SILVER TALON: “Decadence And Decay”

ALBUM

Είδος: Heavy/Power Metal
Δισκογραφική: M-Theory Audio
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Μαΐου 2021

Και να που η χρονιά, που σε λίγο καιρό φτάνει στο τέλος της, μου επιφυλάσσει μία ακόμα ευχάριστη έκπληξη. Θεωρώντας εαυτόν ως «βομβαρδιστικό» (ελέω κιλών), το ντεμπούτο των Silver Talon «πέταξε» ως άλλο μαχητικό κάτω από τα ραντάρ μου και παραλίγο να εξαφανιστεί. Ευτυχώς αυτό δε συνέβη και έτσι είμαι στην ευχάριστη θέση να πω δύο λόγια για τη δουλειά των «δαιμόνιων» αυτών Αμερικανών.

Οι ST δημιουργήθηκαν μόλις το 2017 στο Πόρτλαντ του Όρεγκον και «χτύπησαν το καμπανάκι» με το EP “Becoming a Demon” (2018). Αυτή τη φορά όμως «βαράνε σήμαντρα και καμπάνες» με το εκπληκτικό full length “Decadence and Decay”. Ένα «καθαρόαιμο» heavy metal άλμπουμ με αρκετά εμφανή τα power και progressive στοιχεία, τα οποία δεν μπερδεύουν τον ακροατή, αντιθέτως «δένουν» απόλυτα μεταξύ τους, κάνοντας το τελικό αποτέλεσμα άκρως «απολαυστικό».

Η αγάπη των ST για τους Nevermore (κυρίως) δεν κρύβεται και πολύ καλά κάνει. Οι περισσότεροι λατρεύουμε τη συγκεκριμένη μπάντα, όμως οι Αμερικανοί μετουσίωσαν αυτή τους την αγάπη σε μουσική. Και τί μουσική ε; Όταν ξεκινάς το άλμπουμ με έναν «δυναμίτη» σαν το “Deceiver, I Am”, τότε έχεις μεγάλες προσδοκίες για τη συνέχεια. Η οποία συνέχεια είναι εξίσου speed-αριστή με το “Resistance 2029”. Οι 3 παρακαλώ κιθαρίστες της μπάντας επιδίδονται σε ακατάπαυστο «όργιο», ειδικά στις εναλλαγές των solos, θυμίζοντας μεγαλεία US heavy metal αλλοτινών χρόνων.

Ο frontman που ακούει στο όνομα Wyatt Howell «δίνει» και την ψυχή του και αυτό βγαίνει προς τα έξω, καθώς οι ερμηνείες του είναι συγκλονιστικές. Έχοντας «δίπλα του» το πνεύμα του τεράστιου και αδικοχαμένου Warrel Dane, τραγουδάει και «σηκώνει τρίχες» ολούθε με τον τρόπο που ξεστομίζει την κάθε λέξη, θυμίζοντας τον εκλιπόντα όχι μόνο από την εποχή των Nevermore αλλά και από αυτήν των Sanctuary. Άκου τα “As The World Burns” και “Next To The Sun” και με ευχαριστείς κάποια στιγμή όταν μπορέσεις.

Το power “DNA” τους γίνεται πιο διακριτό σε κομμάτια όπως το “Divine Fury” ή το «χοροπηδηχτό» “Kill All Kings”. Αν και δε βρίσκεται σε μεγάλο ποσοστό, είναι υπαρκτό το progressive στοιχείο, που προσωπικά μου έφερε στο νου κάτι από Shadow Gallery στους γρήγορους και από Conception στους πιο groovy ρυθμούς. Στιβαρό rhythm section και πολύ καλή δουλειά στα drums, το οποίο «ξεφεύγει» από το «τυπικό» heavy/power drumming, προσθέτοντας ένα ακόμη συν στις ήδη καλοδουλεμένες συνθέσεις. Πριν το τέλος, πάρε και μπαλαντούλα “What Will Be” για να «κόψεις φλέβα» και «σβήσε μηχανές» με το 8λεπτο «διαμαντάκι» “Touch The Void” (πόσο την αγαπούσε αυτή τη λέξη ο Dane).

Ίσως να μη σε έπεισα φιλέ αναγνώστη για το πολύ καλό τελικό αποτέλεσμα του άλμπουμ, αλλά θα ήθελα να προσθέσω τρία πράγματα ακόμη. Ο ένας εκ των τριών κιθαριστών (Sebastian Silva) δραστηριοποιείται επίσης και με τους Unto Others (διάβασε-ψάξε), οι οποίοι κυκλοφόρησαν σούπερ άλμπουμ και φέτος. Στο 2ο κομμάτι του άλμπουμ συμμετέχει ο τεράστιος Andy LaRocque και όπως σοφά λέει και ένας στίχος: “Flies on shit, bees on honey” και ο μεσιέ LaRocque δεν είναι «μύγα». Και τέλος, αν το άλμπουμ κυκλοφορούσε κάτω από άλλο όνομα θα έτρεχες σαν ξελιγωμένη «ύαινα» να το προμηθευτείς. Κάνε το τώρα και με το όνομα Silver Talon και δωσ’ τους την προσοχή που τους αξίζει.

Website: https://www.silver-talon.com/
Facebook: https://www.facebook.com/silvertalonband
Instagram: https://www.instagram.com/silver.talon/
Bandcamp: https://silvertalon.bandcamp.com/

1147

Avatar photo
About Νίκος Κορέτσης 83 Articles
Ο Νίκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χαλκίδα το σωτήριο έτος 1980. Η πόλη των “τρελών νερών” επηρέασε κατά κάποιον τρόπο το χαρακτήρα του αλλά και τις μουσικές του προτιμήσεις, με τις οποίες ήρθε σε επαφή, στην “τρυφερή” ηλικία των 7 ετών, με τα τρία πρώτα άλμπουμ των Metallica. Από το 1990 όμως και μετά άρχισε να γίνεται πιο ενεργός ακροατής, έχοντας ακούσματα σταδιακά από όλο σχεδόν το φάσμα του σκληρού ήχου θεωρώντας εαυτόν “συλλέκτη ακουστικών εμπειριών”. Επειδή όμως η open minded αισθητική έχει και ένα όριο, ο Νίκος δεν ακούει τα πάντα (όπως ακούς να λένε πολλοί) αλλά heavy metal μόνο, με ιδιαίτερη προτίμηση στα ιδιώματα που βρίσκονται κάτω από την “ταμπέλα” του Thrash και Death “πολυχώρου”.