Φτάσαμε πια στην τρίτη μουσική ενδοσκόπηση (review) μέσα από το γαλήνιο πνεύμα των Shumaun. Αν εμείς είμαστε πια προετοιμασμένοι να ακούσουμε τις προσωπικές προκλήσεις του δημιουργού να μεταμορφώνονται σε ένα άμεσο, ελκυστικό, συναισθηματικό προοδευτικό metal με πλούσιες συνιστώσες αναφορών, ο νέος ακροατής έχει μάλλον σήμερα την αρτιότερη και πιο απαιτητική ευκαιρία να γνωριστεί μαζί τους. Εμείς απλά επιχειρούμε να τον βοηθήσουμε, ξεκλειδώνοντας την καρδιά και το μυαλό του ιθύνοντα νου, Farhad Hossain.
Αν λοιπόν έπρεπε να γυρίσεις πίσω και να κάνεις μια περιγραφή των αλλαγών που βλέπεις σε εσένα σαν μουσικό στο ταξίδι αυτών των τριών άλμπουμ, τι θα απαντούσες;
Νομίζω ότι οι μεγαλύτερες αλλαγές που έχω δει στον εαυτό μου ως μουσικός ήταν η μετάβαση από τους Iris Divine, το προηγούμενο γκρουπ που έπαιζα, ως και το ξεκίνημα των Shumaun. Πιστεύω πως η εμπιστοσύνη μου στη σύνθεση τραγουδιών ήταν πολύ χαμηλή εκείνη την περίοδο. Όταν έγραφα για το πρώτο άλμπουμ του Shumaun δεν ήξερα προς ποια κατεύθυνση να πάω. Θα μπορούσε να ήταν ένα ambient project. Σκεφτόμουν ότι ίσως θα ήταν New Age, ή θα ασχολούμουν με αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν “world music”. Θα μπορούσε να ήταν οτιδήποτε πραγματικά. Ωστόσο, καθώς άρχισα να γράφω όλο και περισσότερο, έβρισκα ξανά τη δική μου φωνή και στυλ. Η πρώτη παρτίδα τραγουδιών δεν ήταν καν hard rock, αλλά καθώς έγραφα περισσότερα, επανήλθα στο στιλ hard rock/metal που υπάρχει στο DNA μου σε αυτό τον τομέα. Κατά ειρωνικό τρόπο, ήταν το ίδιο είδος που νόμιζα ότι άφησα πίσω, παρόλο που ήταν διαφορετικό σχετικά με την προσέγγιση στο τραγούδι.
Νομίζω ότι η μελωδική φύση της γραφής μου ήταν αρκετά συνεπής από το πρώτο άλμπουμ των Shumaun μέχρι το τελευταίο μας “Memories & Intuition”. Μου είναι δύσκολο να αναλύσω πώς μεγάλωσα ως καλλιτέχνης τα τελευταία έξι χρόνια. Φυσικά, με την ηλικία έρχεται η σοφία… τουλάχιστον θα το ήλπιζε κανείς. Ωστόσο, δεν είμαι σίγουρος πώς αυτό μεταφράζεται στη σύνθεση των τραγουδιών μου. Θα ήθελα να πιστεύω ότι έχει βελτιωθεί, αλλά αυτό είναι υποκειμενικό. Το τελευταίο μας άλμπουμ είναι πιο προσανατολισμένο στο τραγούδι και είναι πιο επικεντρωμένο σε σύγκριση με το τελευταίο μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το επόμενο μας θα ακολουθήσει το ίδιο μοντέλο. Νομίζω μάλλον πως θα έπρεπε να κάνω αυτή την ερώτηση σε έναν ακροατή μας για να έχω καλύτερη οπτική. Μου είναι δύσκολο να απαντήσω αντικειμενικά.
