Ο συναυλιακός πανζουρλισμός του καλοκαιρινού 2023 μας έχει αποδείξει περίτρανα την την μεγαλειότητα του έως τώρα, με τα φεστιβάλ της χώρας να βρίσκονται σε έξαρση, ικανοποιώντας κάθε λογής μουσικόφιλο.
Εκτός όμως από τα κλασσικά κι αγαπημένα όλων μας, έχουμε την τύχη να ζούμε εν μέσω της δημιουργίας νέων εγχειρημάτων, φρέσκων, ευχάριστων και σίγουρα πολυαναμενόμενων, και φυσικά δε μιλάω για άλλο από το Death Disco Open Air Festival. Μια (σίγουρη) λατρεία που ελπίζω να γίνει και συνήθεια, μιας που πρόκειται για το πρώτο “goth” festival που συμβαίνει στη χώρα μας, κάτι που ξεκάθαρα έλειπε από την ατζέντα. Σημειώστε με μαύρα stabilo λοιπόν – γιατί δεν υπάρχει άλλο χρώμα σε αυτήν την περίπτωση – τις ημερομηνίες 22 & 23 του Ιουλίου, και προετοιμαστείτε γιατί αν ένα πράγμα είναι σίγουρο, είναι το ότι όπως και να έρθετε ντυμένοι εκείνες τις μέρες στο φεστιβάλ, θα μετατρεπείτε σε γκοθάκια με ξασμένο μαλλί, μαύρο μολύβι στα μάτια και μαύρα νύχια.
Μια από τις μπάντες που πλαισιώνουν το εξαιρετικό line up της δεύτερης μέρας του Death Disco Open Air, δεν είναι άλλοι από το ρομαντικό darkwave δίδυμο των Volkan Caner & Doruk Öztürkcan, γνωστό ως She Past Away. Ένα σχήμα που με τα χρόνια έχει αναπτύξει μια πολύ ιδιαίτερη και αγαπημένη σχέση με το ελληνικό κοινό, σαν τους Scorpions του gothic ένα πράγμα, που όχι απλώς επισκέπτονται τη χώρα μας για συναυλίες – αλλά οι συναυλιακοί χώροι που τους φιλοξενούν γεμίζουν το ίδιο πολύ κάθε φορά, πράγμα που σίγουρα κάτι σημαίνει. Οι She Past Away αποτελούν τους δεύτερους headliners, ανοίγοντας για τους θρυλικούς Sisters of Mercy, και να είμαι ειλικρινής, δε νιώθω υπερβολική όταν λέω ότι οι Sisters of Mercy μπορεί να βγουν knock out εκείνο το βράδυ. Για να μην πας όμως αδιάβαστος, συνέχισε να διαβάζεις γιατί πρόκειται να βουτήξουμε αρκετά βαθιά στον σκοτεινό κόσμο των She Past Away.
Γεννημένο στην Προύσα, το τούρκικο darkwave/post punk/gothic σχήμα, αποτελεί έναν από τους πρώτους και σημαντικότερους εκπροσώπους του post punk revival κινήματος, και με 17 χρόνια ζωής, δεν τους λες και καινούριους στη φάση. Ο ένας εκ των δύο ιδρυτών των She Past Away, Volkan Caner, που βρίσκεται πίσω από τα απόκοσμα φωνητικά αλλά και την σκοτεινά ηλεκτρισμένη κιθάρα του ντουέτου, συνεχίζει να κρατάει τη φλόγα ζωντανή, με την παρουσία του στο group ενεργή έως και σήμερα, ενώ αντίθετα, το δεύτερο ιδρυτικό τους μέλος, ο μπασίστας İdris Akbulut, φεύγοντας από το group, το 2015, παραχώρησε τη θέση του στον τότε παραγωγό τους Doruk Öztürkcan, ο οποίος αρχικά εμφανιζόταν μόνο στις live εμφανίσεις τους, και πάντα πίσω από τα πλήκτρα και το drum machine, όπως και εξακολουθεί να κάνει.
