Είδος: Thrash Metal
Δισκογραφική: Nuclear Blast Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 7 Φεβρουαρίου 2020
Η ζωή είναι στιγμές. Σε αυτές πρέπει κάποιος να εστιάζει, με το παρελθόν αρκετές φορές να αναμοχλεύεται ανούσια, στερώντας από το παρόν την προσοχή και σημασία που του αρμόζει. Υπό αυτό το πρίσμα, θα ήταν άσκοπο και άδικο να εστιάσουμε με άκαιρη και άκυρη διάθεση σε δηλώσεις που έκανε η “νύφη” για τη “συννυφάδα” και ενόχλησαν ή δόθηκε συνέχεια από το “μπατζανάκη”…. Η παρέα αυτή άλλωστε, τούτου εδώ του ιστοτόπου, πάντα εφορμούμενη με γνώμονα την ανιδιοτελή και ειλικρινή αγάπη γι’ αυτήν τη μουσική, προσπαθεί μόνιμα την ανεπηρέαστη, κατά το δυνατόν, αποτύπωση “ηχητικών γεγονότων”.
Έτσι κι ο υποφαινόμενος, ξεκίνησε τις πολλαπλές ακροάσεις του νέου αυτού πονήματος των Βραζιλιάνων, συνειδητοποιημένος ότι είναι μάταιο να αναμένει ένα νέο “Beneath the Remains” ή ένα “Arise”. Πόσα τέτοια άλλωστε και πόσο συχνά ξαναβγαίνουν;
Οι Sepultura όμως, έρχονται με το “δέσιμο” μίας περίπου δεκαετίας υπό σταθερή σύνθεση, να δώσουν καινούριο (και γιατί όχι νέο) “στίγμα”, και μάλλον δυσκολεύουν αρκετά τυχόντες και “επίδοξους” επικριτές, στη δημιουργία πικρόχολων σχολίων ή “σκληρής” κριτικής.
Με τον “αέρα” του “νεαρού” Eloy Casagrande να έχει “δέσει” αρμονικά με την εμπειρία του “γερόλυκου” (και “σοφού στην εμφάνιση”) Paulo Xisto Pinto Jr. στο ρυθμικό κομμάτι, με τον ταλαντούχο και “μεστό” Andreas Kisser να αποτυπώνει μέρος αυτού του ταλέντου και εδώ, και το “τέρας της φύσης” Derrick Leon Green στα φωνητικά να φαντάζει επιβλητικός σε κάθε έκφανση της ερμηνείας του, μας παραθέτουν το 15ο ολοκληρωμένο τους δημιούργημα, σε “Σουηδική παραγωγή” του Jens Bogren, στα Fascination Street Studios.
Έτσι απλά (και ίσως όχι), για να μας δείξουν ότι το παρελθόν τους, παρότι δεν είναι αυτοσκοπός και τροχοπέδη η αντιστοίχισή του με τα τρέχοντα, έχει ακόμη σημαντικές αναλαμπές και αναγεννώμενες ελπίδες. Και όλα αυτά, στον “απόηχο” ενός ονόματος γραμμένου με “χρυσά γράμματα” στην ιστορία αυτού του ήχου, και σίγουρα εντός του πάνθεον των μεγαλύτερων και επιδραστικότερων ανά τις δεκαετίες, που φαίνεται να έχει ακόμα να δώσει ποιότητα, μετά 35 περίπου έτη από το ντεμπούτο τους “Morbid Visions”.
Με προηγούμενη “συνάντησή” μας στο “Machine Messiah” (2017), σίγουρα εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν διαφορετικό και ανώτερο δίσκο. Διαφορετικό αρκετά ως προς τις μουσικές επιλογές και κατευθύνσεις που η μπάντα επέλεξε και επαρκώς ανώτερο όσον αφορά στο συνθετικό επίπεδο, τις ιδέες και, εν γένει, την παραγωγική διαδικασία.
Είναι μία περιστροφή όλων γύρω από τον αριθμό 4, όπως είχε σκοπό να κάνει το group, ορμώμενο και (σαν έξτρα πηγή έμπνευσης) από το βιβλίο του John North, “Quadrivium”, σε αυτό που αντιλαμβάνονται ως έναν κόσμο γεμάτο από “κρυμμένα” μηνύματα και έννοιες. Ό,τι προδικάζεται λοιπόν από τον “πλουραλισμό” ενός τέτοιου αριθμού, παίρνει “σάρκα και οστά” εντός ενός album, που θα μπορούσε να είναι ένα διπλό LP με 4 πλευρές, ομοιόμορφα και αρμονικά κατανεμημένες, με αρκετά ετερόκλητα/πολυποίκιλα “μουσικά πεδία”. Έτσι το είχε φανταστεί ο Kisser και έτσι τελικά κατέληξε και “ενσαρκώθηκε”.
