Είδος: Sun Of Nothing
Εταιρεία: Venerate Industries
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 16 Φεβρουαρίου 2024
Αν εσύ που πάτησες το κλικ για να μπεις και να διαβάσεις το review που έχω κάνει στον καινούργιο δίσκο των Sun Of Nothing, θες να διαβάσεις μια αντικειμενική άποψη τότε αυτό το κείμενο δεν είναι για εσένα. Αν από την άλλη απολαμβάνεις οπαδικά κείμενα μέσα σε τόνους υποκειμενικότητας τότε σε καλωσορίζω στο λαβύρινθο των Sun Of Nothing.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το πολύ μακρινό 2003 ενώ προσπαθούσαμε να βρούμε τα κοινωνικά μας πατήματα στα πανεπιστήμια, βλέπω έναν συμφοιτητή μου να βγάζει ένα CD με ένα πολύ ιδιαίτερο εξώφυλλο. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον χωρίς να ξέρω γιατί και του ζήτησα να μου το δώσει να το ακούσω. To CD ήταν ο πρώτος δίσκος των Sun Of Nothing με τίτλο: “…and Voices, Words, Faces, Complete the Dream” και αυτή ήταν η αρχή μιας σχέσης που δεν θα ήθελε να ξέρει κανένας ψυχοθεραπευτής.
Θα επιστρέψω στην τελευταία παραδοχή, ωστόσο μετά από 20 χρόνια ερχόμαστε στο σήμερα όπου οι Sun Of Nothing αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν το: “Maze”. Στους κύκλους του ελληνικού underground, η συζήτηση για τον νέο δίσκο των Sun Of Nothing είχε αρχίσει να παίρνει διαστάσεις αστικού μύθου, καθώς εδώ και πάρα πολλά χρόνια ακούγαμε ότι είναι έτοιμος αλλά δεν κυκλοφορούσε ποτέ, ωστόσο αυτό που δεν λαμβάναμε υπόψιν είναι ότι το συγκρότημα δεν μπήκε ποτέ σε νόρμες, οπότε δεν θα έπρεπε να μας παραξενεύει ότι κυκλοφόρησαν τον δίσκο όταν πίστευαν οι ίδιοι ότι έχει έρθει η στιγμή.
Οι Sun Of Nothing από τις πρώτες στιγμές τους, έτσι και στο “Maze”, έχουν έναν τόσο χαρακτηριστικό ήχο που δεν μπορεί να περιγράψει κανείς τι παίζουν. Δεν υπάρχει σαφή απάντηση για το είδος που παίζουν και για αυτό στην αρχική περιγραφή του review έχω βάλει για είδος: Sun Of Nothing. Αυτό που θέλω να κατανοήσει όποιος θα μπει τώρα στον γαλαξία τους, είναι ότι οι Sun Of Nothing κάνουν τέχνη γενικότερα και όχι απλά μουσική. Το εξώφυλλο, οι τίτλοι, οι στίχοι, τα inhale growls, οι τσιρίδες, τα ανύπαρκτα φώτα στα live τους όλα αποτελούν κομμάτι του παζλ και όλα έχουν την σημασία τους.
Επιστρέφοντας στην παραδοχή ότι η σχέση με τους Sun Of Nothing είναι αυτή που δεν θα ήθελε να ξέρει κανένας ψυχοθεραπευτής, το “Maze” αποτελείται από 5 κομμάτια συναισθηματικής σπείρας που δεν θα θες να μοιραστείς με κάποιον, αλλά θα περιμένεις την στιγμή που θα βάλεις τα ακουστικά τέρμα και θα γεμίσεις το ποτήρι σου.
Words cannot be written
Esoteric paralysis
Dwelling within
A vertigo like no other
Αν θα προσπαθούσαμε να κάνουμε μια περιγραφή στον ήχο του “Maze” θα ήταν: οι πιο σκοτεινές γωνίες του post metal και του black metal, με τις κιθάρες να δημιουργούν ένα mantra θορύβου με τόνους distortion και τον ρυθμό να τον δίνουν το μπάσο και τα τύμπανα. Για πολλά χρόνια αναρωτιόμασταν με ποια μπάντα θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τους Sun Of Nothing και η απάντηση ήρθε από τον δικό μας Δημήτρη Κωνσταντινίδη, ο οποίος όντας μύστης του black metal, μου είπε ότι η αισθητική των Sun Of Nothing θυμίζει τους Ved Buens Ende και πραγματικά έκανε μια σπουδαία παραδοχή.
Εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος αν το σχήμα έχει εξελιχθεί ή τι έχει κάνει διαφορετικά από “The Guilt Of Feeling Alive”. H απάντηση είναι ότι δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να καταλάβει ο ακροατής ότι πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τους δικούς του φόβους, γιατί το “Maze” είναι μια εσωτερική ματιά στα πιο σκοτεινά μας συναισθήματα.
Facebook: https://www.facebook.com/Sun0fNothing
Bandcamp: https://sunofnothing.bandcamp.com/
Spotify: https://open.spotify.com/artist/1tptREOJ7wVtievKgqaYhv
552 
