SIDUS - ROCKWAY

Τις τελευταίες μέρες οι Sidus έχουν μονοπωλήσει τις προσωπικές μας αναρτήσεις, τα ακουστικά μας και τις συζητήσεις που έχουμε με φίλους.

Ένα πολύ ενδιαφέρον project μεταμορφώθηκε σε ένα πανέμορφο album το οποίο ονόμασαν “Seismos” (μπορείτε να διαβάσετε το review του Πασχάλη Γιαμαλή ΕΔΩ) και πραγματικά θέλαμε να μάθουμε τι έχει να πει το σχήμα για αυτό. Ο μπασίστας του σχήματος Σπύρος Ολιβώτος, μένει μόνιμα στο Βερολίνο οπότε δεν καταφέραμε να βρεθούμε από κοντά για να συζητήσουμε για τον δίσκο και το σχήμα, ωστόσο δώσαμε μια αμοιβαία υπόσχεση ότι στην επόμενη επίσκεψή του στην Ελλάδα, ή δική μου στο Βερολίνο, θα βρεθούμε να συζητήσουμε όπως μας αρέσει.

Καλησπέρα, σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που αφιερώνετε, είμαι ο Βαγγέλης Γιαννακόπουλος και σας καλωσορίζω στις σελίδες του Rockway.
Καλησπέρα Βαγγέλη και σε ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι Sidus ξεκίνησαν σαν one man project, σωστά;
Σωστά. Το Sidus ξεκίνησε ως προσωπικό project το 2017. Η πρώτη κυκλοφορία, με τίτλο “Seasons Reversed”, έγινε το 2020.

Πως κατέληξες να ονομάσεις την μπάντα Sidus;
Το Sidus είναι ο αστερισμός στα λατινικά. Επίσης, είναι και η ρίζα της λέξης “σίδερο” (sidus [sideris]). Εκφράζει απόλυτα την έννοια της μουσικής post-rock/metal και της σινεματικής ατμόσφαιρας που χαρακτηρίζει τα κομμάτια μας.

Ξέρεις…όταν αναφερόμαστε σε μπάντα, συνήθως έχουμε στο μυαλό μας μια παρέα μουσικών. Πως παίρνει την απόφαση κάποιος να κάνει ένα project μόνος του;
Σωστά, η μπάντα αποτελεί μια ομάδα μουσικών που εργάζονται όλοι προς την ίδια κατεύθυνση και έχουν το ίδιο όραμα. Όταν κάποιος ξεκινά ένα προσωπικό project, όλα ξεκινούν και τελειώνουν σε ένα άτομο, από τη γένεση της μουσικής ιδέας και του concept μέχρι την οργάνωση και δημοσίευση του υλικού. Η απόφαση αυτή πάρθηκε από εμένα όταν είχα ξεκινήσει να γράφω τις πρώτες μελωδίες και ιδέες, ενώ τότε δεν υπήρχε ήδη κάποιο σχήμα μουσικών που θα μπορούσε να τις υλοποιήσει. Οι περισσότερες μπάντες στις οποίες είχα εμπλακεί τότε δεν εντασσόντουσαν στο είδος του cinematic post-rock, γι’ αυτό αποφάσισα να δοκιμάσω να δημιουργήσω το Sidus και να δημοσιεύω τις προσωπικές μου ιδέες μέσα από αυτό το project. Παράλληλα, όταν το πρώτο EP κυκλοφόρησε το 2020, ήταν η αρχή της πανδημίας, οπότε ίσως αναγκαστικά το one-man project φάνηκε μονόδρομος.

