SKARA: “Slave Our Days”

Είδος : Hardcore Punk/Crust
Eταιρεία : Impure Muzik, Samuel Records, SM Musik, Bouwvakker
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 13 Απριλίου 2021

Οι Skara είναι μία παλιά ιδέα, αλλά νέο project. Κάπου σε φεστιβάλ ανά την Ευρώπη μέλη των Okkultokrati, Hombre Malo και The Sun Of Saturn γνωρίστηκαν μεταξύ τους, το πολύ μακρινό 2004 και έτσι κάπως πάρθηκε η απόφαση για τους Skara. Η μπάντα από το Oslo της Νορβηγίας με όνομα Σουηδικής πόλης, πήρε την απόφαση κάπου στα τελειώματα του 2019 εν μέσω πανδημίας, να κάνει πράξη την αρχική της ιδέα και έτσι κάπου στο 2020, άρχισαν να δουλεύουν τον πρώτο τους δίσκο, ο οποίος κυκλοφόρησε 13/04/2021.

O δίσκος ξεκινάει με το “The Contracts”, ενώ περιμένεις να ακούσεις κάτι που σε είχαν προϊδεάσει εξαρχής, το τραγούδι μπαίνει, με ένα ανεβαστικό Motorhead-ίκο intro που θύμισε Inepsy στα καλύτερα τους, κάνει ένα – κατ’ εμέ αχρείαστο – διάλειμμα στην μέση να “ξεκουραστεί” και να κλείσει όπως άρχισε. Η αλήθεια είναι ότι η μέση περίοδος του τραγουδιού ήταν υπερβολή, θα δούλευε πολύ καλύτερα σαν τρίλεπτο τραγούδι γρήγορου Crust’N Roll. Αλλά ο δίσκος δεν συνεχίζει έτσι, ο υπόλοιπος είναι πολύ πιο σκοτεινός και προσωπικός, με κάποια ωραία ξεσπάσματα, δυστυχώς, τα πιο μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια του, δεν δουλεύουν, ενώ έχουν όμορφα σημεία, το συνολικό αποτέλεσμα τους δεν λειτουργεί.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το “Rules For Fools”, που ενώ αρχίζει σαν ένα πολύ δυνατό Crust κομμάτι που θυμίζει με τα μπούνια Tragedy μέχρι το 3:20 λεπτό, μετά μεταμορφώνεται σε ένα Post Metal κομμάτι μέχρι και το τέλος του. Ωραία ιδέα που έχουμε ξανά ακούσει πολλάκις, αλλά στην προκειμένη, δεν είναι καθόλου συνεκτική και φαίνεται σαν να πήραν δύο διαφορετικά τραγούδια και τα κόλλησαν μεταξύ τους.
Ένα ακόμα τέτοιο παράδειγμα είναι το σκοτεινό και εσωστρεφές “Illusions Supplied” που πραγματεύεται την ανθρώπινη αποξένωση από τον εσωτερικό κόσμο των συναισθημάτων του, η αρχή του είναι ένας μονόλογος που σε “χώνει” βαθειά στο νόημα που ήθελαν να δώσουν οι Skara, ενώ όταν μπαίνει η μουσική έχει χτίσει ήδη την απαιτούμενη ατμόσφαιρα που του χρειάζεται και δεν θα πω ψέμματα, το μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού έχει πολύ όμορφες ιδέες και ακούγεται πολύ ευχάριστα, μέχρι και λίγο πριν τέλος, το οποίο είναι τραβηγμένο χωρίς κανέναν λόγο και ενώ θα μπορούσε να έχει τελειώσει στο πέμπτο λεπτό, αφήνοντας μας ένα πολύ ωραίο τραγούδι, κρατάει για ένα λεπτό ακόμη επαναλαμβάνοντας ακριβώς το ίδιο κλείσιμο χωρίς κανένα λόγο, ξανά και ξανά…

Στα θετικά του, τα μικρότερα σε διάρκεια τραγούδια του δίσκου ήταν δυνατά και εκεί βρίσκονται οι καλύτερες στιγμές του. Το “Into The Void” θα μπορούσε σταθεί απέναντι στις επιρροές τους, το “Kids On The Barricades”, τρίτο κομμάτι του δίσκου, ξεκινάει τόσο ανεβαστικά και με μία ενέργεια που σε live θα οδηγούσε σχεδόν κατευθείαν σε pogo, από τη μέση του και μετά φαίνονται κάποια πολύ όμορφα blackened στοιχεία, αρμονικά δεμένα με τα crust στοιχεία του. Ο δίσκος κλείνει με ακόμη ένα μικρής διάρκειας τραγούδι, το δεύτερο μικρότερο σε διάρκεια. Tο “The Day-To-Day Negotiations” τα κάνει όλα σωστά, catchy punk μελωδίες μες την ενέργεια, να δίνει ένα ευχάριστο τέλος στο δίσκο, με τις ταχύτητες όσο προχωράει ο δίσκος να πατάνε γκάζι και αυτήν την φορά το break το κάνανε σωστά και δεν κούρασε καθόλου.

Εν κατακλείδι, η μπάντα πυροβόλησε τα πόδια της, με τα μεγάλης διάρκειας τραγούδια που φάνηκε ότι δεν το “έχουν”, ενώ απλά θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα αρκετά δυνατό δίσκο, άμα δεν το είχαν παρατραβήξει και είναι στενάχωρο να βλέπεις τραγούδια με ωραίες ιδέες που σε τραβάνε, στο τέλος να χαλάνε.