Παρθενική ανάβαση για φέτος στο ανακαινισμένο από πέρυσι θέατρο του Λυκαβηττού για λογαριασμού του κ. Jason Pierce και τις εκλεκτής παρέας των Spiritualized, οι οποίοι επέστρεψαν έπειτα από δεκαεφτά περιστροφές γύρω από τον ήλιο στην Αθήνα για μία μοναδική εμφάνιση, παρουσιάζοντας ένα setlist αναδρομή στην πορεία τους, που ενώνει τον μελαγχολικό λυρισμό της gospel με την απογειωτική δύναμη του ψυχεδελικού rock.
Οι καιρικές συνθήκες ευνόησαν το εγχείρημα μας να βρεθούμε στην κορυφή, χωρίς να ιδρώσουμε την φανέλα και διατηρώντας την ιδανική θερμοκρασία καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισης απολαμβάνοντας αυτό το μουσικό ταξίδι.
Η εμφάνιση από την εννιαμελή μπάντα αποτέλεσε μία συναυλιακή εμπειρία που ακούμπησε στα όρια του υπερβατικού, όπως μόνο ο Jason Pierce ξέρει να αποτυπώνει στη σκηνή και μέσα από το σύννεφο Βρετανικής ψυχεδέλειας που απλώθηκε στο ουρανό, ταξιδέψαμε μέσα από την ηχητικές trippy σταγόνες out of space.
Η συναυλία άνοιξε με το “Hey Jane”, θυμίζοντας τις εποχές των Velvet Underground αλλά με την προσθήκη ορχηστρικής μεγαλοπρέπειας και μιας ακατέργαστης rock ενέργειας. Η μετάβαση στο “She Kissed Me (It Felt Like a Hit)” δυναμίτισε την ένταση, με έναν σχεδόν punk ρυθμό, προτού η ατμόσφαιρα γειωθεί από το “Shine a Light”, μια σύνθεση που θα μπορούσε να έχει γεννηθεί στα sessions του Dark Side of the Moon.
Ο ήχος ήταν υπέρμαχος της προσπάθειας της μπάντας και αποκτούσε πλούσιες ηχητικές υφές, ενώ ήταν εμφανείς (και πως θα μπορούσε διαφορετικά άλλωστε) οι αναφορές στους Spacemen 3, αλλά και στην λυρικότητα των Pink Floyd, κυρίως στην περίοδο Wish You Were Here και Meddle.
Οι αναλογικές κιθάρες, τα μακρόσυρτα reverb και το delay “γέμισαν” τον χώρο και τον χρόνο με κύματα ηχούς που θυμίζουν τις πρώιμες μέρες της βρετανικής ψυχεδέλειας.
Το “Cop Shoot Cop…” αποτέλεσε highlight κατ’εμέ , με διάρκεια που ξεπέρασε τα 15 λεπτά, αποτέλεσε την απόλυτη ηχητική κορύφωση, καθότι λειτούργησε σαν ένα trip που ισορροπεί ανάμεσα στη noise rock αποδόμηση και την space ambient παράδοση σαν μια τελετουργική σύγκρουση των Pink Floyd, My Bloody Valentine και του Sun Ra σε μια μόνο σύνθεση.
Η σκηνική παρουσία του Jason Pierce λειτουργεί περισσότερο ως θυσιαστήριο παρά ως πεδίο επίδειξης. Ακούνητος, ανέκφραστος, φορώντας σκούρα γυαλιά, άφηνε τον ήχο να μιλήσει.
Η χρήση ψυχεδελικών visuals , κυρίως μονοχρωματικών δημιουργούσε μία συνεργατική πειραματική δράση όπου το φως και ο ήχος ήταν μια ενιαία εμπειρία.
Η μπάντα υποστηρίζεται από δεύτερες φωνές gospel, πλήκτρα, πνευστά και layers κιθαρών που εναλλάσσονται σε πυκνότητα και ένταση, χωρίς ποτέ να χάνουν την συναισθηματική βαρύτητα.
Οι Spiritualized είναι οι άξιοι συνεχιστές της βρετανικής ψυχεδελικής παράδοσης, και ο ήχος τους δεν είναι απλώς ρετρό, παρά περισσότερο είναι μια ενσυνείδητη εξερεύνηση του παρελθόντος μέσα από τον φακό της σύγχρονης υπαρξιακής απόγνωσης.
Ο Λυκαβηττός, με την ανοιχτή του θέα και την ανεπαίσθητη αύρα του αποτέλεσε ένα σημείο συνάντησης πρεσβεύοντας το ιδανικό σκηνικό για τη μουσική των Spiritualized. Κάθε ηχητικό κύμα διαχέοταν προς τα αστέρια, φέρνοντας το κοινό πιο κοντά στον ουρανό κυριολεκτικά και μεταφορικά, συμφωνώντας με την παραδοχή ότι μετά από τόσα χρόνια:
“We are still floating in space……”
Φωτογραφίες: Έφη Γαλιατσάτου
161 
