Είδος: Progressive metal
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10 Σεπτεμβρίου 2021
Ποτέ δεν έκρυψε ο Farhad Hossain πως είχε από νωρίς τους καλύτερους δάσκαλους στην απόπειρα να καθορίσει το προσωπικό του μουσικό ύφος και να χαράξει τη δική του φωνή έκφρασης. Το σημαντικότερο είναι πως ο ίδιος είναι ένας δημιουργός που κοιτάζει αυτόφωτα στο δικό του καλάθι από μνήμες και εμπειρίες, και έχει την πρώτη ύλη να οδηγηθεί από την ύπαρξή του σε μια πολύτιμη μουσική σχέση με τον ακροατή.
Αυτό είναι το τρίτο άλμπουμ των Shumaun, μιας λυρικής progressive metal μπάντας από μια μικρή πόλη κοντά στην Washington, και ο τίτλος του είναι ενδεικτικός άλλης μιας κατάδυσης σε πράγματα που παραμονεύουν μέσα μας, ίσως αθόρυβα με δική μας επιλογή, καθορίζοντας συχνά τις πράξεις και τη διαδρομή μας. Είναι σύνηθες άλλωστε πια για τους Shumaun να επιλέγουν την κορνίζα της μουσικής τους δράσης μέσα από μεγάλες προσωπικές προκλήσεις που θα εμπνεύσουν μια ένταση στο αποτέλεσμα.
Με το σανσκριτικό τους όνομα να σημαίνει “γαλήνιο και ήρεμο πνεύμα”, είναι αυτονόητη η απόπειρα μιας προσωπικής κάθαρσης μέσα από τη μουσική. Η έμπνευση που έρχεται απευθείας από τις προσωπικές αναμνήσεις του Farhad, εξετάζει την πιθανότητα να έχουν διαμορφώσει κάποιες αποφάσεις και περιστατικά του παρελθόντος την τρέχουσα κατάστασή του, αλλά και την προοπτική να καθορίσουν το μέλλον του, αν ο ίδιος το επιτρέψει. Η σημαντική και γενναία απόπειρα της φρέσκιας μουσικής τους βρίσκεται στην προσπάθεια να αποσπαστεί ο άνθρωπος από τις προηγούμενες εμπειρίες του και να καταφύγει στην ομορφιά της διαίσθησης.
Δεν είναι περίεργη αυτή η συνέπεια σε ξεχωριστά και σημαντικά εσωτερικά θέματα για έναν πολυμουσικό , συνθέτη και στιχουργό που γαλουχήθηκε με τις τολμηρές επιλογές των Rush, αγάπησε από μέσα όλη την πρώτη γραμμή του μεγάλου progressive metal της λεγόμενης “αγίας τριάδας”, και πάντα είχε τον ευρύ ορίζοντα να αφομοιώνει επιδράσεις από άλλους χώρους, ακόμα και από το art pop πεντάγραμμο των Tears For fears. Αν όλα αυτά δεν χαρτογραφούν αισθητά την μουσική των Shumaun για όσους δεν την γνωρίζουν ακόμα, τότε το νέο τους άλμπουμ είναι μια πολύ πλούσια και περιπετειώδης εμπειρία που θα αποκαλύψει όλα τα παραπάνω με τον πιο έγκυρο τρόπο. Δίπλα στον Farhad συνεχίζουν σταθερά να ενσαρκώνουν το όνειρο του γκρουπ οι σχολικοί του φίλοι, ο μπασίστας Jose Mora και ο κιθαρίστας Tyler Kim. Τα καθήκοντα στα τύμπανα μοιράζονται και πάλι σε πολύ σπουδαίους καλεσμένους, όπως οι Mark Zonder (FATES WARNING, WARLORD), Thomas Lang (Peter Gabriel , Paul Gilbert), Leo Margarit (PAIN OF SALVATION), Chris DeChiara and Atma Anur (Jason Becker, Tony Macalpine).
