To demo των Sarissa είναι ένα από καλύτερα χέβι μέταλ άλμπουμ που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου, το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα, όταν ήμουν πιτσιρικάς.
Ακόμη και σήμερα, τόσες δεκαετίες αργότερα, κάθε ακρόαση επιβεβαιώνει την αρχική μου πεποίθηση. Όπως καταλαβαίνετε, η είδηση ότι ο Σάκης Lyssa Καζάκης και ο Γιώργος Χατζησυμεωνίδης, δύο από τα βασικά μέλη των Sarissa θα παίξουν ολόκληρο το demo, προς τιμήν του Δημήτρη Σελαλμαζίδη, με χαροποίησε ιδιαίτερα. Η συζήτηση με τους θρυλικούς Sarissa ήταν απολαυστική, πήγαμε ένα ταξίδι στο χρόνο, εκεί που έπαιζαν στα πανεπιστήμια με support… τις Τρύπες, την περιπέτεια τους στη Γερμανία με τη Noise Records και φυσικά την επερχόμενη τους συναυλία σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, μαζί με τους Nightrage (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ). Ραντεβού σε αυτή την ιστορική νύχτα!
Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας να οργανώσετε μια συναυλία φόρο τιμής στο demo του 1987, είναι μια τεράστια ευκαιρία για όλους εμάς που δεν σας έχουμε ξαναδεί ζωντανά. Τι σημαίνει για σας το όνομα Sarissa, τι σήμαινε τότε και τι τώρα μετά από χρόνια;
Γιώργος: Τα πρώτα βήματα στη μουσική, η πρώτη αγάπη και τρέλα στη μουσική, αυτό σημαίνει ουσιαστικά. Εκεί μεγαλώσαμε, και αυτό το πρώτο μικρό κομμάτι της δουλειάς που κάναμε με τους Sarissa, και είχε και εξακολουθεί να έχει τόση μεγάλη απήχηση στον κόσμο μετά από τόσα χρόνια μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του συγκροτήματος ήταν αντικατοπτρισμός της ζωής και της μουσικής, ήταν το ένα και το αυτό. Ζούσαμε για αυτό. Ήμουν 18, το σχήμα δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1985.
Σάκης: Εγώ ήμουν 19 και ήμουν μαθητής του Κώστα Παπαδημητρίου, του κιθαρίστα των Northwind και πήγα να φτιάξω μπάντα. Είχα μάθει ότι ο Γιώργος ήταν στα τελειώματα με μια μπάντα που έπαιζε, τον πλησίασα και με τη μία γράψαμε το “War and Peace” και έτσι γεννήθηκαν οι Sarissa όσο αφορά το όνομα…. μας πρότεινε ο Κωστής… το Sarissa αυτός είναι ο νονός. Μουσικά, είχαν φτάσει οι Manowar τότε στην Ελλάδα και μας επηρέασαν, ειδικά τα πρώτα 2 άλμπουμ τους.
Γιώργος: Οι Manowar ήταν τεράστια επιρροή για εμάς, παίζαμε το Blood of my Enemies και το Kill with Pοwer στις συναυλίες μας. Έχω μια κασέτα από μια συναυλία σε μια κατάληψη στα πανεπιστήμια.
Σάκης: Το 1986 ήταν μάλλον στη Φιλοσοφική Κάναμε μάλιστα και παρέα με τις Τρύπες, εκείνη την εποχή όλοι μας ήμασταν μια μεγάλη παρέα. Όπως και να έχει, για μένα οι Sarissa ήταν τα πάντα τότε, ήταν 24 ώρες το 24ωρο, ήταν η ζωή μου.
Τι θυμάστε από εκείνη την εποχή της ηχογράφησης του ομώνυμου demo;
Σάκης: Όταν κάναμε το demo, ήμασταν οι πρώτοι που ηχογραφήσαμε στο στούντιο του Παντελή Δελιγιαννίδη, παραγωγός και κιθαρίστας στους Olympians. Του είπαμε ότι θέλουμε κάτι σοβαρό κάτι επαγγελματικό και διαθέσαμε 90 χιλιάδες δραχμές για 9 κομμάτια, που τα γράψαμε το 1986-87.