Συνεχίζετε να κρατάτε τη μοίρα σας στα χέρια σας, παραμένοντας ένα ανεξάρτητο συγκρότημα. Μπορείς να εκτιμήσεις τα θετικά και τα αρνητικά αυτής της κατάστασης; Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το μέλλον;
Ειλικρινά, είναι απογοητευτικό και λυτρωτικό ταυτόχρονα. Όλοι γνωρίζουμε ότι η μουσική βιομηχανία δεν είναι αυτό που ήταν. Σίγουρα θα μου άρεσε να είμαι με μια εταιρεία που μπορεί να χειριστεί τα περισσότερα από τα επιχειρηματικά θέματα, όπως διανομή, προώθηση, κλείσιμο συναυλιών κ.λπ. Αυτό θα μου έδινε περισσότερο χρόνο για να επικεντρωθώ στην καλλιτεχνική πλευρά των πραγμάτων. Θα υπογράφαμε σε μια εταιρεία μόνο αν πίστευαν πραγματικά σε εμάς και τα έκαναν όλα σωστά όμως. Φυσικά, πρέπει να είναι μια σχέση που να ωφελεί και τις δύο πλευρές και η μπάντα θα πρέπει πάντα να είναι υπεύθυνη και για την προώθηση. Είχαμε κάποιο ενδιαφέρον δισκογραφικών, αλλά δυστυχώς δεν ένιωθα ότι θα μπορούσαν να μας προσφέρουν κάτι περισσότερο από αυτό που κάνουμε μόνοι μας. Δεν θέλω να υπογράψω σε μια εταιρεία για να πω απλώς ότι είμαι καλλιτέχνης με συμβόλαιο. Ο τρόπος σκέψης της παλιάς σχολής που έχω το βρίσκει πολύ ωραίο όταν το σκέφτομαι, αλλά σήμερα το να υπογράψω δεν σημαίνει ακριβώς αυτό που ήταν και θέλω να είμαι έξυπνος σε αυτό. Αν και είναι σίγουρα δύσκολο να κάνεις τα πάντα μόνος σου ως 100% ανεξάρτητο συγκρότημα, ειδικά όταν ήδη εξισορροπείς μια δουλειά πλήρους απασχόλησης. Θα ήταν τιμή για εμάς να υπογράψουμε σε κάποια από τις πιο σημαντικές εταιρείες του είδους που έχουν την ικανότητα να ανεβάσουν τους καλλιτέχνες τους στο επόμενο επίπεδο, όσον αφορά την απήχηση κοινού, την προώθηση, τις καλύτερες εμφανίσεις κ.λπ. Θα ήθελα πολύ να πήγαιναν οι Shumaun στο επόμενο επίπεδο! Ίσως η πραγματικότητα της ανεξάρτητης μπάντας αλλάξει στο μέλλον. Είμαι σίγουρα ανοιχτός σε αυτό! Ωστόσο, θα συνεχίσω να βγάζω υλικό παρά την έλλειψη εταιρείας Αρκεί να συνεχίσω να το αγαπώ και να μπορώ να είμαι ειλικρινής γι ‘αυτό. Οι σκέψεις μου για το μέλλον της μουσικής είναι αρκετά διάσπαρτες. Μερικές μέρες είμαι πραγματικά αισιόδοξος. Νομίζω ότι είναι υπέροχο που ο καθένας μπορεί να ηχογραφήσει ένα ποιοτικό άλμπουμ και να το κυκλοφορήσει στον κόσμο τώρα. Ταυτόχρονα, υπάρχει πολύς θόρυβος για ψάξιμο και γίνεται πιο δύσκολο να βρει κανείς κάτι ποιοτικό και αξίας. Όταν το λέω αυτό, εννοώ την ποιότητα και την αξία όπως ορίζεται από το άτομο. Δημιουργώ μουσική λόγω της φυσικής μου ανάγκης. Αν μπορούσα να κερδίσω χρήματα από αυτό, θα ήταν καταπληκτικό. Αλλά αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που με οδηγεί. Δεν σκέφτομαι πολύ για το μέλλον της μουσικής βιομηχανίας γιατί δεν επηρεάζει καθόλου τις συγγραφικές και καλλιτεχνικές μου προσπάθειες. Υποθέτω ότι αυτό το κομμάτι είναι λυτρωτικό. Ωστόσο, μπορεί να είναι επίσης αρκετά καταθλιπτικό. Και αν η μουσική ήταν η κύρια πηγή εισοδήματός μου, μάλλον θα ήμουν τρομοκρατημένος!