Με έναν προσωπικό συναγερμό να χτυπά επιτακτικά μέσα από το σφιχτοδεμένο, groovy “A Subtle Invocation”, η αμεσότητα της έναρξης είναι μόνο μια πρόγευση μιας έντονης διαδρομής αναζήτησης. Ήδη οι απορίες του “Prisoners” έχουν ενδυθεί από ένα πανέμορφο γλυκόπικρο παράπονο, που συχνά τινάζεται να βρει απαντήσεις, και έχουμε πια περάσει σε μια μουσική δοκιμασία μελωδιών που συγκρούονται εκεί που η νοσταλγία και η αγωνία συναντιούνται. Το ήδη γνώριμο από τη διαδικασία προώθησης, “Memories Of Water”, αποτελεί άλλο ένα αστραφτερό, παραγνωρισμένο single στη λίστα τους, σμιλευμένο να αγαπηθεί άμεσα. Μέσα στις περιγραφικές τους απόπειρες περιλαμβάνονται δυο καταπληκτικά instrumental, με πρώτο το “Jabriel’s Song” να αφήνει άφθονο λυρικό χώρο σε όσους επιθυμούν να ανακαλέσουν κάποιο πρόσωπο, αλλά και σε αυτούς που απολαμβάνουν την περιπετειώδη, χωρίς λόγια, περίτεχνη μουσική εξιστόρηση. Το “The Pursuit Of Happiness” είναι πιο εξωστρεφές και με υπέροχες περιστροφές.
Είναι προφανής η εντύπωση πως όσο περισσότερο προχωράς μέσα στο άλμπουμ, τόσο αυτή η προσωπική εσωτερική διαδικασία γίνεται εντονότερη και αντανακλάται σε συνθέσεις ακόμα πιο απαιτητικές και αποκαλυπτικές σε πλούτο αισθήσεων. Στο “Invincible” μια εξωτική αύρα επιστροφής σε μακρινές μνήμες εναλλάσσεται με στιβαρές ρυθμικές αντιδράσεις σε μια μονομαχία που λυτρώνεται σε ένα υπερβατικό ρεφρέν. Ο εξαιρετικός ήδη από το πρώτο άλμπουμ Farhad Hossain μοιάζει να δίνει πια τις καλύτερες ερμηνείες του, ιδιαίτερα στο “Under The Sun”, που αγγίζει την πληρότητα σε κάθε παράμετρο.
Το ευγενικό “Tides” θα χαϊδέψει εύκολα την ψυχή κάθε ύπαρξης που θα επιλέξει να αποφύγει τη σύγκρουση, αλλά ακριβώς απέναντι το “Intuition Underground” μοιάζει να εξεγείρεται για όσα έχουν μείνει αναπάντητα, με έντονα ριφ και φωνητικά, αλλά και ακόμα ένα αυτοκόλλητο ρεφρέν. Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο, φαντάζομαι τα εναπομείναντα τραγούδια σαν μια περίεργη τριλογία, στην οποία η τεχνική στρυφνότητα του “Breathing Light”, που περικλείει και μια αντήχηση του πρόσφατου Matheos μέσα της, στέκεται απέναντι στην ελεγειακή, συγκινητική εξομολόγηση του “A Planetary Shift”, ίσως την αγαπημένη μου στιγμή μέσα σε ένα συνολικά συγκλονιστικό άλμπουμ. Το σχεδόν κινηματογραφικό “The Day We Said Goodbye” τραβάει την κουρτίνα χωρίς πολλά λόγια, και με ένα ηλεκτρικό ξίφος καρφωμένο μέσα του, κλειδώνει την περιήγηση με ήχους από μακρινές μνήμες και τόπους.
Αναρωτιέμαι τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν οι Shumaun για να συγκινήσουν ένα αντίστοιχο κοινό που αποδεδειγμένα υπάρχει εκεί έξω για τον ήχο και τη μουσική αυτή. Γεφυρώνοντας ιδανικά το χάσμα ανάμεσα στις παραδοσιακές γενιές των ακροατών του progressive metal και αυτών που αναζητούν μια φρέσκια αίσθηση, συνεχίζουν να βάζουν νέα στοιχήματα στους εαυτούς τους και να τα κερδίζουν, επιμένουν να είναι εκτελεστικά συναρπαστικοί και εκφραστικά αφοπλιστικοί, εξακολουθούν να τρέφουν με συνέπεια την καρδιά και το μυαλό με υπέροχα δώρα.
Άλλη μια προσθήκη στη ζηλευτή –για λίγους δυστυχώς- λίστα τους, ένα άλμπουμ που τους συναντά στο ψηλότερο οροπέδιο ως σήμερα και απλά αποδεικνύει ξανά πως ο παραγκωνισμός τους από ευρύτερα ακροατήρια είναι ακόμα μια αδικία της ψυχρής στατιστικής στον ανυπολόγιστο όγκο της σύγχρονης μουσικής πληροφορίας.
Σοβαρά υποψήφιο για δίσκος της χρονιάς…
Facebook: https://www.facebook.com/shumaun/
Website: https://www.shumaun.com/
1417 
