Can you hear me? Ωραία. Που λέτε, παιδιά, όλη την περασμένη εβδομάδα, πάσχιζα να καταλάβω πώς η αριστοτελική ιδέα ότι «το όλον είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του» κατέληξε να διαθλαστεί στην “άριστη” προτροπή «να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο πιο ολιστικά». Μάταια, όμως. Ο εγκέφαλός μου κράσαρε, κατέληξα να πάθω σκοιλ ελικικού και λοιμώχθηκα λιγάκι.
Εντέλει, λυτρωτικά ηττημένος από την πραγματικότητα, αντιλήφθηκα ότι η λύση σε κάθε πρόβλημα είναι ένα ωραιότατο τριήμερο. Βέβαια, για τα δικά μου μέτρα και σταθμά, ό,τι πιο κοντινό είναι ένα ταπεινό και κουτσουρεμένο ΠΣΚ. Και πώς να το ξεκινήσω ιδανικά; Με μια συναυλία, ασφαλώς. “Ποια, όμως;” σκέφτηκα. Και είπα να πάω στους Soen, που δεν τους είχα δει ποτέ και είχα ακούσει τα καλύτερα για την προηγούμενη φορά που μας επισκέφτηκαν. Όπερ και εγένετο.
Μπαίνοντας στο Gagarin 205, είδα αρκετό κόσμο να έχει καταφτάσει για να χαρεί τη βραδιά από την αρχή της, τιμώντας και το support act. Αυτό, βεβαίως, σήμαινε πως οι Soen θα έπαιζαν σε τιγκαρισμένο venue· πράγμα πολύ καλό για την μπάντα, αλλά όχι ιδανικό για το κοινό, που θα έπρεπε να υπομείνει τη ζαντούφα υπό συνθήκες ανεπαρκούς εξαερισμού και κλιματισμού.
Κατά τις 21:00 περίπου, στη σκηνή ανέβηκε ο Michael Krumins και στάθηκε στο κέντρο της κρατώντας την ακουστική κιθάρα του. Χαμογελαστός και φανερά ευδιάθετος, δεν μου θύμιζε πολύ τη σοβαρή και μελαγχολική φιγούρα που έπαιζε κιθάρα και theremin στο “A Night Under the Dam” live DVD των Green Carnation, καθώς έτσι είχε εντυπωθεί στη μνήμη μου, για κάποιον λόγο. Για 30 με 40 λεπτά, μας κράτησε συντροφιά με τις folk συνθέσεις του.
Όντας ιδιαίτερα ομιλητικός και κεφάτος, στα διαλείμματα μεταξύ των τραγουδιών απευθυνόταν στον κόσμο, είτε εξηγώντας πώς γεννήθηκαν οι μουσικές ιδέες του είτε εξιστορώντας με κωμικό τρόπο πώς είναι να ζει στα ελληνικά νησιά ένας Νορβηγός. Αφότου ολοκλήρωσε το set του, εισέπραξε ένα σχετικά ζεστό χειροκρότημα από το κοινό, όμως νομίζω ότι αυτό είχε να κάνει κυρίως με τη συμπαθητική εικόνα του παρά με το εύστοχο της επιλογής να ανοίξει το show ένα ακουστικό τζαμάρισμα, που δεν το λες κιόλας ιδανικό ζέσταμα προ της εμφάνισης των headliners.
Setlist:
Loneliness
Transition
Stardust
Red Soul
Diamorphosis
Η ώρα είχε πάει δέκα και, αλλά οι Soen ακόμα να φανούν. Προσωπικά, βρίσκω μεγάλη τη διακοπή που μεσολάβησε και αρκετά δυσάρεστη την καθυστέρηση. Η ανυπομονησία του κοινού είχε βαρέσει κόκκινα (όπως και η θερμοκρασία εκεί μέσα), και ήταν τεράστια ανακούφιση όταν ο roadie των Soen αναβόσβησε τρις τον φακό του προς το stand για τον ήχο και τον φωτισμό.
Τα φώτα σβήνουν, τον χώρο κατακλύζει το τρομερό βουητό μιας σειρήνας πολέμου, οι Soen γεμίζουν το stage, “Monarch”. Οι αντιδράσεις που εξαρχής αποσπά το συγκρότημα δείχνουν πως είναι πολύ αγαπητό στα μέρη μας· Soen + ελληνικό κοινό = LFE. Η μπάντα φαίνεται πως το αντιλαμβάνεται αυτό, και έτσι ο Joel Ekelöf δεν μπορεί να συγκρατήσει ένα μειδίαμα ικανοποίησης όταν αρχίζει να τραγουδά. Ο ήχος δεν είναι ο καλύτερος δυνατός στο ξεκίνημα, αλλά αυτό επηρεάζει το κοινό από ελάχιστα έως καθόλου.