Σε ένα ιδανικό, ποσοτικά, δείγμα από διαφορετικά “συστατικά”, που έχουν ταιριάξει τέλεια, και έτσι δε φαντάζουν παράταιρα ούτε τα χορωδιακά μέρη, ούτε τα “λιγότερο thrash”, ούτε καν τα “clean vocals”. Με την “αύρα” των πρώτων, ιστορικών πονημάτων, να διεισδύει σε σημεία και να διαπερνάει και καταλήγει, σαν σύγχρονη απόδοση του ήχου, θαρρείς μέσα από την ψύχη, ούσα μεταφερόμενη κατά μήκος της “οντότητας” του μπάσου και της κιθάρας των δύο παλαιοτέρων μελών. Τα drums πλέον είναι ξεκάθαρα “προέκταση” της παλιάς φουρνιάς, “δεμένα” σαν ένα κομμάτι ενιαίο με τη μπασογραμμή και τον συνολικό αποδιδόμενο ήχο. Ιδιαίτερη μνεία όμως πρέπει και στον Green. Η απόδοσή του όχι μόνο στα brutal φωνητικά των περισσοτέρων συνθέσεων, αλλά και στα πιο “καθαρά”, όπως σε σημεία του “Agony of Defeat” για παράδειγμα, περικλείουν μία απίστευτη “ορμή” και ενέργεια που σε συνεπαίρνει. Σαν η ογκώδης σωματική του διάπλαση και η φυσική του δύναμη να συγκεντρώνονται και να εξέρχονται από τις φωνητικές του χορδές. Οι οποίες, βγάζουν άλλοτε “απόκοσμους” ήχους και άλλοτε “έρπουν σαν φίδια” που ορμούν να σε τσιμπήσουν. Μία επιθετικότητα εξωπραγματική, που κάνει την εμφάνισή της στα περισσότερα κομμάτια του δίσκου, λες και “εκλύεται” όλη η συσσωρευμένη οργή του Αμαζονίου, μετά τα πρόσφατα δυσάρεστα γεγονότα.
Ο Kisser (στο προωθητικό υλικό), κάνει αναφορά και στην Πορτογαλική ερμηνεία της λέξεως “Quadra” που είναι το αθλητικό γήπεδο, και που και αυτή “ενέπνευσε” αυτό το concept album. Εξ’ ορισμού αυτή η έννοια, περιέχει τα όριά του και τους κανόνες παιχνιδιού, ενώ όπως τονίζει “όλοι ερχόμαστε από διαφορετικά “γήπεδα”, όπως είναι και τα έθνη και οι χώρες με τις διαφορετικές παραδόσεις, σύνορα, θρησκείες, κουλτούρες, νόμους και εκπαίδευση, αλλά και κανόνες όπου η ζωή κυλάει αναλογικά”. Και κυλάει όμορφα, γιατί αυτή η ποικιλομορφία αποτυπώνεται και στην ομορφιά της καταγωγής και μοναδικότητας.
Αυτά μοιάζει να έχουν ομοίως εισαχθεί σε τούτο το δίσκο και να αποτελούν την πεμπτουσία του, σαν ένα αμάλγαμα εμπειριών, ιδιοσυγκρασίας, γνώσης και συναισθημάτων των δημιουργών της μπάντας.
Το “Quadra” θα σου δώσει το σύγχρονο thrash της πρώτης “τριάδας” κομματιών, το “νοσταλγικό” αποτέλεσμα της ιστορίας της μπάντας της δεύτερης “τριάδας”, την πειραματική οπτική της τρίτης {με τα “Autem” και “The Pentagram” (μία σπονδυλωτή, εξαιρετική σύνθεση) να είναι από τα κορυφαία του δίσκου} και την τέταρτη, με μελωδίες και ένταξη γυναικείων φωνητικών (στο “Fear; Pain; Chaos; Suffering”) αλλά και ακουστικών κιθαριστικών μερών, που ολοκληρώνουν ιδανικά στα σημεία τους, τη συνολική, απολαυστική δουλειά και αποτύπωση του ταλέντου του Kisser.
Θα μπορούσα να επιλέξω μία μετριοπαθή και “ασφαλή” προσέγγιση στο τελικό αποτέλεσμα. Όμως αυτό που μας παραδίδουν οι Sepultura εν έτει 2020, δε χρειάζεται να είναι ούτε “Arise” ούτε “Beneath the Remains”. Είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους τους, δείχνει ότι δίνουν ακόμη βροντερό “παρών” και μακάρι (!!) να μπορέσουμε να το διαπιστώσουμε και ζωντανά, στο “Release Festival” στις 24 Ιουλίου.
Website: https://www.sepultura.com.br/
Facebook: https://www.facebook.com/sepultura
Instagram: https://www.instagram.com/sepultura/
YouTube channel: https://www.youtube.com/user/sepulturacombr
1110 