Το νέο σας άλμπουμ έχει έναν πολλά υποσχόμενο και ποιητικό τίτλο, “Memories & Intuition”. Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας λίγο περισσότερο χώρο πίσω από το μυστήριο;
Είναι βασικά ένα έργο για το παρελθόν και το μέλλον. Ουσιαστικά περνούσα από μια ψυχολογική άσκηση προσπαθώντας να αναλύσω πώς οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες μου διαμόρφωσαν την τρέχουσα κατάστασή μου. Τουλάχιστον η αντίληψή μου γι’ αυτό, και πώς μπορεί να διαμορφώσει το μέλλον μου αν το επιτρέψω. Ήμουν σε μια κατάσταση αποκρυπτογράφησης πόσο αληθινές ήταν οι προηγούμενες διαισθήσεις μου και πόσο στην πραγματικότητα ήταν απλώς συναισθήματα που χρωματίζονταν από προηγούμενες εμπειρίες. Μερικές φορές είναι δύσκολο να το πεις, και το τελευταίο δεν είναι απαραίτητα κακό. Οι αναμνήσεις μας έχουν έναν τρόπο να επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός μας αντιλαμβάνεται το παρόν και έχει έναν αξιοσημείωτο τρόπο να προβλέπει το μέλλον. Ωστόσο, δεν είμαι ψυχολόγος, επομένως δεν μπορώ να μιλήσω μέσω της επιστήμης για αυτό. Μπορεί να είμαι πολύ μακριά, αλλά βασίστηκα στις δικές μου προσωπικές εμπειρίες. Ουσιαστικά έτσι κατέληξα στον τίτλο. Νομίζω ότι πολλά από τα τραγούδια πηγάζουν στιχουργικά από αυτήν την άσκηση. Αυτή η συλλογή τραγουδιών συγκεντρώθηκε αρκετά γρήγορα. Ήταν ένας αρκετά παραγωγικός τρόπος για μένα να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες της εποχής.
Σε παρακολούθησα να είσαι ενεργός κατά τη διάρκεια της πανδημίας κάνοντας μερικές υπέροχες διασκευές εμβληματικών τραγουδιών από διαφορετικά είδη. Μπορείς να μας δώσεις περισσότερες λεπτομέρειες για τη σύλληψη της όλης ιδέας, τον τρόπο που επέλεξες αυτά τα συγκεκριμένα κομμάτια και το τελευταίο και πιο δύσκολο ποιο ήταν το αγαπημένο σου και γιατί;
Ευχαριστώ πολύ! Ήταν ένα πραγματικά διασκεδαστικό έργο. Όταν πρωτοχτύπησε η πανδημία, είχα λίγο ελεύθερο χρόνο στα χέρια μου. Το άλμπουμ των Shumaun μπήκε σε αναμονή επειδή όλοι ήταν σε lockdown. Ήθελα να παραμείνω ενεργός και σκέφτηκα ότι θα προσπαθήσω να κάνω κάποια τραγούδια-διασκευές όπου παίζω όλα τα όργανα. Τουλάχιστον έτσι ξεκίνησε, αλλά καθώς με έπιασε, άρχισα να συνεπαίρνομαι κι εγώ. Ουσιαστικά ξεκίνησα επιλέγοντας τραγούδια που με επηρέασαν μεγαλώνοντας. Τελικά τα έκανα μέσω αιτημάτων και δημοσκοπήσεων που δημοσίευσα στη σελίδα μου στο Facebook. Ήθελα να εστιάσω σε μη metal τραγούδια. Το “Bohemian Rhapsody” ήταν σίγουρα προκλητικό, αλλά πραγματικά διασκεδαστικό να το συνδέσεις… ειδικά από την άποψη της παραγωγής ήχου. Τραγουδώντας μέσα από όλες αυτές τις φωνητικές συμφωνίες πραγματικά μου μετέδωσε μια νέα εκτίμηση για τον Freddie Mercury, του οποίου ήμουν ήδη μεγάλος θαυμαστής.
