετικά. Ειδικότερα τα 3 πρώτα tracks φέρουν τη σφραγίδα του αειθαλή rocker [“Holy Ground (Shake The Memory), “Like No Other (Bassline)”], όπου αναδεικνύεται η κλασική hard rock φιλοσοφία του με ό,τι αυτή συνεπάγεται: bluesy και κλασικότροπος ήχος, σχετικά πιασάρικα riff, funky πινελιές, περίτεχνα κιθαριστικά περάσματα, ευδιάκριτη μπασογραμμή, με τις ανεξάντλητες φωνητικές δυνατότητες του Hughes να προβάλλονται στο μέγιστο βαθμό.
Όλα τα παραπάνω καλά, αλλά μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως όταν πρέπει σώνει και ντε να δηλώσεις ή να πεις κάτι, στο τέλος καταλήγεις να φλυαρείς και μέχρι αυτό το σημείο του album η φλυαρία περισσεύει. Στη συνέχεια όμως τα πράγματα στρώνουν και το “Holy Ground” κυλάει σα νεράκι στ’ αυτιά μας, προσφέροντας μας εξαιρετικές στιγμές. Η στιχουργική αρχίζει επιτέλους κι αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, οι αρετές των υπερταλαντούχων μουσικών λειτουργούν συνεκτικά και αρμονικά δίχως περιττές / απανωτές εξτραβαγκάντσες, παρόλο που δεσπόζει και πάλι το ύφος του Hughes. Σημεία αναφοράς, τα εξαιρετικά “Chosen And Justified” και “ Saving Grace ”, θέματα που προσφέρουν μεγάλες στιγμές στους φανατικούς του είδους, δίχως να πιέζονται οι καταστάσεις στα άκρα. Εμπνευσμένες μελωδικές γραμμές, δυνατές κιθάρες σε mid-tempo κλασικές φόρμες, να καθηλώνουν και τον πλέον απαιτητικό!
Η συγκεκριμένη σύμπραξη είναι από τις πλέον ενδιαφέρουσες τα τελευταία χρόνια στο χώρο του κλασικότροπου Hard Rock, με τους φτασμένους μουσικούς να έχουν κάνει συμφωνία με το διάβολο, σαν άλλοι Φάουστ. Τίποτα λιγότερο από φαινόμενα!
Website: https://thedeaddaisies.com/
YouTube Channel: https://www.youtube.com/channel/UCoxkhyIxLwNc0cWaJkhbL6g
Facebook: https://www.facebook.com/TheDeadDaisies/
Instagram: https://www.instagram.com/thedeaddaisies/
Twitter: https://twitter.com/TheDeadDaisies
712 
