Είδος: Heavy rock/Metal
Δισκογραφική: Campbell Recordings
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 2 Ιουλίου 2021
«Πέρασε καιρός» σύμφωνα με τα λεγόμενα του Φινλανδικού heavy rock κουαρτέτου και δεν θα μπορούσε να είναι πιο αληθής ο χαρακτηρισμός και η αναφορά. Για τον λόγο αυτό ονομάζουν έτσι τον καινούριο και παραδόξως ντεμπούτο τους δίσκο, παρά το ότι ιδρύθηκαν εν έτει 1999.
Ναι καλά διαβάσατε, η μπάντα από το Espoo της Φινλανδίας ξεκίνησε πριν από 22 περίπου χρόνια και κυκλοφόρησε μια ζαριά ντόρτια από αντίστοιχα demo και EP και μετά από μία συναυλιακή «ανομβρία» και μία δεκαετή αγραναύπαση, βγάζει σφυγμό, ανεβάζει στροφές και επιστρέφει επίσημα στη δισκογραφία με το “Been a While”, ανανεωμένη, φουριόζα, σαν να μην έλειψε ποτέ από τα καλλιτεχνικά δρώμενα.
Παρότι Φινλανδοί, η τετράδα απομακρύνεται μουσικά από τον ήχο που πρεσβεύει η χώρα των χιλίων λιμνών και πολιτογραφούνται Σουηδοί, δεδομένου ότι ασπάζονται και ουσιαστικά ενστερνίζονται όλα αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την προαναφερθείσα μουσική σκηνή στο ιδίωμα της heavy rock.
Έρωτας με την πρώτη ερωτική «δαγκωματιά» λοιπόν, καθώς με το εναρκτήριο “First Bite” «μας αρπάζουν από το λαιμό» εν μέσω μιας ηλεκτρισμένης ατμόσφαιρας με κεκτημένη ταχύτητα και μας καθηλώνουν σε στάση υποταγής για το υπόλοιπο του δίσκου. Βέβαια υπάρχουν και ορισμένες στιγμές που χαλαρώνει το «δάγκωμα» (“Röökibiisi”, “Sinsoaked”), αλλά όχι για πολύ.
Όσο χρειάζεται για να αντέξουμε στην συνέχεια.
Η μπάντα κινείται σε ένα ευρύτερο heavy rock πλαίσιο, όπως μας το πλάσαραν οι πρώιμοι Spiritual Beggars και οι συγχωριανοί τους Abramis Brama μεταξύ άλλων, με μία έντονη και αναβλύζουσα μεταλλική ατμόσφαιρα να πλανάται σε όλον το δίσκο, με εμβόλιμες και ευθείς αναφορές στα εκάστοτε έντεκα κομμάτια που τον απαρτίζουν. Heavy κιθάρες με χαμηλά κουρδίσματα, ευφάνταστα solo, μελωδικές γραμμές και αρκετή δόση ενέργειας είναι ορισμένα από τα σημεία που μπορούμε να σταθούμε, χωρίς να παραλείψουμε φυσικά τα «ηχητικά χαστούκια» που δεχόμαστε με ευχαρίστηση, καθώς στρέφουμε και τα δύο μάγουλα από τα τύμπανα και τα διπέταλα που πραγματικά παίρνουν φωτιά.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζουν τα φωνητικά του Jussi, τα οποία μπορεί στην αρχή να ξενίζουν λίγο προσδίδοντας στην μπάντα κάτι από Grave Digger (αν και εφόσον είχαν προηγηθεί ορισμένες γύρες από χαμογελαστά τσιγάρα) και θυμίζοντας κάτι από Chris Botendahl με μία κλασική redneck προφορά η οποία στην πορεία αλλάζει άρδην. Αφού διανύσει ορισμένα «μουσικά χιλιόμετρα» και «στρώσει» η φωνητική προσέγγιση, φέρνει κατά νου τόσο έντονα τον Spice και όλες του τις μετενσαρκώσεις με τους Beggars, The Mushroom River Band, τους RJ Band, ακόμα και τους Kayser (με τις thrashy αναφορές), όπου σε αναγκάζει να ψάξεις τα credits μήπως και έχει κάνει κάποια guest εμφάνιση.
Το συγκρότημα αναβιώνει -σε σημείο νοσταλγίας για τους μύστες- το heavy rock της δεκαετίας του ’90 και των αρχών του ’00 και ταυτόχρονα θα χαροποιήσει και τους απανταχού λάτρεις του heavy και groove metal των δεκαετιών που προηγήθηκαν, αλλά και αυτών που ακολούθησαν. Black Sabbath, Judas Priest (“Tideturner”), Iron Maiden, Therapy, Orange Goblin είναι ενδεικτικά λίγα από τα συγκροτήματα, οι επιρροές των οποίων αναδύονται μέσα από την μουσική των Supreme Court.
Για τον γράφοντα οι Supreme Court κρίνονται ομόφωνα από αυτιά, μυαλό, καρδιά «ευχάριστα ένοχοι» για την απόλαυση και την ακουστική ασέλγεια που του προσέφεραν χωρίς να το περιμένει. Αυτό που εκκρεμεί είναι να αποφανθεί και το λαϊκό οπαδικό δικαστήριο για τη δική του ετυμηγορία, μετά από πολλές ακροάσεις που θα χρειαστεί για μία πιο δίκαιη και εμπεριστατωμένη σφαιρική άποψη.
Facebook: https://www.facebook.com/supremecourtband
Instagram: https://www.instagram.com/supremecourtbandofficial/
677 