Οι Soen πιάνουν πολύ καλή απόδοση, σχεδόν αψεγάδιαστη, και είναι έκδηλο ότι βλέπουμε ένα συγκρότημα που περιοδεύει εδώ και πολύ καιρό, αλλά εμείς έχουμε την τύχη να καρπωνόμαστε το δέσιμο και την αυτοπεποίθηση μιας «καλολαδωμένης συναυλιακής μηχανής», όχι την κόπωση και τη φθορά ενός ξεζουμισμένου μουσικού θιάσου. Η φωνή του Ekelöf αντεπεξέρχεται με ευκολία στον ρόλο της, ο López είναι κτηνώδης και αλάνθαστος, οι Ford και Zlatoyar εκτελούν αρτιότατα τα μέρη τους. Ωστόσο, θέλω να σταθώ στον Lars Åhlund. Ο τύπος είναι πολύ μεγάλο asset για τους Soen, και δυστυχώς αυτό γίνεται σαφές μόνο σε live συνθήκες.
Μπορεί το spotlight να το συγκεντρώνουν πιο εύκολα ο Ekelöf ή ο López, αλλά τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο δίχως τον στυλοβάτη των συναυλιακών Soen: παίζει κιθάρα, παίζει πλήκτρα, έχει αξιοπρεπέστατη σκηνική παρουσία και τα backing vocals που κάνει απογειώνουν το αποτέλεσμα. Cudos, Lars!
Ο ήχος έχει πια βελτιωθεί αισθητά όταν ακούγεται το “Martyrs”, το οποίο δικαίως ανήκει στα hits του συγκροτήματος. Είναι μια πανέμορφη σύνθεση, με σωστό στίχο, ο κόσμος το λατρεύει, οι Soen διασκεδάζουν να το παίζουν και είναι ικανό να αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στο σύνολο του live. Οι fans που ακολουθούν τους Soen από παλιά πρέπει να έμειναν ικανοποιημένοι που άκουσαν το “Savia”. Οι υπόλοιποι και οι υπόλοιπες δείχνουν να απολαμβάνουν μια σύνθεση που ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα και ίσως ψάχνουν να δουν από πού τρύπωσε το φάντασμα των Tool που πλανάται πάνω από το Gagarin 205.
Στο “Modesty” ο Ekelöf μοιάζει συγκινησιακά φορτισμένος, πράγμα που συνηγορεί υπέρ της δήλωσής του πως αυτό το τραγούδι είναι πολύ ξεχωριστό για εκείνον. Όταν οι Soen κερνούν τις πρώτες νότες του radio-friendly “Lucidity”, περιμένω να δω τον κόσμο να αδειάζει τους αναπτήρες του σε μελό έκσταση, αλλά μάλλον αυτή η θέση είναι καπαρωμένη από την έτερη μπαλάντα, που ακούει στο όνομα “Illusion”. Χωρίς αμφιβολία, άλλο ένα ορόσημο της βραδιάς αποτελεί το δυναμικό “Antagonist”, όπου το κοινό κάνει χαμούλη και τραγουδά το χορωδιακό σημείο τόσο βροντόφωνα, που πρέπει να τρέμουν ακόμα οι τοίχοι του club.
Συγκρότημα και κόσμος διασκέδασαν ολόψυχα, και οι Soen θα θυμούνται για πάντα την υποδοχή που τους επιφυλάξαμε. Σίγουρα ο Ekelöf δεν θα ξεχάσει ποτέ ότι μια βραδιά του 2022 βρέθηκε μπροστά στο αθηναϊκό κοινό και το άκουγε να του τραγουδά “Είναι τρελός, είναι ο τρελός ο καραφλός”, σε μια γλυκά σκανδαλιάρικη και cringy στιγμή. Το χορταστικό set που πολύ έντεχνα (do you see what I did there?) είχαν ετοιμάσει οι Soen έκλεισε με μια εξίσου χορταστική encore τριπλέτα που μας καληνύχτισε λίγο πριν τις δώδεκα.
Setlist:
Monarch
Rival
Deceiver
Lunacy
Martyrs
Savia
Lumerian
Covenant
Modesty
Lucidity
Antagonist
Illusion
Encore: Lascivious
Sectarian
Lotus
Δεν μπορώ να γνωρίζω ποια είναι τα κριτήρια που θέτει καθένας και καθεμία ώστε να χαρακτηριστεί επιτυχημένη μια συναυλία. Όμως, θα πω με βεβαιότητα πως, αν υπήρχε μια λίστα που θα τα απαριθμούσε ένα προς ένα, εκείνη τη μαγιάτικη Παρασκευή του 2022 πρέπει να τικαρίστηκαν σχεδόν όλα. Η θερινή περίοδος του κυνηγιού για καλές συναυλίες άνοιξε και επίσημα. Και εις άλλα, με υγεία.
Φωτογραφίες: Πέτρος Πεταλάς
1207 
