Είδος: Epic doom metal
Δισκογραφική: No Remorse
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 26 Μαρτίου 2021
Με σχεδόν δεδομένη τη δυσεύρετη έως «σε εξαφάνιση», «πρωτογενή» ή πρωτότυπη και ανεπηρέαστη δημιουργική έκφανση καλλιτεχνικής υπόστασης (λογικά και δικαιολογημένα δε), η «θεόσταλτη» ανεύρεση πηγαίων και έντονων συναισθηματικά μουσικών στιγμών εκπορευόμενων από λυρικά και γλαφυρά «ηχοτοπία», πάντα χτυπά ευαίσθητους μουσικούς και ηχητικούς αισθητήρες.
Το ντεμπούτο album της τριάδας από τη Γερμανία Servants to the Tide, αποτέλεσε εισερχόμενο άμεσα «υποδόρια» και κυριεύοντας τις αισθήσεις, μια τέτοια στιγμή περίσσειας ομορφιάς και νοσταλγικού μα και συνάμα ψυχαναλυτικού «πλου», σε σπάνια, χαρτογραφημένα ή μη ύδατα.
Αν και η δεδηλωμένη συμπάθεια, ανάδραση και απότιση φόρου τιμής στους While Heaven Wept και Atlantean Kodex εκφράζουν τα δεδομένα της «γενεσιουργού» πλευράς, στην έτερη του γράφοντα-αποδέκτη τα «ερεθίσματα» εισπράττονται και με άλλους, αναλογικούς βέβαια ανά περίσταση, τρόπους. Έτσι, κατά την «αποστροφή» της επικής διάστασης του πονήματος ή της doom «απόχρωσης» {ή και ευρέος «χρωματισμού» σε άλλες στιγμές}, τον έβγαλε σε διαύλους που οδήγησαν σε έντονες και βιωματικές στιγμές του αισθαντικού και συναισθηματικού παρελθόντος, όταν αυτός συστηνόταν με το εξαιρετικής ομορφιάς δημιούργημα των Haggard, “And Thou Shalt Trust …. the Sheer” (1997).
Κατά την doom έκφραση δε, στη διάρκεια αυτής της κάθε άλλο παρά «αβλαβούς διελεύσεως» από τα εσώψυχα του ακροατή, η αντίστροφη πορεία ιχνηλατήσεως θα οδηγήσει μοιραία, ευλαβικά και με επίκαιρη ταπεινότητα (μέσω κάποιας «ιερής ταστιέρας»), στα ακροδάκτυλα του αριστερόχειρα «προπάτορα».
Οι Γερμανοί με στοχευμένες και επιτυχημένες επιλογές όπως οι guest προσθήκες και η εποικοδομητική, για το αποτέλεσμα, «ένδυση» με πιάνο σε σημεία, κεντρίζουν το ενδιαφέρον, «καταλαμβάνουν την ψυχοσύνθεση» και συνοδεύουν αρμονικά και μελαγχολικά ένα πανέμορφο ταξίδι. Παράλληλα, με τη στιχουργική, την αισθητική και τις «δυνατές» εικόνες που δημιουργούν, «πλήττουν στον πυρήνα» στερεότυπα για Βόρειους συναισθηματικούς κόσμους. Την ίδια στιγμή, που «τροχοδρομούν» και αποστέλλουν στον εισπράττοντα «σκηνικά» στοιχειοθετούμενα από άγριας ομορφιάς και εφήμερης γαλήνης τοπία, ιδανικά για εσωτερική αναζήτηση και περισυλλογή μακριά από γνώριμα για εμάς μέρη, κάπου στην στεριά που «γλύφουν» ή χτυπούν αδάμαστα τα κύματα εκεί στη Βόρεια Θάλασσα. Μα συνάμα, και σε κάθε σημείο που η φύση και τα στοιχεία και «στοιχειά» της δεσπόζουν κυριαρχικά, «σιωπηρά αναμένοντας».
Το “Servants to the Tide” άλλωστε, είναι μια ωδή στην ασύλληπτης ισχύος δύναμη (και) του θαλάσσιου στοιχείου, που ακόμα και όσοι το «φοβήθηκαν» ή σεβάστηκαν ακριβώς για αυτήν, δεν πάψαν ποτέ και να το αγαπούν παράφορα. Για την «υγρή έκταση» όπως την περιγράφει ο («ποιητής της θάλασσας») Καββαδίας στο “A Bord de l’ Aspacia”. Είναι γενικότερα μια «υδατογραφία» αφιερωμένη στη φύση και τις, σχεδόν, απόκοσμες δυνάμεις της, υπερβατικές ως προς τον πεπερασμένο χρόνο ή τον πιο «εξελιγμένο» κάτοικο αυτού του πλανήτη. Παρόμοια με αυτή του πίνακα-εξωφύλλου {“Redding van de bemanning van de Columbus (1822)}, από τον ζωγράφο Théodore Gudin.
Θα μπορούσα κάλλιστα να αφουγκραστώ αυτό το «παρατεταμένο EP» (περίπου 35άλεπτης διάρκειας), «ξεδιπλωμένο στη διαπασών» σε γέφυρα πλοίου που θαλασσοδέρνεται από ισχυρά θυελλώδεις αέρηδες, όντας ικανό να γαληνεύσει και ισορροπήσει ήδη υπάρχοντα υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης.
Παραμένει όμως και ένα μέσο αναζήτησης και «συναισθηματικής και ψυχικής ενδοσκοπήσεως», τέτοιας που παρέχει η μελαγχολικότητα του είδους απλόχερα στον ακροατή που είναι έτοιμος να την «υποδεχθεί» και εκμεταλλευτεί εποικοδομητικά, ιδίως όταν αυτή παρέχεται «σεβαστικά» και με πηγαία αλήθεια και συναίσθημα.
Το “Servants to the Tide” αποτέλεσε μια ηχο-συναισθηματική έκπληξη. Στοιχειοθετεί αναμφισβήτητα μια από τις ιδανικότερες «νέες συστάσεις» της χρονιάς και χαράσσει ένα σκηνικό μουσικής ομορφιάς εν είδει πίνακα, στις προεκτάσεις των χρωμάτων του οποίου οι ούριοι άνεμοι και οι «ακολουθούσες θάλασσες», προδιαγράφουν έναν εξαιρετικά ελπιδοφόρο για τους Γερμανούς (δυνητικά «αρχιπελαγικού επιπέδου») δίαυλο.
Απαιτεί αρμόζοντα σεβασμό και «αγκάλιασμα» η ισχύς του θαλάσσιου (ή της φύσης) στοιχείου και η αναπαράσταση αυτών….Καλή ακρόαση!
Tracklist:
Departing from Miklagard
A Wayward Son’s Return
North Sea
On Marsh and Bones (The Face Of Black Palmyra)
Your Sun Will Never Shine for Me
A Servant To The Tide
Line-Up:
Leonid Rubinstein: Guitars, Bass, Keyboards
Stephan Wehrbein: Vocals
Lucas Freise: Drums
Facebook: https://www.facebook.com/servantstothetide/
Bandcamp: https://servantstothetide.bandcamp.com/releases
Instagram: https://www.instagram.com/servantstothetide_official/
1314 
