Είδος: Heavy Rock/Doom Metal
Εταιρία: Season of Mist
Ημ. Κυκλοφορίας: 17 Φεβρουαρίου 2023
Disclaimer: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝNΕΣΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ. Και αφού το βγάλαμε αυτό από τη μέση, πάμε παρακάτω. Να σας συστήσω τον κύριο Jesse Heikkinen, βετεράνο της φινλανδικής σκηνής σύμφωνα με το πρόμο της εταιρείας και μαν πίσω από το project Iterum Nata, ο οποίος ονόμασε αυτή του τη νέα περιπέτεια “Abbey”, από το “Abbey of Thelema” όπως ονόμασε ο Aleister Crowley την τοποθεσία στην Ιταλία στην οποία έζησε για ένα φεγγάρι και ανέπτυξε κάποιο από το occult έργο του.
Αυτό ήταν και το main inspiration για τον Jesse και τη co-head vocalist Natalie Koskinen (Shape of Despair) για να αναπτύξουν το στιχουργικό θέμα του δίσκου, το occult καθώς και οργανώσεις που ασχολούνται με αυτό. Την μπάντα συμπληρώνουν οι Vesa Ranta (ex-Sentenced) στα ντραμς, Janne Markus (Man Eating Tree) στην κιθάρα και Henri Arvola στο μπάσο. Ο ήχος; Εκ πρώτης ακοής και σύμφωνα με το πρόμο, heavy rock/doom metal. Και πάμε λίγο να το συζητήσουμε αυτό.
Τα κομμάτια είναι εξαιρετικά καλογραμμένα, με ογκώδη και “γυαλιστερή” παραγωγή, που σε σημεία μπορεί να φέρουν και κάτι από την αίγλη των Sentenced (πχ “Crystallion”). Είναι σε σημεία mainstream, χωρίς αυτό να είναι κακό, το αντίθετο. Τα πλήκτρα βοηθούν στη δημιουργία ατμόσφαιρας και οι μελωδίες κάνουν το δίσκο ένα ευχάριστο και “εύκολο” άκουσμα. Doom δεν ξέρω αν θα τον χαρακτήριζα, σίγουρα όχι με την κλασική έννοια τουλάχιστον. Αλλά μικρή σημασία έχει. Τα φωνητικά όπως προαναφέραμε μοιράζονται ο Heikkinen με την Koskinen, με τη δεύτερη να έχει σαφώς μικρότερο ρόλο (σίγουρα όχι co-head vocalist). Αυτά είναι τα θετικά…
Και πάμε στα αρνητικά του άλμπουμ. Προσωπικά, μου έφερε στο μυαλό μια μίξη Ghost με Sentenced, χωρίς όμως να έχει το fun στοιχείο των πρώτων ή την ισορροπία των δεύτερων. Σε σημεία μάλιστα αρκετά, σαν να ακούω τους παραπάνω σε μια πιο “βαριά” version. Και αυτό είναι λίγο άδικο για τους δημιουργούς, καθώς τα κομμάτια είναι όπως είπαμε πολύ καλογραμμένα, αλλά τους λείπει πολλές φορές χαρακτήρας, που η μπάντα θα μπορούσε να δώσει. Η occult κατεύθυνση των στίχων, δεν βοηθάει στο να μη γίνουν οι παραπάνω συγκρίσεις ακόμα περισσότερο (για να μην αναφέρουμε το κατά τα άλλα όμορφο εξώφυλλο).
Μπορεί λοιπόν το κομμάτι “πρωτοτυπία” να μην είναι σε καμία περίπτωση το ατού της μπάντας, όμως έχει όλα τα εχέγγυα για να ακουστεί: πιασάρικες μελωδίες και κομμάτια, αναφορές σε αγαπημένες μπάντες (ακούστε τα “Crystallion”, “Widow’s Will” και “Queen of Pain”), επιτηδευμένα προκλητικούς σε σημεία στίχους (“Queen of Pain”), όμορφα γυναικεία φωνητικά (που αν χρησιμοποιούνταν περισσότερο, θα έδιναν περισσότερο χαρακτήρα), παραγωγάρα, ηχάρα και μια μεγάλη εταιρεία να τη support-άρει. Αλλά τελειώνοντας αυτήν την ακρόαση, θα το αφήσω στην άκρη, περιμένοντας την επόμενη προσπάθεια τους με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ελπίζοντας θα βάλουν λίγο παραπάνω από το δικό τους χαρακτήρα στις συνθέσεις.
Bandcamp: https://theabbey.bandcamp.com/
Facebook: https://www.facebook.com/abbeyceremonial
593 