Γιώργος: Ήμασταν νέα παιδιά, μας άρεσε η μουσική, είχαμε κάνει μια ομάδα, ποτέ δεν φαντάζεσαι τι μπορεί να γίνει στη συνέχεια, δεν ξέραμε τότε, δεν σχεδιάζαμε τίποτα για το μέλλον θέλαμε απλώς να παίζουμε συναυλίες. Χρωστάμε πάρα πολλά στον Παντελή, έκανε φανταστική δουλειά, πραγματικά πολύ καλή παραγωγή στο demo. Εγώ μάλιστα είχα κόψει τότε το πόδι μου, τα παιδιά έπαιζαν στο στούντιο μόνοι τους και εγώ είχα 5 μήνες να τραγουδήσω! Αναγκάστηκα να ηχογραφήσω τα φωνητικά με το ένα πόδι πάνω στην καρέκλα, χωρίς να μπορώ να τραγουδήσω.
Όταν το φτιάξαμε δεν είχαμε καταλάβει ότι θα έμενε στην ιστορία, ποτέ δεν το καταλάβαμε. Αν το είχαμε καταλάβει, το συγκρότημα θα είχε καλύτερη πορεία. Ήμασταν παιδιά από φτωχές, εργατικές οικογένειες και βλέπαμε όλο αυτό σαν διασκέδαση, σαν διέξοδο, αλλά δεν ξέραμε πως να το χειριστούμε επαγγελματικά.
Μετά όσοι πήγαμε στο εξωτερικό, είδαμε πως γίνονται σωστά τα πράγματα. Με το demo φύγαμε στη Γερμανία… Ήρθαμε σε επαφή με τη Noise Records, όμως προτίμησαν να υπογράψουν ένα ρωσικό συγκρότημα, τους Kruiz. Μετά από αυτό, η μπάντα διαλύθηκε για εγωισμούς και βλακείες, αυτά που κάνουν τους ερασιτέχνες.
Θυμάμαι ότι πήγαμε με την κασέτα στη Noise, ο Jim και ο Χρήστος μιλούσαν γερμανικά, καθίσαμε στο τραπέζι και όλοι γούσταραν αυτό που άκουσαν. Όμως τότε η εταιρεία αποφάσισε να κάνει άνοιγμα στη ρωσική αγορά, καθώς ήταν έτοιμη να ανοίξει μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.
Πώς έγινε πραγματικότητα αυτή η απίστευτη ιδέα για τη συναυλία, που είναι αφιερωμένη σε αυτό το demo;
Σάκης: Θέλουμε να αποτίνουμε φόρο τιμής στον αδερφό μας που έφυγε. Μιλήσαμε λοιπόν με το Γιώργο, έκανα κουβέντα και με τον Μάριο Ηλιόπουλο των Nightrage – και τον ευχαριστώ πολύ- και μας έκανε την πρόταση για δυο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη”.
Γιώργος: Θέλουμε να τιμήσουμε τον Jim που δυστυχώς έφυγε πρόωρα, στην ομάδα «κόλλησαν» τέλεια ο Χρυσάφης [ντραμς] και ο Αλέξης [μπάσο] από τους Crystal tears και… για το τι θα ακολουθήσει κανείς δεν ξέρει…
Γιατί διαλέξατε το demo και τι προσδοκίες έχετε από αυτή τη συναυλία;
Σάκης: Γιατί δεν παίχτηκε ποτέ! Τόσα χρόνια το demo ολόκληρο δεν είχαμε την ευκαιρία να το παρουσιάσουμε ποτέ!
Γιώργος: Ο άλλος λόγος είναι ότι ο Σάκης έχει συμμετοχή στο demo, εγώ στο demo και τον τελευταίο δίσκο των Sarissa που λέγεται Nemesis.
Σάκης: Το ντέμο είναι περίπου στο 80% δική μας δημιουργία, δικιάς μου και του Γιώργου.
Γιώργος: Μπορεί και παραπάνω! Φυσικά υπάρχει και συμμετοχή του Jim. Από το demo έχουν παιχτεί τα 6 κομμάτια στις συναυλίες στο παρελθόν, αλλά ολόκληρο ποτέ. Εμείς καλούμε τον κόσμο να έρθει να τιμήσει τον Jim.