Η μουσική των She Past Away κυμαίνεται κάπου ανάμεσα στο “παραδοσιακό” darkwave, το post punk αλλά και το gothic rock, με έμφαση όμως πάντα στο darkwave, αναβιώνοντας μέσα από το δικό τους χαρακτήρα την χρυσή, post punk εποχή των 80s. Ο σκοτεινός ρομαντισμός είναι η κινητήριος δύναμη που διεγείρει καλλιτεχνικά το ντουέτο, με τους ίδιους να παραδέχονται πως τα έργα ερωτικού horror έχουν αποτελέσει μεγάλη πηγή έμπνευσης για την συνολική θεματική και αισθητική τους. Ταυτόχρονα, στιχουργικά, φημίζονται για το μινιμαλιστικό και ποιητικό τους ύφος, που πάντα ακούς στη μητρική τους γλώσσα, τα Τούρκικα.
Από τα πρώτα κιόλας μουσικά δείγματα που μας έδωσαν, με το ντιμπούτο album τους “Belirdi Gece” το 2012, ήταν βέβαιο πως οι καλλιτέχνες αυτοί θα χάραζαν σημαντική πορεία στη μουσική σκηνή. Εμφανώς επηρεασμένοι από καλλιτέχνες όπως Joy Division, Suicide, The Sisters of Mercy, Bauhaus, Fields of the Nephilim αλλά και αρκετούς ακόμη, μέσα απ’ τη μουσική τους έδωσαν μνεία σε όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που τα ξεκίνησαν όλα, σχηματίζοντας παράλληλα τη δική τους ταυτότητα, και το μόνο σίγουρο είναι πως κομμάτια όπως τα “Rituel”, “Monoton”, “Kasvetli Kutlama”, ανέδειξαν μια νέα πλευρά του είδους και ταυτόχρονα στιγμάτισαν όχι μόνο το αναβιωμένο post punk, αλλά αν με ρωτάς, και το πρώιμο. Η διαχρονικότητα των κομματιών που προανέφερα όπως και αρκετών ακόμη (“Berlidi Gece (Musallah)”, “Ruh”), απεδείχθη περίτρανα με την πάροδο του χρόνου και θα το καταλάβεις σε οποιοδήποτε goth club κι αν βρεθείς. Έχουν κάτι το μαγικό οι She Past Away, μέσα στην μαυρίλα τους. Δε σε τρομάζουν, αλλά σε αγκαλιάζουν, ρίχνουν τα πέπλα τους και αναδύουν το σκοτάδι σου τρυφερά, και όχι εκβιαστικά. Εκτόνωση της ψυχής και του πόνου μέσα από τον χορό, χορό με τον εαυτό σου, με τη σκοτεινή πλευρά σου, με τους δαίμονές σου.
“Bugs are gnawing,
Bones are resisting,
Feel the pain!
Dance with me
It’s being buried
In the blind space”
Η darkwave punk αισθητική συνεχίστηκε φυσικά με το “Narin Yalnızlık” (2015), και παρ’ όλο που σε οποιαδήποτε περίσταση η αλλαγή μελών είναι λογικό να προκαλεί μια κάποια αναταραχή, δεν εντυπώθηκε καθόλου κάτι τέτοιο στη μουσική τους. Η διάθεση για χορό ήταν αρκετά πιο έντονη, με το drum machine όπως και τα πλήκτρα του Doruk Öztürkcan να κάνουν ξεκάθαρη την εμφάνισή τους, και έναν πιο fast paced ρυθμό να διαπερνά αρκετές φορές κομμάτια του δίσκου, πάντοτε βαδίζοντας στα σκοτεινά μονοπάτια στα οποία μας έχουν πλέον συνηθίσει και ρουφώντας κάθε ακροατή – θύμα στον ανεμοστρόβιλό τους, εκτελώντας τον στην πορεία. Το λένε και οι ίδιοι.
