T.S.O.L

TRIBUTE

To 1983 η σκηνοθέτιδα Penelope Spheeris που είχε δυο χρόνια πριν γυρίσει το ντοκιμαντέρ The Decline of Western Civilization με θέμα την punk rock σκηνή του Los Angeles, αποφάσισε να γυρίσει και μια ταινία με το ίδιο θέμα.

Η πλοκή περιφέρεται γύρω από τη ζωή κάποιων νεαρών punks που έχουν καταλάβει ένα κτίριο. Όταν πάνε λοιπόν στο τοπικό punk λαιβάδικο εκτός των D.I., στη σκηνή εμφανίζονται και οι True Sounds of Liberty, κοινώς T.S.O.L. όπου παίζουν τα “Darker my love” και “Wash away”.

Αυτή η μεγάλη εισαγωγή για να σας αναγκαστώ να βουτήξετε βαθιά στην ιστορία της punk μουσικής πριν πάτε να απολαύσετε τους θρύλους της καλιφορνέζικης σκηνής.

Οι TSOL δημιουργήθηκαν το 1978 στο Long Beach και επηρέασαν μπάντες σαν τους Melvins, συνάπτοντας φιλίες ακόμη και με τους Guns n Roses που έχουν φωτογραφηθεί φορώντας μπλούζες τους.

Η αρχή έγινε με το ομώνυμο ΕΡ το 1981, μια περίοδο που ακόμη οι punk συναυλίες ήταν πεδίο μάχης και αρκετά clubs απέκλειαν μπάντες των οποίων οι fans δημιουργούσαν προβλήματα. Έχοντας την πρώιμη λύσσα του punk rock και με σαφή πολιτικό στίχο, το “T.S.O.L.” EP έγινε αγαπητό στους φίλους του ήχου. Οι Jack Grisham (φωνή), Ron Emory (κιθάρα), Mike Roche (μπάσο) και Todd Barnes (τύμπανα) μπήκαν με φόρα στο παιχνίδι και άρχισαν να βλέπουν τη δημοτικότητα τους να αυξάνεται και λίγο καιρό μετά θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τους ολοκληρωμένο album, “Dance With me” που θα γίνει έναν από τα σημαντικότερα της καλιφορνέζικης σκηνής.

Ο ήχος σκοτεινιάζει και δημιουργεί μια γοτθική ατμόσφαιρα που σίγουρα ενέπνευσε μπάντες σαν τους Misfits. Κομμάτια σαν τα “Code Blue”, “Sounds of Laughter” και “Love Story” δείχνουν έναν διαφορετικό δρόμο για την μπάντα που φαίνεται να φλερτάρει με πιο μελωδικά μοτίβα στο “Weather Statures” EP και στο δεύτερο πόνημα τους “Beneath the Shadows”, όπου οι επιρροή των The Damned είναι παραπάνω από εμφανής και η προσθήκη του κιμπορντίστα Greg Kuehn δημιουργεί ρήγμα με τους παραδοσιακούς ακόλουθους των TSOL.

Ο Jack Grisham αποχωρεί, με τον Todd Barnes να ακολουθεί και οι Joe Wood και Mitch Dean τους αντικαθιστούν, κυκλοφορώντας 4 albums με αυτή τη σύνθεση. Η μουσική γκολάρες περισσότερο στο κατά τα άλλα εξαιρετικό “Change Today?”, αλλά η αλλαγή πλεύσης και η απουσία του Grisham θα μας κάνει να πατήσουμε λίγο γκάζι ως το 2001.

Και αυτό γιατί είναι η χρονιά που τα ¾ της αρχικής σύνθεσης συν τον Jay O’ Brien στα τύμπανα επιστρέφουν στα punk rock χωράφια τους με το “Disappear”. To εξώφυλλο παραπέμπει ξεκάθαρα στο “Dance With Me” και φαίνεται πως οι Αμερικανοί θρύλοι επέστρεψαν για τα καλά.

Δυο χρόνια μετά θυμούνται ξανά πόσο αγαπάνε τους Damned και ο Greg Kuehn επιστρέφει να βάλει λίγα πλήκτρα στη μουσική των TSOL, σε μια άτυπη επιστροφή στο “Beneath the Shadows”. Παράλληλα ο Jack Grisham ήταν ένας από τους 135 υποψηφίους κυβερνήτες της Καλιφόρνια και πήρε 2200 ψήφους.

6 χρόνια πέρασαν και το 2009 επιστρέφουν με τον Tiny Bubs στα τύμπανα για να κυκλοφορήσουν το “Life, Liberty & the Pursuit of Free Downloads”, γιορτάζοντας τα 30 έτη τους. Το album δόθηκε δωρεάν για κατέβασμα και οι χρήστες ενθαρρύνθηκαν να δώσουν ένα τμήμα από τα χρήματα που θα σπαταλούσαν για αυτό, σε καλούς σκοπούς. Η παραγωγή ήταν προσφορά της εταιρείας ρούχων Hurley που έστησε studio σε μια αποθήκη της για να ηχογραφηθεί το album.

Η πιο προσφατη δουλειά τους όμως, ήρθε 8 χρόνια αργότερα, το 2017 σε παραγωγή Paul Roessler. To “The trigger complex” είναι ο πιο rock n roll δίσκος τους και ακούγεται σαν συνεργασία των Damned με τους The Cult και πάλι η αλλαγή στη θέση του drummer ήταν αναμενόμενη, με τον Chip Hanna (US Bombs) αυτή τη φορά να δίνει χείρα βοηθείας.

Και ήρθε η ώρα λοιπόν, να δούμε και εμείς από κοντά τους Τrue Sounds of Liberty, που επέλεξαν το όνομα τους από κάποιο εκκλησιαστικό σχήμα που ονομαζόταν The Sounds of Liberty.

Κατά κάποιο τρόπο, θα μιλήσουμε και μεις με τον Θεό. Τι κι αν δεν υπάρχει; Punk rock είμαστε.

993

Avatar photo
About Δημήτρης Μαρσέλος 2115 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.