Είδος: Rock
Δισκογραφική: Ikaros Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 1 Ιουνίου 2020
Δεύτερο album για αυτή την παρέα μουσικών από την Αθήνα οι οποίοι δεν κρύβουν την παρελθοντολαγνεία τους, η οποία εκτείνεται σε όλες τις δεκαετίες από την απαρχή της ηλεκτροδοτούμενης μουσικής, με διάφορα εστιακά επίκεντρα.
Το να αναλύσεις ετυμολογικά τη μουσική των Spiral Drift δεν είναι δα και τόσο δύσκολη υπόθεση. Ο ορισμός της έννοιας rock καθαρά αμερικανικής τεχνοτροπίας, με κάποια διάσπαρτα ψυχεδελικά δάνεια και φιλτράρισμα στοιχείων από blues και country με αποτέλεσμα αμεσότατες συνθέσεις που εισάγουν άμεσα τον ακροατή στο πνεύμα τους, ένα άκουσμα με καθαρά ψυχαγωγικό χαρακτήρα.
Ορθάνοιχτη “αρχιτεκτονική” στην δομική ακορντολογία και southern αισθητικής solos από τους Κώστα Οικονόμου και Άκη Πασχαλάκη, απέριττο ρυθμικό υπόβαθρο από τους Γιώργο Γάκη (μπάσο, μέλος και στους 700Machines) και Χρήστο Μιχαλάτο (drums, επίσης στους Last Drive) και τη φωνή του Kristian Fjellstad, ιδανική για το ηχητικό background που παράγει η μπάντα, με μια ιδιαίτερη μελαγχολική χροιά η οποία δημιουργεί μια πολύ καλή αντίθεση με τις θετικότατες, “φωτεινές” κατά βάση, συνθέσεις.
Το ισχυρότερο ατού του “On The Shadow Line” είναι ότι όλα τα κομμάτια έχουν πάρα πολύ όμορφα ρεφρέν που σου μένουν στο νου, ικανά να σε κάνουν να τα σιγορτραγουδάς στους δρόμους (αλήθεια, πόσο καιρό έχει να σου συμβεί αυτό φίλε αναγνώστη σε νέα κυκλοφορία;), υλικό που χωρίς να είναι ιδιαίτερα υψηλών τεχνικών απαιτήσεων (χωρίς να σημαίνει ότι πρόκειται για τίποτα “μέσων” ικανοτήτων μουσικούς – κάθε άλλο και αυτό ακούγεται ξεκάθαρα) καταφέρνει και αποσπά την προσοχή του ακροατή.
Όλα τα κομμάτια έχουν μια αυτόφωτη ιδιαιτερότητα προσδίδοντας το καθένα το δικό του ενδιαφέρον. Το “Blown Away” αντλεί τις επιρροές του από τα ’80s και θα μπορούσαν να το έχουν γράψει ο Robert Palmer, o Bryan Adams ή ακόμη και οι Dire Straits, συμπλοκές των Lynyrd Skynyrd με τους U2 (“Desert Trails”) και τους The Beatles (“Grim Sun” από αυτά που θα έπαιρνες αγκαλιά το κορίτσι σου να το χορέψεις, θυμίζοντας και όλες τις μπαλάντες των hair metal “φρικιών” που έδρασαν στα ’80s στις U.S., λόγου χάριν των Poison, των Motley Crew κ.ο.κ.), το “Two Worlds Apart” το οποίο μου θύμισε το “D’yer Mak’er” των Led Zeppelin, το πολύ ωραίο solo part του “Swamp Mist” με τη διάχυτη χρήση του whah whah, το “Cruising Down South” που αποτελεί την πιο up tempo στιγμή του album και θα μπορούσαν να έχουν συνθέσει οι Pearl Jam, ψυχεδελικές τάσεις στο “Moth in a Jar” κυρίως ’60s αποχρώσεως με surf rock άρωμα ή το επιλογικό “The Blink of an Eye / Spin Warp” και τις εντελώς desert vibes του, σαν να έχεις αράξει σε μια κουνιστή καρέκλα ένα ζεστό μεσημέρι και παρακολουθείς τους κροταλίες να σχηματίζουν σπείρες στην άμμο.
Τελικώς, θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το “On The Shadow Line” ένα άριστο δισκάκι για το αντικείμενο που διαπραγματεύεται. “Χαλαρών ηθών” μουσική που δεν θα κουράσει τον εγκέφαλό σου, ιδανικό άκουσμα είτε για τις μπύρες σου κάποιο Σαββατιάτικο βράδυ σε έναν rock χώρο είτε για τις στιγμές που απλά απολαμβάνεις την πολυθρόνα σου απομακρυσμένος από τον έξω κόσμο. Κεφάτο σύνολο με σαφή προσανατολισμό ως προς τα παράγωγα που θα σου αποφέρει.
Άκρως συμπαθητική δουλειά από τους Spiral Drift, απολύτως προτεινόμενη από τον γράφοντα προς τους ανάλογους μουσικούς χαρακτήρες και άλλη μια καλή κυκλοφορία από την Ikaros Records η οποία δείχνει να έχει υψηλό κριτήριο επιλογών.
https://www.facebook.com/Spiral-Drift-1156218294395171/
https://spiral-drift.bandcamp.com/
715 