“Protect yourself, this plague spreads
Spiders everywhere
Come on, dig your grave
Look, the day wakes up again
It says “burn” if you’re not one of us
The fatwa spreads”
Γενικώς, θεωρώ μεγάλη επιτυχία να αποτυπώνεις μουσικά τη διάθεση και το συναίσθημα των στίχων σου. Και αυτή είναι η μαγεία των She Past Away. Και να μη γνωρίζεις για τι πράγμα μιλάνε, πράγμα λογικό αν δεν είσαι γνώστης της τουρκικής γλώσσας, η μουσική τους μιλάει κυριολεκτικά από μόνη της. Δεν είναι λίγες οι φορές που η έντονη κινηματογραφική αισθητική τους μου δημιουργεί εικόνες στο μυαλό, πιάνοντας ύστερα τον εαυτό μου να διαβάζω μεταφρασμένους τους στίχους τους και να συνειδητοποιώ πως σκεφτόμουν ακριβώς αυτό για το οποίο μιλούσαν. Ακούς, για παράδειγμα, το “Hayaller?”, που εκπέμπει πολύ έντονα μια σκοτεινή ονειρική αίσθηση και έπειτα βλέπεις πως ο τίτλος του κομματιού σημαίνει “Fantasies?”.
Και για να ολοκληρωθεί το επιχείρημά μου, μπορείς να ακούσεις το κομμάτι και μετά να διαβάσεις τους μεταφρασμένους στίχους που παραθέτω (παρμένους από την επίσημη ιστοσελίδα τους):
“Νumb touches
In my veins
Abyss
In your arms
Can you still hear me?
Do you still dream?
And fantasies?
They faded”
Πες μου τώρα ότι δεν είχα δίκιο, σε προκαλώ.
Συνεχίζοντας ωστόσο, προχωράμε στην επόμενη που αποτελεί και την τελευταία ως τώρα κυκλοφορία τους. Μέσα από το τρίτο τους full length “Disko Anksiyete” (= Disco Anxiety), οι αγαπημένοι μας τούρκοι μας εισάγουν σε μια πιο new wave διάθεση, τιμώντας ξεκάθαρα τον τίτλο του δίσκου τους, χωρίς να αφήνουν πίσω τις ρίζες τους και το βάθος του σκοτεινού τους χαρακτήρα. Από τα πρώτα κιόλας κομμάτια το σκοτάδι αρχίζει και απελευθερώνεται, φέρνοντάς σε σε μια απελευθερωτική, λυτρωτική αποκορύφωση, μια θέωση που μπορείς να φτάσεις αν ξεβιδωθείς στο χορό. Κάθε κίνηση και ελευθερία. Οι She Past Away για άλλη μια φορά αγγίζουν τα βαθύτερα μέρη της ψυχής μας.
Η όρεξη για πειραματισμό σε κομμάτια όπως το “La Maldad” που κατακλύζεται από μια παιχνιδιάρικη – οριακά troll κιθαριστική διάθεση, με κάνει να εκτιμώ ακόμη περισσότερο τους συγκεκριμένους μουσικούς, που στην τελική, δεν παίρνουν και πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους. Και το λέω με πάρα πολύ θετικό πρόσημο, όσο κι αν κάτι τέτοιο μπορεί να φανεί ειρωνικό. Είναι χάρισμα να μην παίρνεις συνέχεια υπερβολικά στα σοβαρά τον εαυτό σου – άρα κατά συνέπεια και την τέχνη σου. Χρειαζόμαστε το παιχνίδι στη ζωή μας, χρειαζόμαστε να ερχόμαστε σε επαφή με την πιο ξέγνοιαστη πλευρά του χαρακτήρα μας, πού και πού. Δεν είναι ντροπή, ακόμη κι αν είσαι γκοθάς. Αγκάλιασέ την και χόρεψε!
Οι She Past Away είναι εδώ για να μας σώσουν με κάθε τρόπο κι εμείς την Κυριακή θα τους ανοίξουμε απλόχερα τις αγκαλιές μας γιατί δεν τους αξίζει τίποτα λιγότερο, ούτε σε εκείνους, ούτε σε εμάς. Τα λέμε εκεί!
1008 
