Είδος: Melodic Death Metal/Heavy Metal
Δισκογραφική: Metal Blade Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 17 Απριλίου 2020
Σχεδόν μία εικοσαετία συμπληρώνουν οι The Black Dahlia Murder στο μουσικό στερέωμα και, όπως συνήθως, παραμένουν πιστοί στην ανά διετία-τριετία κυκλοφορία των καλλιτεχνικών τους ιδεών και τρία χρόνια μετά το καταπληκτικό “Nightbringers” μας προσφέρουν τον ένατο, κατά σειρά, δίσκο τους, με τον τίτλο “Verminous”. Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι που ασχολείστε με το είδος έχετε κοπανηθεί πολλάκις με συνθέσεις της συγκεκριμένης μπάντας και δεν χρειάζονται περισσότερες επεξηγήσεις για το ύφος και την ποιότητα των TBDM. Σε όσους δεν έχει τύχει να ασχοληθούν με τους Αμερικανούς death metallers, θα προτείνω να “τσακιστείτε” να ακούσετε όλες τις προηγούμενες κυκλοφορίες της μπάντας και αμέσως μετά “λιώσετε” το “Verminous”, το οποίο αποδεικνύει για μία ακόμη φορά, πώς αυτή η μπάντα αδυνατεί να κυκλοφορήσει κάτι μέτριο.
Δέκα συνθέσεις που η μία είναι καλύτερη από την άλλη και που η αρμονικότητα που συνδυάζονται τα tempos και οι πάμπολλες ιδέες που περιέχονται στον δίσκο είναι άψογη και μαρτυρά τεράστια ικανότητα. Οι TBDM καταφέρνουν μέσα από το “Verminous” να προσθέσουν στοιχεία στο μελωδικό τους death metal που το κάνουν τουλάχιστον γοητευτικό. Το εναρκτήριο ομότιτλο track ξεκινάει μετά από μία επιβλητική εισαγωγή και “σπέρνει τον τρόμο” με ένα thrash riff που θα ζήλευαν πολλοί “κλασικοί” και εκεί που δεν το έχεις καταλάβει “τρως το blast beat στην μούρη”, και στα καπάκια ένα μελωδικό κιθαριστικό “πέρασμα”. Μέσα σε 2 λεπτά έχεις συνειδητοποιήσει ότι κάποια πράγματα είναι μάταια για σένα και “σπας την κιθάρα σου”. Συνεχίζεις την ακρόαση και γουρλώνεις τα μάτια και τα αυτιά σου στο άκουσμα του “Child of Night”. Η εξήγηση απλή. Οι The Black Dahlia Murder σου “ρίχνουν στα μούτρα” ένα μελωδικό κομμάτι Σουηδικής σχολής, όπως αυτά που πίστευες ότι δεν θα ξανακούσεις ποτέ και μέσα σε κλίμα συγκίνησης βάζεις να το ακούσεις ξανά πριν προχωρήσεις στην ακρόαση του δίσκου.
Έχεις πάρει μελωδίες, έχεις πάρει “θρασίλα”, death metal, ε, πάρε και λίγο hardcore-ίλα να μην μείνεις παραπονεμένος. Στο “The Leather Apron’ s Scorn” παίρνεις τα πρώτα death core μαθήματα μετά από καιρό και στο “The Wereworm’ s Feast” “βουτάς” σε speed μονοπάτια με core tempos στο verse και παρανοϊκά slayer-ικά solos και ένα τελείωμα που περιέχει το πιο πωρωτικό (για να μην μιλήσω με ακατάλληλες λέξεις) riff, παντρεμένο με ένα ευφάνταστο drumming που σου δίνει το δικαίωμα να γκρεμίσεις ότι έχει μείνει όρθιο στο δωμάτιό σου μέχρι εκείνη την ώρα. Ούτως η άλλως, έχεις σχεδόν φτάσει στο τέλος και το ατμοσφαιρικό “Dawn of Rats” με το “ξυστό” του riff, το blast beat και τα τσιριχτά φωνητικά, “βρωμάει black-ίλα” από το Μίσιγκαν μέχρι το Όσλο και σου μουδιάζει το μυαλό καταπραΰνοντας την οργή και την έξαψη, δίνοντάς σου επιτέλους το δικαίωμα να έρθεις σε “οργασμό” και να σταματήσεις να σπας ότι βρίσκεις μπροστά σου.
Το μελωδικό death metal μοιάζει πολύ φτωχό για να χαρακτηρίσει μία τέτοια πολυδιάστατη κυκλοφορία και είναι άδικο για μία μπάντα όπως οι The Black Dahlia Murder να μην λαμβάνουν καθολικής αποδοχής από το metal κοινό. Οι TBDM είχαν θέσει τον πήχη ψηλά και στο “Verminous” έμενε να αποδειχτεί πόσο μπορούν να αντεπεξέλθουν τόσο συνθετικά όσο και εξελικτικά. Το εντυπωσιακό στην εν λόγω περίπτωση είναι ότι το κάνουν να φαίνεται τόσο απλό, που φαντάζει φυσιολογικό και εύκολο. Παρόλα αυτά συνειδητοποιείς μετά από λίγο ότι είναι λίγες οι μπάντες που καταφέρνουν να συνδυάσουν τόσες ιδέες και τόσα είδη “σκληρού ήχου” με τέτοια επιτυχία, σε συνθέσεις που σου “τινάζουν το κεφάλι στον τοίχο”, δεν σε κουράζουν, και σε εντυπωσιάζουν με την ποιότητα, την πολυπλοκότητα και το επίπεδο έμπνευσης. Και το σημαντικότερο είναι πως είναι ένας χαρακτηριστικός The Black Dahlia Murder δίσκος, άψογος όπως πάντα και ίσως αξεπέραστος ακόμη και από τους ίδιους.
Website: http://www.tbdmofficial.com
Facebook: http://www.facebook.com/theblackdahliamurderofficial
Instagram: https://instagram.com/theblackdahliamurder_official
Twitter: http://twitter.com/bdmmetal
624 
