Είδος: Progressive Rock
Δισκογραφική: InsideOut Music
Ημ. Κυκλοφορίας: 16 Φεβρουαρίου 2024
Υποθέτω ότι το όνομα του Steve Hackett σας είναι γνωστό, ειδικά σε εσάς που είστε θαμώνες του λεγόμενου progressive rock. Ένας μυθικός κιθαρίστας, ιδρυτικό μέλος των Genesis μαζί με τους Phil Collins και Peter Gabriel όταν αυτοί παρέδιδαν στα ’70s τα πρώτα τους αριστουργήματα και από εκεί και πέρα άπειρη δισκογραφία: 28 παρακαλώ full length LPs. 6 ολοκληρωμένα έργα κλασσικής μουσικής, καμιά 20αρία live albums και συμμετοχή σε καμιά 50αριά albums καλλιτεχνών μέσα στην μακρόχρονη πορεία του. Απίστευτα νούμερα και επίπεδα δημιουργικότητας.
Στο πλέον πρόσφατο πόνημά του “The Circus and the Nightwhale” ο σπουδαίος αυτός κιθαρίστας παραδίδει άλλο ένα συμβατό με την καριέρα του album. Με πολλά στοιχεία που εστιάζονται στο παρελθόν του με τους Genesis (πως θα γινόταν διαφορετικά;) και με μια ηχητική χροιά ’80s pop-rock. Τα τραγούδια είναι σχετικά άμεσα και εύληπτα αν και εμπεριέχουν αρκετή progressive-ίλα που απαντάται κυρίως στα παιχνιδίσματα στην κιθάρα και πολλά θεατρικότροπα μέρη που εμφανίζονται εμβόλιμα στα κομμάτια δίνοντάς τα έναν κινηματογραφικά χαρακτήρα (όπως για παράδειγμα στο People Of The Smoke”) . Τελικό αποτέλεσμα; Μια πολύ όμορφη rock opera (το πρώτο που μου ήρθε στο νου προσεγγιστικά είναι το “Streets” των Savatage, σε λιγότερο metal επίπεδα).
Ο ήχος είναι εξαιρετικός, αναλογικός, με μια live αίσθηση κάτι που βοηθάει τον Hackett να ενσωματώσει πολλά φυσικά πνευστά και synths που γεμίζουν τις συνθέσεις (όπως στο ανατολίτικο solo όργιο “Circo inferno” / “Breakout”). Φυσικά κιθαριστικώς ο καλλιτέχνης παραδίδει εν ολίγοις άλλο ένα clinic ως επιστήμονας της εξάχορδης θεάς (το vinrato του είναι απαράμιλλο). Παράλληλα, αν και τα κομμάτια έχουν pop αέρα, το ρυθμικό υπόβαθρο είναι πλούσιο σε λεπτομέρειες. Φωνητικώς, μια θαυμάσια ερμηνεία, όλη η εμπειρία αναδύεται μεμιάς. Μια συμπύκνωση της τεχνοτροπίας ολάκερης εκείνης της δοξασμένης για την προοδευτική μουσική δεκαετίας.
Πολύ καλή η τριλογία που ξεκινά με το “Found And Lost” που αποτυπώνει με soul τρόπο ένα ημισκοτεινό μπαράκι σε κακόφημη συνοικία το οποίο λειτουργεί σαν intro του “Enter The Ring”, μια καθαρά ’70s prog στιγμή που θυμίζει τους θεούς Yes και Camel (λες και βγήκε από το “Mirage” ή το “The Snow Goose”) και με φινάλε το “Get Me Out”, μια μικρή μουσική “τηλεταινία” που άνετα θα μπορούσε να είναι soundtrack ρομαντικής αμερικανικής κομεντί. Πολύ καλό και το “Ghost Moon And Living Love” που κι αυτό προσεγγίζει τους Camel / Yes των μεταγενέστερων χρόνων και εξαιρετική η διλογία “Into The Nightwhale” / “Wherever You Are” που μου θύμισε τις πιο prog πτυχές των Asia και των Magnum.
Το “The Circus and the Nightwhale” είναι ένας πολύ καλός δίσκος που τιμά το παρελθόν του σπουδαίου αυτού μουσικού. Σίγουρα οι φίλοι του prog rock θα το συμπαθήσουν. Προοδευτική αλλά όχι απάνθρωπη τραγουδοποιΐα, σινεφίλ ροή και άψογη χωροχρονική γέφυρα με το παρελθόν τόσο του ιδίου όσο και ολόκληρου του ρεύματος που δρα (και ελπίζω να εξακολουθήσει να το κάνει) ο Steve Hackett. Πολύ καλό.
Facebook: https://www.facebook.com/stevehackettofficial/
381 