Κι εκεί που τα κάνεις όλα μόνος σου, ξαφνικά βλέπουμε τους Sidus να γίνονται μια full lineup band και να συμμετέχεις και στους Unverkalt. Από την εσωστρέφεια στην εξωστρέφεια. Τι σηματοδοτεί μια τέτοια αλλαγή;
Όπως ακριβώς ανέφερες, αυτή η εναλλαγή από την εσωστρέφεια στην εξωστρέφεια συνιστά μια σημαντική αλλαγή που σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου μουσικού κεφαλαίου για εμένα. Αυτό το νέο κεφάλαιο είναι πολύ πιο ελπιδοφόρο, χαρούμενο και δημιουργικό.
Η περίοδος του one man project ήταν κάπως αναγκαία για εμένα, ώστε να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου, τα όριά μου και πόσο μακριά μπορώ να φτάσω με αυτό το project μόνος μου. Αυτή ήταν μια περίοδος αυτοσυγκέντρωσης, μοναχική αλλά πολύ όμορφη. Οι καραντίνες και τα lockdown αποτέλεσαν μια διαφορετική εμπειρία για εμένα. Τώρα, μετά από αυτήν την αφοσίωση στον εαυτό μου, μετά από δύο ολόκληρα χρόνια, αισθάνθηκα πραγματικά πιο ώριμος και έτοιμος να ανοίξω την αγκαλιά του project και να προσκαλέσω άτομα που μοιράζονται το ίδιο πάθος και όραμα για τη μουσική. Και για τον ίδιο λόγο, αποφάσισα να συμμετάσχω και στους Unverkalt, όπου ήμουν ήδη φαν της μουσικής τους και φίλος με τον Θέμη και τη Δήμητρα, που κατοικούν και αυτοί στο Βερολίνο (σ.σ. ο Σπύρος που ξεκίνησε το project μένει μόνιμα στο Βερολίνο).

Μόλις έχετε κυκλοφορήσει το καινούργιο σας EP: “Seismos” το οποίο δεν κρύβω ότι μου άρεσε πάρα πολύ. Τα σχόλια που διαβάζω είναι διθυραμβικά, πως αισθάνεται ένας καλλιτέχνης όταν η κατάθεση ψυχής που έχει κάνει έχει τόσο μεγάλη αποδοχή;
Είναι μια πολύ όμορφη και συγκινητική εμπειρία όταν βλέπεις ότι όλος σου ο κόπος ανταμείβεται με αυτόν τον τρόπο. Φυσικά, το πιο σημαντικό για εμένα προσωπικά είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες και σκέψεις και πώς μέσα από τη μουσική μας αγκαλιάσαμε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε και δεν θα μπορούσαμε να συναναστραφούμε μαζί τους μάλλον ποτέ. Πραγματικά, αυτό το EP είναι μια κατάθεση ψυχής για εμάς και η αποδοχή και αναγνώριση αυτή είναι λυτρωτική.

Έχετε κυκλοφορήσει και 2 video μέχρι στιγμής για τα κομμάτια Stage I: Rupture και Stage II: Seismic Wave. Επειδή είναι αρκετά αφαιρετικά μπορείτε να μας πείτε την δική σας οπτική για κάθε video;
Κάθε video που δημιουργούμε είναι πάντα δεμένο με το νόημα και την ιστορία που αφηγούνται τα κομμάτια. Το πρώτο κομμάτι εξυπηρετεί την εισαγωγή του δίσκου, ως το πρώτο σπάσιμο που γίνεται στην γη πριν εκδηλωθεί ο σεισμός, προάγγελος της καταστροφής. Οι εικόνες του video εξυπηρετούν αυτήν την εισαγωγική αισθητική, δείχνοντας πλάνα από διάφορα σημεία της Γης πριν χτυπήσει ο κυρίως σεισμός (κρίση πανικού) (σ.σ. θα αναλύσουμε το τελευταίο σημείο παρακάτω) .
Το επόμενο βίντεο (σ.σ. Stage II: Seismic Wave) απεικονίζει το δεύτερο σεισμικό στάδιο. Το ταξίδι των σεισμικών κυμάτων από το επίκεντρο του σεισμού προς την επιφανειακή του εκδήλωση. Η ροή κυμάτων και η ανακατανομή της ενέργειας δηλώνεται με τη μεταφορά του πληθυσμού που απεικονίζεται. Αυτά είναι πραγματικά πλάνα από τον σεισμό του 1906 στο San Francisco της Αμερικής.

