Είδος: Doom Metal
Δισκογραφική: Cruz Del Sur Music
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26 Ιουνίου 2020
Doom metal. Από τις σκοτεινές μορφές του σκληρού ήχου, που από τη γέννηση του και τους πρώιμους Black Sabbath, εξελίχθηκε και τελειοποιήθηκε σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα από τους πατέρες του είδους Candlemass, τους Trouble, τους Sorcerer κ.α., “θεοσκοτείνιασε” στα χέρια των Paradise Lost, On Thorns I Lay, Clouds, κ.α αλλά κατάφερε να περάσει ένα σκοτεινό, καταραμένο ατμοσφαιρικό “πέπλο” στο heavy metal σύμπαν. Οι Stygian Crown διάβασαν πολύ καλά το “μάθημα” τους, έφτασαν στη ρίζα του “κακού” (κατά το γνωμικό) και μας παρουσιάζουν στο ομώνυμο ντεμπούτο τους τις “γνώσεις” που κέρδισαν και που είναι ικανές να ξανα-σοκάρουν το doom μεταλλικό κοινό.
Και λέω να ξανα-σοκάρουν, όχι γιατί τη φετινή χρονιά έχουμε δει και ακούσει πολλές καλές κυκλοφορίες doom metal από Sorcerer, Paradise Lost, Clouds, Candlemass ίσως και κάποιες ακόμη που ξεχνάω, αλλά γιατί μέσα από τις νότες του, τους στίχους του και την ατμόσφαιρα του “Stygian Crown” είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα γυρίσεις πίσω στα χρόνια της γέννησης του και της άνθισης του. Οι “νέοι” Αμερικανοί doom ήρωες (γιατί για μένα αυτό είναι πλέον, doom ήρωες), καταφέρνουν κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο με τα χρόνια, μιας και η επιτυχία παρελθόντων ετών είχε καθησυχάσει τους μεγάλους του είδους που απολάμβαναν τους καρπούς της, να ξαναζωντανέψουν εκείνο το “σκοτεινό” αίσθημα που γέμιζε τα μυαλά μας υπό τους doom ήχους.
Το “Stygian Crown”, δεν είναι απλά ένα doom metal album. Και αυτό οφείλεται στους ίδιους του τους δημιουργούς, που αντί να κάνουν εύκολη τη ζωή τους, αυτοί θέλησαν να δυσκολευτούν, να πονέσουν, να “ματώσουν”, να φτάσουν μέχρι τα έγκατα αυτού που λέγεται doom metal, να προσπαθήσουν να το αποκωδικοποιήσουν και να δημιουργήσουν ίσως το καλύτερο album του είδους εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το “Stygian Crown”, είναι ένα πολυδουλεμένο, καλοδουλεμένο και άρτια χτισμένο album που απευθύνεται όχι μόνο στους doom οπαδούς αλλά στο σύνολο του μεταλλικού κόσμου που γουστάρει το ωραίο, το τέλειο, το εύηχο. Ο ήχος του είναι ασήκωτος, βαρύς και ογκώδης, η παραγωγή είναι κρυστάλλινη, αφήνει όλους τους ήχους να παίξουν το ρόλο τους και στο μουσικό κομμάτι οι Stygian Crown δίνουν μαθήματα χορταστικού παιξίματος στα όρια του τέλειου.
Ακούγοντας το “Stygian Crown”, είναι σίγουρο ότι θα σου φέρει θύμισες από τη χώρα μας. Μοιάζει σαν μια αρχαία τραγωδία, όπως τις είχαν τέλεια γράψει οι αρχαίοι τραγικοί ποιητές μας, με όλα εκείνα τα “μαύρα” συναισθήματα που έβγαζαν όπως η απόγνωση, η οργή, η αδικία, ο πόνος, η εκδίκηση και τελικά η μη λύτρωση. Το άκρως θεατρικό και “αρχαιοελληνικό” θα έλεγα εισαγωγικό “The Hall Of Two Truths”, μετατρέπεται στο αρκετά δυναμικό και ογκώδες “Devour The Dead”, ενώ το Candlemass-ικό “Through Divine Rite” στα χνάρια του ύμνου των Σουηδών πατέρων “In Solitude”, πλαισιώνεται από δύο επικά αριστουργήματα των Αμερικανών τα “Up From The Depths” και “Two Coins For The Ferryman”. Οι Αμερικανοί doomsters δε φοβήθηκαν τίποτα (ούτε χρονική διάρκεια, ούτε αμφισβήτηση, ούτε ταύτιση με τις επιρροές τους), απλά καθάρισαν το μυαλό τους και δημιούργησαν χωρίς ενοχλητικές φωνές αυτό που πραγματικά είναι το doom metal κατά τη δική τους κρίση.
Αυτό που αξίζει αναφοράς, είναι η ερμηνευτική ικανότητα της Melissa Pinion. Η frontwoman του group, δε δίστασε να συγκρουστεί με φωνές-μεγαθήρια του χώρου όπως ο Marcolin, o Holmes, ο Langquist και μπορεί ακόμα να να είναι άπειρη ως καινούργια στο χώρο αλλά έδειξε τα διαπιστευτήρια της και με το παραπάνω. Δυνατές ερμηνείες, απο μία φωνή που θα αγγίξει τη κορυφή του doom με τα χρόνια.
Το “Stygian Crown”, είναι σίγουρο ότι αποτελεί τη νέα γενιά του doom ήχου. Άλλωστε γεννήθηκε από τα σπλάχνα του πρωτόγονου doom, με κάτι από επικό metal και με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας. Ακόμη πιο σίγουρο, είναι ότι σε λίγα χρόνια θα λογίζεται ως κλασικό και θα το προτείνουμε στους νεότερους μεταλλάδες ως το επόμενο άκουσμα τους. Οι Αμερικανοί doomsters, είναι το next big thing του doom metal και το ντεμπούτο τους το αποδεικνύει με εμφατικό τρόπο. Από τα καλύτερα albums της χρονιάς, δε το συζητώ. Αν θα πρέπει να υπάρχει στη δισκοθήκη σου; Τα ευκόλως εννοούμενα, παραλείπονται. All hail Stygian Crown!
Facebook: https://www.facebook.com/stygiancrown/
642 