Τι έχουμε για το μέλλον;
Σάκης: Η ζωή μας έχει μάθει να απλώνεις τα πόδια σου ως εκεί που φτάνει η κουβέρτα. Το μόνο που ξέρω ότι είναι περνάμε πάρα πολύ καλά στις πρόβες και μας αρέσει να δουλεύουμε μαζί. Εμείς δεν κυνηγάμε κάτι, αν υπάρχει ενδιαφέρον και ο κόσμος το αγκαλιάσει και το κάνουμε σωστά, συζητάμε τα πάντα. Έπρεπε να είχαμε μυαλό τότε που μας είχαν κάνει αποθεωτικές κριτικές για το demo στα ξένα περιοδικά, για να τα πάμε καλύτερα. Εδώ είχα αναγκαστεί τότε να πουλήσω το πιάνο και τη δισκοθήκη μου για να πάω με διαβατήριο 15 ημερών!
Γιώργος: Μακάρι το επερχόμενο λαιβ να έχει μεγάλη ανταπόκριση και καλούμε όλο τον κόσμο να έρθει, είναι μια μεγάλη ευκαιρία να έρθουν όλοι όσοι γούσταραν demo Sarissa, για να το απολαύσουν ολόκληρο παιγμένο λαιβ. Ούτε τότε δεν το είχαμε παίξει ολόκληρο.
Σάκης: Να σκεφτείς, τώρα που το προβάρουμε το μελετάμε, είναι σαν να παίζουμε διασκευές στα δικά μας κομμάτια, χαχαχα!
Πείτε μου κάτι για το μέταλ, που επιμένει, που ζει ακόμη και συγκινεί νέους ανθρώπους.
Σάκης: Σίγουρα το lifestyle του μεταλλά έχει αλλάξει. Κάποιοι είναι παραδοσιακοί, αλλά κάποιοι που δεν φαίνονται τι μουσική ακούνε, είναι ακόμη πιο μέταλ! Είναι το συναίσθημα, είναι η ειλικρίνεια, είναι ο ήχος, που τραβάει ακόμη και σήμερα κόσμο στο μέταλ. Όλοι οι νέοι ανοίγουν ένα κινητό και έχει τόνους πληροφορίας και παραπληροφορίας. Παλιά αγοράζαμε ένα περιοδικό επειδή έχει αφίσα Scorpions. Αυτό είναι συναίσθημα.
Η πραγματικότητα είναι ότι εκείνη την εποχή, ματώσαμε τα χέρια μας να μάθουμε να παίζουμε ροκ χωρίς να πάμε ωδείο, να είμαστε όσο πιο γνήσιοι γίνεται, να είμαστε κοντά στους Priest, στους Sabbath, στον Blackmore και μετά ήρθαν καινούργιοι ήχοι. Ήρθαν οι Manowar, οι Metallica, το thrash, ήμασταν μέσα σε όλα.
Ήταν τεράστιο το στοίχημα να είμαστε χέβι μεταλ. Πριν πάμε στη Γέρμανια, είχαμε σχεδόν έτοιμο συμβόλαιο από την Polygram για τρία άλμπουμ. Ο Παντελής μας είπε, καθίστε εδώ, κάντε τρία άλμπουμ, κάντε ένα όνομα και μετά πάτε και στο εξωτερικό. Εμείς ήμασταν αγύριστα κεφάλια. Αυτό θα το άλλαζα, αν γύριζα πίσω.
Γιώργος: Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που ακούν ροκ και μέταλ και νέοι που ακούνε τραπ. Αυτό είναι αποτέλεσμα της κοινωνίας, του τι θέλει να δημιουργήσει το σύστημα παγκοσμίως. Σε έχει εγκλωβίσει μέσα στο κινητό σου και σε βομβαρδίζει με ανούσια, άχρηστα πράγματα που βομβαρδίζουν το μυαλό σου.
Η τελευταία κουβέντα είναι δική σας.
Σάκης & Γιώργος:: Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους: Beerατής- the beer bar, Pirates Rock Bar, Roadhouse – Cafe Bar, Pancho, Stones Rock Bar, Giza Bar, The Pub, The Old Fisherman, In ROCK cafe-bar.
https://www.facebook.com/SarissaHellenicMetal/
1138 