Έχετε πάλι μερικά σπουδαία ονόματα πίσω από το drum kit, Mark Zonder (FATES WARNING, WARLORD), Thomas Lang (Peter Gabriel , Paul Gilbert), Leo Margarit (PAIN OF SALVATION), Chris DeChiara και Atma Anur (Jason Becker, Tony Macalpine). Τι είδους αναμνήσεις έχεις κρατήσει από τη συνεργασία με αυτούς και έχεις κάποια ιδιαίτερη σύντομη ιστορία να μοιραστείς μαζί μας;
Είναι πάντα τιμή και τόσο ταπεινή εμπειρία να δουλεύεις με ντράμερ αυτού του διαμετρήματος. Κάθε ένας από αυτούς είναι καταπληκτικοί παίκτες και έχουν μια μοναδική προσέγγιση στο όργανό τους. Ο Jose κι εγώ παρακολουθούμε το παίξιμο του Thomas Lang τα τελευταία 15 περίπου χρόνια. Είμαστε τεράστιοι θαυμαστές, οπότε ήταν πραγματικά εκπληκτικό που μπορούσα να συνεργαστώ μαζί του σε αυτό το άλμπουμ. Έχουμε δουλέψει με τον Mark στο πρώτο μας άλμπουμ, οπότε ήξερα ήδη ότι συνεργαζόμαστε καλά. Ήταν ο πρώτος τύπος που ρώτησα όταν έφτασε η στιγμή να κάνουμε το “Memories & Intuition”. Ο Leo από τους Pain of Salvation προέκυψε μέσω παραπομπής από τον ηχολήπτη μας Brett Caldas-Lima. Είναι τόσο καλός και προσγειωμένος τύπος. Ο Chris και εγώ έχουμε παίξει ζωντανά μαζί μερικές φορές σε cover bands. Είναι τόσο ταλαντούχος ντράμερ και μπορεί να παίξει σχεδόν οτιδήποτε του δώσεις. Μια ιδιαίτερη ανάμνηση που είχα ήταν η συνεργασία με τον Atma Anur, του οποίου είμαι θαυμαστής από τότε που τον άκουσα να παίζει σε εκείνους τους πρώτους δίσκους του Tony Macalpine. Στην αρχή είχαμε κάθε είδους τεχνικά προβλήματα με τη μετατροπή αρχείων μεταξύ Studio One και Cubase. Το κομμάτι “The Pursuit of Happiness” έχει τόσες πολλές αλλαγές χρόνου και ρυθμού. Αυτά δεν μεταφέρονταν με το λογισμικό για κάποιο περίεργο λόγο. Ήξερα ότι ήταν πολύ απογοητευμένος, αλλά είναι τόσο ωραίος τύπος που δεν το άφησε να φανεί πάρα πολύ. Ήμουν πραγματικά απογοητευμένος και κάπως ντροπιασμένος. Τελικά κατέβασα μια δωρεάν δοκιμή του Cubase και έμαθα πώς να δουλεύω μέσα σε αυτό τόσο ώστε να δημιουργήσω ένα αρχείο που να περιλαμβάνει όλους τους σωστούς χρόνους και τις εναλλαγές ρυθμού. Επιτέλους μπόρεσε να ανοίξει το αρχείο και να αρχίσει να γράφει Χάσαμε μερικές μέρες προσπαθώντας να καταλάβουμε γιατί συνέβαινε αυτό. Δεν νομίζω ότι το καταλάβαμε ποτέ. Όλα τα άλλα κομμάτια μεταφέρθηκαν τέλεια. Υποθέτω ότι υπήρχε ένα φάντασμα στο μηχάνημα!
