Είδος: Death Metal/ Thrash Metal
Δισκογραφική: Metal Blade Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 11 Οκτωβρίου 2024
Όποιος έζησε τα πρώτα χρόνια των The Crown, τότε ξέρει πολύ καλά το τι έχει προσφέρει η μπάντα στη death και thrash σκηνή.
Το σχήμα είχε την τύχη να παίξει μπάλα τη χρυσή περίοδο της σουηδικής death σκηνής και μπολιάζοντας τον ήχο του με thrash elements, παρέδωσε απανωτές δισκάρες από το 1998 έως το 2004, με καταιγιστικό υλικό και άκρατο εξτρεμιστικό τάπα-τούπα, που χόρταινε (άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο) τους λάτρεις του ήχου.
Στην πορεία το συγκρότημα μπήκε στον πάγο, υπέκυψε σε λογής μικροαλλαγές όπως και σε δημιουργικές αστοχίες, αλλά τέλος πάντων εν τέλει επανήλθε δριμύτερο αποκαθιστώντας την τάξη στο line up και πλέον, ύστερα από μια καλή τριπλέτα, παραδίδει το 12ο full length του, ονόματι “Crown of Thorns”.
Καταρχάς, ο τίτλος από μόνος του προδίδει πολλά, καθώς αυτό ήταν και το όνομα του group προτού μετατραπεί σε The Crown. Τουτέστιν, διατηρώντας την «πάρτα-στη-μάπα» λογική των πιο πρόσφατων δουλειών της, η μπάντα στρέφει το βλέμμα της στα συνθετικά γεννοφάσκια της κι εκ του αποτελέσματος, βγαίνει κερδισμένη. Άλλωστε, ακόμα και το εξώφυλλο, δια χειρός του πάντα υπεροχότατου Γιάννη Νάκου (aka Remedy Art Design), κάνει αυτό το φλερτ με την πιο old school χροιά των Σουηδών, ακόμα πιο έντονο.
Τι θα βρείτε στο “Crown of Thorns”; Ωραιότατα τραγούδια παλαιάς death/ thrash κοπής, αλλά όχι κάποιο revival κρίσης μέσης ηλικίας, ούτε κάποιο αναμάσημα. Είναι οι The Crown που ξέρουμε κι αγαπήσαμε, απλώς με μια πιο παρελθοντολάγνα αισθητική σε ό,τι αφορά τη σύνθεση. Όχι, δεν είναι ο καλύτερος δίσκος τους και όχι, δεν είναι αριστούργημα, αλλά αυτό δεν ήταν ποτέ μα ποτέ ο σκοπός του group και για αυτό η πλειοψηφία των κυκλοφοριών του είναι ειλικρινής, τίμια και αποδεσμευμένη από βάθρα. Έτσι λοιπόν και το νέο album, περιέχει ένα εξαιρετικό σύνολο για ατελείωτο headbanging και ξέφρενους χορούς στα pit!
Δοκιμασμένη συνταγή βέβαια, αλλά ιδιαίτερα πετυχημένη, μιας κι απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό, το οποίο θεωρώ πως θα λατρέψει το “Crown of Thorns” σε πολλά σημεία του. Προσωπικά ξεχωρίζω τα “I Hunt with the Devil”, “Churchburner”, “Martyrian”, “Gone to Hell”, “God-King”, “Where Nightmares Belong” και “The Storm That Comes”, αν και η αλήθεια είναι πως η γεύση που σου αφήνει ο δίσκος είναι ούτως ή άλλως καλή και θα τον χαρούν εξίσου και οι ντεθάδες και οι θρασάδες και οι ολντσκουλάδες του ακραίου ήχου.
Με λίγα λόγια, ο οδοστρωτήρας των The Crown κερνάει στέμμα, δάκρυα κι ιδρώτα, φασώνοντας με επιτυχία το παρόν και το παρελθόν τους, καθώς έχει μόνιμα το πόδι στο γκάζι. Η διαδρομή έχει τα πάνω και τα κάτω της, αλλά φτάνοντας στο τέλος, σε ψήνει να ανέβεις ξανά.
https://www.facebook.com/thecrownofficial
652