Ένα από τα καλύτερα σχήματα του post rock, οι Αμερικανοί Russian Circles, επανεμφανίστηκαν φέτος μετά από τρία χρονάκια και ένα album πίσω τους όπως το “Guidance” του 2016. Το οποίο ναι μεν δεν παρέκλινε από κάποια σταθερά στοιχεία που βασίζεται ολόκληρο το εικαστικό αυτό ρεύμα αλλά ήταν ένας δίσκος εξαιρετικός στο είδος του.
Στο “Blood Year” όμως πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. Σε υπερθετικό βαθμό μιας και η μπάντα (τουλάχιστον στο παρόν τεμάχιο) κούνησε το μαντήλι στο rock και βούτηξε στη δυναμική του metal πεδίου. Ο δυϊσμός μεταξύ του “αιθέριου” και του “θεόσκληρου” έληξε υπέρ του δεύτερου και έδωσε τη θέση του σε ένα μονόχνωτο attitude η οποία είναι και η εστία του album, διατηρώντας κάποιες αποληκτικές γέφυρες με το συμβατικό παρελθόν τους, ως πνευματικούς “φάρους” μέσα στο κατάμαυρο πέλαγος στο οποίο πλέουν οι Circles.
Ειδική μνεία αξίζει το συμπαγέστατο rhythm section (το ταμπούρο του Dave Turncrantz προκαλεί σεισμό σε κάθε beat) που μάλλον λαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις ατμόσφαιρες που επιβάλλουν οι συμπατριώτες του Αλ Καπόνε. Μέσα στις οποίες αναδύονται οι heavy κιθαριστικές δομές, με το post fuzzing να αχνοφαίνεται διακριτικά στο φόντο και 100% metal riffs, όπως για παράδειγμα στο “Milan” το οποίο θα μπορούσε να ανήκει σε οποιοδήποτε σημείο της καριέρας του Leif Edling – είτε με τους Candlemass είτε με οποιοδήποτε άλλο doom project του, στο “Kohokia” που αγγίζει τα όρια του funeral doom, στο “Sinai” που ακούγεται σαν ένα ακόμη πιο δύστροπο alter ego των πάλαι ποτέ ηρώων της αμερικανικής σκηνής Agalloch ή στο βαρύτατο “Quartere” το οποίο θυμίζει ολόκληρη την ευρωπαϊκή early 90’s doom / death σκηνή (Katatonia, Paradise Lost, My Dying Bride, Tiamat).
Η μουσική προσεγγίζει ηχητικά (και σε σχέση με τον post χώρο) τους Γερμανούς Long Distance Calling κυρίως, με ενδιαφέρουσες αλλά όχι και τόσο “περιπετειώδεις” πλέον συνθέσεις μεγάλης διάρκειας (με κάποιες που λειτουργούν ως μεγάλα intros) που βάζουν από την αρχή τον ακροατή στο πνεύμα τους υπό μια καθαρότατη παραγωγή που αναδύει έναν εφιαλτικό αέρα.
Οι Russian Circles με το “Blood Year” κατέθεσαν τον πιο μονολιθικό εαυτό που έχουν παρουσιάσει ποτέ. Υλικό που απέχει από τον ρομαντισμό του γενικότερου post rock κατά ένα ολόκληρο σύμπαν μιας και είναι πλήρως βουτηγμένο στα στυλιστικά πλαίσια του πλήρως ορισμένου doom. Και μάλιστα εκ των πιο μαύρων αποχρώσεων αυτού. Πολύ δυνατό και ταυτόχρονα θα έλεγα εντελώς ανέλπιστο. Για τους θαμώνες των εν λόγω χώρων, αν και θα συγκινήσει ακροατές και από τα δυο “χωράφια”.
https://www.facebook.com/russiancirclesmusic
687 