Αισθάνομαι ότι υπάρχει μια αυξανόμενη ένταση ενώ προχωρώ στο άλμπουμ από κομμάτι σε κομμάτι, ειδικά στα τελευταία τραγούδια, πριν το “The day we say Goodbye” οδηγήσει σε έξοδο. Αυτό είναι σκόπιμο ή απλώς η ιδέα μου;
Σίγουρα δεν το σχεδίασα με αυτόν τον τρόπο, αλλά το ακούω κι εγώ. Στιχουργικά το άλμπουμ ακολουθεί ένα θέμα, αν και δεν είναι εννοιολογικό όπως το τελευταίο μας άλμπουμ “One Day Closer to Yesterday”. Υπάρχει σίγουρα ένα αίσθημα απώλειας και απομόνωσης που κυριαρχεί σε όλο το “Memories & Intuition”. Μουσικά, η διαδρομή σχεδιάστηκε για να συμπυκνώσει τις διάφορες διαθέσεις που μπορεί να αισθανθεί κάποιος καθώς περνά μέσα από τα συναισθήματα μιας μοναδικής εμπειρίας. Ήθελα το άλμπουμ να τελειώσει με μια στοχαστική νότα.
Από τη δική σου σκοπιά, μπορείς να αναλύσεις κάποιους τρόπους με τους οποίους μια δυστοπική κατάσταση όπως αυτή που ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια μπορεί να επηρεάσει τη συγγραφή μουσικής και στίχων;
Πιστεύω ότι θα έχω καλύτερη απάντηση σε αυτή την ερώτηση στη διάρκεια της σύνθεσης για τον επόμενο δίσκο. Το “Memories & Intuition” γράφτηκε πριν από το χτύπημα της πανδημίας. Είμαι βέβαιος ότι τα τελευταία δύο χρόνια θα επηρεάσουν πολύ τη γραφή μου, όπως και για πολλούς καλλιτέχνες που έκαναν οτιδήποτε δημιουργικό όσο βρίσκονταν σε καραντίνα. Απογοήτευση, θλίψη, απομόνωση, σύγχυση… αυτά είναι μερικά μόνο από τα συναισθήματα που έχουν δημιουργηθεί σε τόσους πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Δεν είμαι εξαίρεση. Σίγουρα θα βγει σε κάποιο σχήμα ή μορφή στο μελλοντικό μου γράψιμο. Ως καλλιτέχνες, μερικές φορές τραβάμε στιγμιότυπα των συναισθηματικών μας καταστάσεων μέσα από την τέχνη μας. Ξέρω ακριβώς τι ένιωθα όταν ακούω τραγούδια που έχω γράψει ανά πάσα στιγμή. Μερικές φορές το νόημά τους αλλάζει με τα χρόνια, αλλά οι αναμνήσεις παραμένουν ίδιες.