Στο video του “Stage II: Seismic Wave”, με μία πολύ σκοτεινή αισθητική, ανάμεσα στα πλάνα της μπάντας βλέπουμε και πλάνα από χαλάσματα. Τα χαλάσματα τα προκάλεσε ο σεισμός ή ο άνθρωπος;
Αυτά τα χαλάσματα που απεικονίζονται είναι χαλάσματα από τον πραγματικό σεισμό. Ωστόσο, η ερμηνεία τους μπορεί να ποικίλει ανάλογα με τον θεατή. Για εμάς, αντιπροσωπεύουν μια πιο εσωτερική κατάσταση, τον εν δυνάμει κατεστραμμένο εαυτό μετά την εμπειρία μιας κρίσης πανικού.

Εμένα, να σου πω την αλήθεια, παρά το γενικότερα θλιμμένο ύφος του video, μου έβγαλε μια αίσθηση φυγής. Ίσως επηρεάστηκα από το στιγμιότυπο στο λιμάνι.
Η αίσθηση της φυγής δεν είναι τυχαία για εμάς. Όταν βρίσκεσαι υπό την επήρεια του πανικού, προσπαθείς να αποδράσεις και να βρεις έναν ήρεμο και ασφαλή χώρο για να επαναφέρεις την ισορροπία μέσα σου.

Αναφέρεσαι συχνά στο γεγονός ότι το “Seismos” αντικατοπτρίζει τις κρίσεις πανικού και όλα αυτά που αισθάνεται κάποιος όταν τις βιώνει. Δυστυχώς τα ψυχικά νοσήματα θεωρούνται ακόμα taboo, εσείς πως και αποφασίσατε να το επικοινωνήσετε;
Δυστυχώς, είναι αλήθεια ότι τα ψυχικά νοσήματα θεωρούνται ακόμα “απαγορευμένο” θέμα, ειδικά στην Ελλάδα. Αποφασίσαμε να επιλέξουμε τη θεματολογία του δίσκου μας με θέμα τους σεισμούς και τις κρίσεις πανικού, λόγω της δικής μου προσωπικής εμπειρίας. Για μια περίοδο ζούσα με κρίσεις πανικού και μέσω της σύνθεσης και παραγωγής μουσικής, μπόρεσα να εκφράσω και να συνειδητοποιήσω καλύτερα τα συναισθήματά και τον ψυχισμό μου. Πλέον αισθάνομαι πραγματικά πολύ καλύτερα και χωρίς κρίσεις πανικού εδώ και αρκετά χρόνια, αισθάνθηκα την ανάγκη να μοιραστώ τις εμπειρίες μου, ελπίζοντας να φέρουμε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. Πώς μπορεί κανείς να ζήσει μια όμορφη και ήρεμη ζωή ακόμα και αν υπάρχουν περίοδοι συναισθηματικής και ψυχολογικής αναταραχής, αρκεί να εκφράσει τις σκέψεις του και να ζητήσει την κατάλληλη βοήθεια.

Είναι μια μορφή δήλωσης από εσάς; Να αρχίσει ο κόσμος να μιλάει ανοιχτά για αυτά τα θέματα;
Ελπίζουμε ότι βάλαμε ένα μικρό λιθαράκι στην αποστιγματοποίηση των ψυχικών διαταραχών. Ήρθε πλέον η στιγμή να αλλάξουμε σελίδα ως άνθρωποι και, κατ’ επέκταση, ως κοινωνία και να αποδεχτούμε την ανθρώπινη φύση όπως είναι, χωρίς φόβους και συντηρητικές νοοτροπίες.

