Οι Taraban είναι ένα heavy blues trio από την Κρακοβία και με περίσσιο ρομαντισμό, λυρισμό και σαφώς τη μελαγχολική διάθεση που διέπει τη ντεμπούτο τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά “How The East Was Lost”, διαχειρίζονται με “μαεστρία” τις ’70s επιρροές τους, από ψυχεδέλεια μέχρι βαριά riffs κι εναλλαγές στο ρυθμό – “κυκλικές κινήσεις”, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι άκρως ελκυστικό.
Δυστυχώς δεν είχαν υποπέσει στην αντίληψή μας τα δύο EPs που προηγήθηκαν, το ομότιτλο “Taraban” (2015) και το Valkyrie Eleison (2016 – ένα αντιπολεμικό μανιφέστο), που αν και χωλαίνουν σχετικά από άποψη παραγωγής, θεωρώ πως αξίζουν της προσοχής μας, μιας και κρύβουν μικρά διαμαντάκια και συνάμα λειτουργούν ως προπομποί για το εξαιρετικό “How The East Was Lost”.
Παρά τον έντονο revival χαρακτήρα που χαρακτηρίζει τη δουλειά τους, κι εύκολα θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για Hawkwind ή Monolord επιρροές, εντούτοις η τριάδα από την Πολωνία έχει πολλά παραπάνω να προσφέρει από το σωρό των σχημάτων που κινούνται σ’ αυτά τα “ηχοτοπία”.
Διακρίνονται για την πληρότητά τους, σ’ όλες τις πτυχές του ντεμπούτου τους. “Υφαίνουν” σ’ ένα blues χαλί, εμπνευσμένες “σκοτεινές” doom μελωδίες, τις οποίες πλαισιώνουν μ’ ευφάνταστες αλλά λιτές Floyd-ικές λούπες. Μεγάλος τους σύμμαχος είναι βεβαίως ο εμπνευσμένος – αντισυμβατικός στίχος τους, ο οποίος αναδεικνύεται από την σαγηνευτική φωνή του Daniel Suder, ένα επιπλέον κομβικό στοιχείο για το οπλοστάσιο των Taraban.
Ta-ra-ban είναι η τρισύλλαβη λέξη που σχετίζεται μ’ ένα Ουκρανικό είδος τύμπανου, συνώνυμο του δυνατού θορύβου που εξέπεμπε, παράλληλα με τη μιλιταριστική του χρήση, προκειμένου να δίνει το ρυθμό, να ανυψώνει το ηθικό και να τρομοκρατεί τους εχθρούς. Στην προκειμένη περίπτωση, νοηματοδοτεί τη συνοχή και την άρρηκτη σχέση των τριών Πολωνών heavy rockers, οι οποίοι μας συστήνονται με τον πλέον εμφατικό τρόπο, σε μία πεντακάθαρη παραγωγή, που αποφεύγονται οι vintage – αναλογικές “φιοριτούρες” και χρησιμοποιούνται με φειδώ τα ηχητικά εφέ.
Ιδανικά ακούσματα για τις playlists μας, το κατανυκτικό “The Plague”, το οποίο επαναπροσδιορίζει τους King Crimson στη νέα εποχή, κλιμακώνοντας το αίσθημα νοσταλγίας, ενώ το “Liberty Fraternity Eternity” με τα αιθέρια synthy και την απρόσμενη προσθήκη σαξοφώνου, “χτίζει” μία ανάλογη ατμόσφαιρα, όμως ταυτόχρονα λειτουργεί και αποδομητικά ως προς αυτή.
Οι κοινωνικό-πολιτικές ανησυχίες, η περιβαλλοντική αλλαγή και η αναζήτηση του επέκεινα, συνδυάζονται με μία ποιητική διάσταση τόσο στη στιχουργική, αλλά και στη σύνθεση του σκληρού ήχου, με το αποτέλεσμα να καθηλώνει από την πρώτη στιγμή. Χρειάζονται πολύ λίγες στιγμές για σ’ αρπάξει από το χέρι και να σε οδηγήσει παραδομένο, στα μονοπάτια της ακρόασης.
https://taraban.bandcamp.com/album/how-the-east-was-lost
564 