Ξέρω ότι έχεις ένα ευρύ και ανοιχτό μυαλό στη μουσική. Τι πιστεύεις λοιπόν ότι λείπει από τη μουσική σήμερα και τι έχει προστεθεί σε σύγκριση με τις προηγούμενες δεκαετίες;
Νομίζω ότι η μουσική του σήμερα είναι εξίσου συναισθηματική, καινοτόμος και ειλικρινής με τη μουσική του παρελθόντος. Απλώς αυτοί οι καλλιτέχνες δεν είναι πια απαραίτητα στα πρωτοσέλιδα των περιοδικών ή δεν προβάλλονται πλέον από τα μέσα ενημέρωσης. Σίγουρα υπάρχουν… είναι απλώς πιο δύσκολο να τους βρεις γιατί υπάρχει τόσο πολύ υλικό εκεί έξω να ψάξεις. Οι φίλοι που έχουν παρόμοια μουσικά γούστα και μοιράζονται και νέους καλλιτέχνες μαζί μας είναι ανεκτίμητοι! Βοηθάει πραγματικά στην ανακάλυψη νέων συγκροτημάτων να αγαπήσεις. Η μουσική βιομηχανία έχει αλλάξει πάρα πολύ με τα χρόνια. Δεν υπάρχει πλέον η εξέλιξη του καλλιτέχνη, επομένως οι δισκογραφικές θέλουν αυτό που ξέρουν ότι θα τους δώσει γρήγορα χρήματα. Επιχείρηση πριν από την τέχνη. Και αυτό είναι λογικό αν προσεγγίζει κανείς τα πράγματα από αυτή τη σκοπιά. Σήμερα, δημιουργούνται τόσα πολλά προϊόντα που είναι ανοησίες μιας χρήσης με μικρή διάρκεια ζωής ή απλώς στερούνται ουσίας… τα ρούχα και τα τρόφιμα είναι μόνο μερικά άλλα παραδείγματα. Η ποπ μουσική έχει σίγουρα αλλάξει και υποβαθμιστεί με τα χρόνια κατά τη γνώμη μου. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω που θα διαφωνούσαν μαζί μου, και είμαι εντάξει με αυτό. Έχω μια έλξη περισσότερο προς τα συγκροτήματα και τους καλλιτέχνες του παρελθόντος. Υπάρχει μια αίσθηση ή πρωτοτυπία και αγνότητα σε αυτούς τους προηγούμενους καλλιτέχνες όπως οι Pink Floyd, οι Genesis και οι Yes που πραγματικά με ελκύουν. Το Prog ήταν νέο και φρέσκο τότε. Παρόλο που δεν ζούσα, γενικά τείνω να έχω περισσότερη επικοινωνία με τη μουσική του παρελθόντος.
Μπορείς να μας αποκαλύψεις μερικά από τα άλμπουμ που σε εντυπωσίασαν κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς και γιατί, εν συντομία;
Η χρονιά ήταν κάπως θολή για μένα. Δεν είμαι σίγουρος ποια άλμπουμ κυκλοφόρησαν φέτος από αυτά που άκουσα. Μπορώ να σου πω όμως ότι είμαι πολύ ενθουσιασμένος με τα νέα άλμπουμ που βγαίνουν από τους Tears for Fears, Riverside και Porcupine Tree! Εξακολουθώ να ακούω πολύ Anathema… Στεναχωρήθηκα πολύ που σταμάτησαν το 2020.
Τέλος, αν πρέπει να διαλέξεις μια γραμμή από τους στίχους σας, που έχει ιδιαίτερο βάρος για σένα και αντιπροσωπεύει κατά κάποιο τρόπο πολλά για το θέμα του άλμπουμ, ποια θα διάλεγες;
Αυτό είναι δύσκολο. Γενικά αποστασιοποιούμαι από τους στίχους μου αφού τους γράφω. Δυσκολεύομαι να εξηγήσω ορισμένες γραμμές επειδή μερικές φορές είναι αυθόρμητες και τους δίνω νόημα αργότερα ή απλώς αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου. Μπορώ να επιλέξω το “Jabriel’s Song;” Είμαι βέβαιος ότι η μελωδία της κιθάρας εκφράζει κάτι βαθύ. Απλώς δεν το έχω αποκρυπτογραφήσει ακόμα, χαχα. Ειλικρινά, χωρίς να μπω στο νόημα της γραμμής, μου αρέσει πολύ ο στίχος από το “Intuition Underground”: “If crying eyes reveal their stories, my words will run cold and dry.”Μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους. Για μένα, αγγίζει την ενίοτε απομονωμένη και/ή ιδιαίτερη φύση μου…
1084 
