Α’ Μέρος
Αν και η σκληρή πραγματικότητα είναι πως τον τελευταίο χρόνο ζούμε δυσμενείς και πρωτάκουστες καταστάσεις που κλόνισαν και συνεχίζουν να κλονίζουν την καθημερινότητα μας και την ασφάλειά μας, πάντα θα έχουμε την ανάγκη να “ξεφεύγουμε” από αυτήν. Να ξεχνιόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους, με τις δικές μας ασχολίες ή ακόμα καλύτερα να “ταξιδεύουμε” σε άλλους κόσμους και σύμπαντα, με την τέχνη. Συγκεκριμένα, η 7η τέχνη, γνωστή και ως κινηματογράφος, από τις απαρχές του προηγούμενου αιώνα θεωρούταν ένα μαγευτικό μέσο ψυχαγωγίας από το κοινό το οποίο συνεχίζει να συναρπάζει μέχρι και σήμερα με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Όταν συνοδεύεται δε με την αγαπημένη μας “σκληρή” μουσική, το αποτέλεσμα που δημιουργείται είτε ενέχει σκοτεινή και δραματική ατμόσφαιρα είτε διασκεδαστική ή ανάλαφρη διάθεση, τότε το οπτικοακουστικό σύνολο γίνεται ακόμα πλουσιότερο. Παρακάτω, θα αποπειραθώ να σας αναδείξω μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές του cinema, με πρωτεύον γνώμονα το ποιοτικό rock soundtrack και με δευτερεύον την ίδια την ταινία στο σύνολο της.
7) Queen Of The Damned (2002)
Μια ταινία που δυστυχώς δεν κατάφερε να εισπράξει την εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία που έκανε το “Συνέντευξη Με Έναν Βρικόλακα” της Anna Rice. Είναι η φυσική συνέχεια του και ακολουθεί το βαμπίρ Lestat 100 χρόνια μετά την αφύπνισή του στον σύγχρονο κόσμο. Ο κλασικός βρικόλακας του μυθιστορήματος γίνεται rock star σε αυτή την κινηματογραφική μεταφορά. Συγκεκριμένα, βρίσκεται στην λίστα μας διότι τα κομμάτια που ερμηνεύονται στην ταινία, στην πραγματικότητα είναι γραμμένα ως επί το πλείστον από τον Jonathan Davis (Korn), και ερμηνευμένα από τους David Draimen, Disturbed, Chester Bennington, Wayne Static, Marilyn Manson και από άλλους πολλούς.
Ακόμα, υπάρχουν τραγούδια από τους Deftones, Papa Roach, Static-X κ.ο.κ. Ο Lestat στην δική μας εποχή αισθάνεται ανία διότι δεν μπορεί να χαρεί τα απλά πράγματα εξαιτίας της αθανασίας του, γι’ αυτό και καταφεύγει στην rock μουσική. Η μουσική του γνωστοποιεί στον υπόλοιπο κόσμο την ταυτότητα και την φύση του καθώς “καλεί” τους υπόλοιπους ομοίους του να τον βρουν, πιο ειδικά την Βασίλισσα των Καταραμένων. Η Akasha που “κοιμόταν” τόσο καιρό και που ξαφνικά “μαγεύεται” από την μουσική του, τον κάνει σύμμαχό της και του υπόσχεται να κατατροπώσουν τον οποιονδήποτε τους εναντιωθεί. Με λίγα λόγια, το “Queen Of The Damned” μπορεί να μην είναι αξιομνημόνευτη και καθηλωτική σαν ταινία, όμως το soundtrack του αναμφισβήτητα είναι.
6) The Crow (1994)
Επόμενη ταινία που έχω επιλέξει είναι “Το Κοράκι”, πρόκειται για την τελευταία εμφάνιση του Brandon Lee (γιος του Bruce Lee) που παρέμεινε στην ιστορία τόσο για τον τραγικό θάνατο του πρώτου μετά από ατύχημα στα γυρίσματα όσο και για το προφητικό σενάριο της. Είναι βασισμένη στο comic book του James O’Barr και εξιστορεί την ιστορία του Eric Draven, ενός rock μουσικού που δολοφονείται βάναυσα μαζί με την μνηστή του στο διαμέρισμά τους από μια συμμορία στο Ντιτρόιτ, την βραδιά του Διαβόλου. Ένα χρόνο μετά από αυτό το συμβάν ένα κοράκι επισκέπτεται τον τάφο του Eric με συνακόλουθο ο δεύτερος να αναστηθεί και να μετατραπεί σε “Μαύρο Άγγελο” και εκδικητή, μαζί. Ο Eric, ως αθάνατος πια και με οδηγό το Κοράκι, βρίσκει έναν έναν τους υπαίτιους της άγριας δολοφονίας του και της Shelby, εφαρμόζοντας θανάσιμα τον κανόνα οφθαλμόν αντί οφθαλμού.
Το φιλμ περιέχει πλούσιο soundtrack με την ακρόαση του “Burn” των Cure να είναι άκρως ευσυγκίνητη και συνάμα δυναμική. Το “Big Empty” των Stone Temple Pilots, η διασκευή του “Dead Souls” των Nine Inch Nails στους Joy Division και το “Darkness” των Rage Against the Machine αποτελούν ειδική μνεία στην rock μουσική των ‘90s, της εποχής δηλαδή που διαδραματίζεται και το σενάριο. Περιέχεται επιπρόσθετα και η διασκευή των Pantera στο “The Badge” των Poison από το κλασικό τους πια album, “Far Before Driven”. Το “The Crow” συγκαταλέγεται οπωσδήποτε στα must-see και must-listen.