Είστε από τα λίγα ελληνικά συγκροτήματα που έχουν υπογράψει σε διεθνές label. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Η αλήθεια είναι ότι ακολουθούσαμε το έργο της συγκεκριμένης εταιρείας (Argonauta Records) εδώ και καιρό. Επίσης, γνωρίζουμε πολύ καλά μια άλλη μπάντα που έχει υπογράψει με την ίδια εταιρεία, τους Shovel. Έτσι, είχαμε στα πλάνα μας να προσεγγίσουμε την εταιρεία και να ακούσουμε την άποψή τους για το νέο υλικό μας. Το άρεσε πολύ και έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας.

Φέτος η ελληνική σκηνή έχει την τιμητική της, με πολλές και αξιόλογες κυκλοφορίες. Εσείς ποιες έχετε ξεχωρίσει;
Είναι αλήθεια ότι η ελληνική σκηνή γίνεται μία από τις καλύτερες underground σκηνές στον κόσμο και είμαστε ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι γι’ αυτό! Θαυμάζουμε και λατρεύουμε τους δίσκους “Commotion” (Allochiria), “Noise Without Decay” (Last Rizla), “Mantra Monolith” (Seer of the Void) και αναμένουμε επίσης τον καινούργιο δίσκο των Unverkalt, “A Lump Of Death: A Chaos Of Dead Lovers”.

Αν αύριο ξεκινούσατε tour, ποιες μπάντες θα θέλατε να έχετε παρέα; Εκτός των Unverkalt!
Χαχα φυσικά και όχι! Από το διεθνές στερέωμα, η αλήθεια είναι ότι έχουμε πολλές μπάντες στο μυαλό μας. Κάποιες από αυτές είναι οι Celeste, SOM, OK Wait, Hubris και άλλες. Από Ελλάδα θα ανέφερα τους Allochiria, Sevengill, Once Upon a Winter, Mass Culture, We Own The Sky, η λίστα είναι αρκετά μεγάλη!

Εγώ πάντως θα έβλεπα ένα tour με Halocraft και Once Upon a Winter.
Αυτό θα ήταν υπέροχο! Και με τις δύο μπάντες έχουμε πολύ καλές φιλικές σχέσεις και είναι σίγουρα κάτι που θα προσπαθήσουμε να υλοποιήσουμε.

To εξώφυλλο του “Seismos” είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτό;
Είναι δημιουργία του Βαγγέλη Πετίκα (Revolver Dart), με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί για ένα προηγούμενο single μας, το “Dark Flames”. Το εξώφυλλο του “Seismos” απεικονίζει πραγματικά εντυπωσιακά το νόημα του δίσκου. Ο Βαγγέλης, με επιδεξιότητα, απέδωσε την ένταση ενός σεισμού/κρίσης πανικού με το κόκκινο χρώμα, καθώς μπορούμε να δούμε τα θλιμμένα αγάλματα με μπλε χρώμα να σπάνε. Η κεντρική φιγούρα, απροσδιόριστου φύλλου, δηλώνει την ψυχή του ανθρώπου που κρατάει ολόκληρο το σύμπαν. Το ταξίδι μέσα από την αναταραχή και τον τρόμο που μπορεί να προκαλέσει μια κρίση πανικού μπορεί να οδηγήσει σε ένα μεγάλο μάθημα αυτογνωσίας και ωριμότητας.

Θα σας δούμε κάποια στιγμή live στην Ελλάδα;
Ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα τίποτα, αλλά ελπίζουμε για την πρώτη μας εμφάνιση στην Αθήνα προς το τέλος αυτού του έτους.

Μιας και σας αρέσει αρκετά το οπτικό κομμάτι, για το κλείσιμο της κουβέντας θα θέλαμε να μας πείτε μια ταινία για την οποία θα θέλατε να έχετε γράψει μουσική.
Μία από τις ταινίες που θαυμάζουμε για τη φωτογραφία της και την αφαιρετική αισθητική της είναι το “Midsommar”. Πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να προσφέρουμε μια πιο έντονη μουσική υπόκρουση σε αυτό το αριστούργημα.