5) Pulp Fiction (1994)
Οι ιστορίες δύο πληρωμένων δολοφόνων, δύο ληστών σε ένα εστιατόριο, ενός μποξέρ κι ενός ισχυρού αρχιμαφιόζου περί της συμφωνίας τους καθώς και η γνωριμία της εθισμένης στα ναρκωτικά γυναίκας του τελευταίου εμπλέκονται σε ένα νουάρ παραμύθι για τον υπόκοσμο, με την υπογραφή του Quentin Tarantino στην σκηνοθεσία και στο σενάριο. Το “Pulp Fiction” (που στην κυριολεξία σημαίνει πολτός, μαλακή, υγρή, άμορφη μάζα ύλης και μεταφορικά αναφέρεται σε βιβλία ή αναγνώσματα που περιέχουν μακάβριο περιεχόμενο και είναι τυπωμένα σε κακής ποιότητας χαρτί ) θεωρήθηκε από πολλούς το μέγα έπος του Tarantino. Για άλλους πάλι θεωρήθηκε ποιοτικά κατώτερο ή μια αντιγραφή της προκάτοχης και παρθενικής ταινίας του σκηνοθέτη/ σεναριογράφου, “Reservoir Dogz”. Το όραμα του Ταραντίνο παραμένει κλασσικό μιας και έχει δημιουργηθεί από την μίξη ταινιών που παρουσιάζουν αντοχή στον χρόνο και στην μνήμη του θεατή. Ένας σημαντικός σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου και σημείο αναφοράς πολλών νέων κινηματογραφιστών που συνέλαβε εξαπίνης τον μέσο άνθρωπο σα να επρόκειτο να εκτελέσει everymotherfuckin’ last one of them. Ο Ταραντίνο “ντύνει” το έργο του με ένα soundtrack διασκευών και μη, που περιλαμβάνει από κλασικό rock με το “Girl You’ll Be a Woman Soon”, το “Misirlou”, το “You Never Can Tell” του Chuck Berry, από κλασσική country με το “Flowers on the Wall”, από soul/ funk με το “Jungle Boogie” έως surf rock με το χαρακτηριστικό “Surf Rider”, καλύπτοντας τεράστια γκάμα μουσικής για τους φίλους αυτής.
4) Donnie Darko (2001)
Πρόκειται για την αρτιότερη εφηβική και δραματική ταινία επιστημονικής φαντασίας που υπάρχει μέχρι και σήμερα, εκεί έξω. Ο Donnie είναι ένας απομονωμένος έφηβος με τους προβληματισμούς εκείνης της ηλικίας να κάνουν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους. Η αποξένωση με τους γονείς, η βαρεμάρα που “χτυπάει” κόκκινο όταν το παιδί βρίσκεται στο σχολείο, η καταπίεση των ιδεών, ο συντηρητισμός και η εμφάνιση των πρώτων ερωτικών συναισθημάτων και σεξουαλικών επιθυμιών είναι τα standards που θα βρει κανείς σε οποιαδήποτε εφηβική και αμερικάνικη ταινία. Μόνο που το “Donnie Darko” δεν είναι μια οποιαδήποτε εφηβική ταινία. Αφορά έναν super ήρωα και ταξιδευτή του χρόνου και παράλληλων συμπάντων που έρχεται αντιμέτωπος με το εξής γεγονός. Ένα μέρος ενός αεροπλάνου πέφτει με φόρα στο δωμάτιο του από το πουθενά, μέσα στη νύχτα (την ώρα που ο Donnie δεν βρίσκεται εκεί), ξεκινώντας έτσι μια ενθουσιώδης, περίεργη και noir σχέση του προβληματισμένου και ευαίσθητου νεαρού με τον χαρακτήρα Frank, έναν άνθρωπο ντυμένο σε στολή λαγού. Θυμίζει και λίγο σενάριο David Lynch, δεν νομίζετε; Πριν προτρέξετε όμως σε βιαστικά συμπεράσματα, αυτή η μυστηριώδης, φιλική σχέση, η τρομακτική ροή των γεγονότων μετά από εκείνο το συμβάν και το ευσυγκίνητο plot twist στο τέλος, κάνει την ταινία να θεωρείται έως και σήμερα cult για το είδος της επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας των ‘00s, δίνοντάς της ακόμα έναν σαιξπηρικό χαρακτήρα.
Κάπου στα μέσα της ταινίας θα ακούσετε τους Echo & the Bunnymen με το “Killing Moon” με την ‘80s ατμόσφαιρα να πηγάζει από παντού. Το ίδιο ισχύει και για τα “Notorious” των Duran Duran, το “Love Will Tear Us Apart” των Joy Division, το εναρκτήριο του φιλμ, “Never Tear Us Apart”, των INXS και το σαγηνευτικότατο “Under The Milky Way” των Church. Το “Donnie Darko” ακόμα περιέχει και λίγη ιστορία μουσικής με το τραγούδι των Pantera, “Proud to Be Loud”, από τον τέταρτο δίσκο τους της πρώιμης power/ groove/ glam metal φάσης τους. Έτσι, θα θυμηθούν οι παλιοί και θα μάθουν οι νεότεροι. Το κλείσιμο δε με την διασκευή του Gary Jules στο “Mad World” θα συγκινήσει και θα ευαισθητοποιήσει ακόμη και τον πιο άπιστο θεατή και μουσικόφιλο. Ο ορισμός του αρτιότατου soundtrack και σεναρίου, μαζί. Αξίζει να σημειωθεί η εξαιρετική δουλειά από τον σκηνοθέτη Richard Kelly.
3) Pink Floyd: The Wall (1982)
Δεν γίνεται να λείπει αυτή η ταινία από την λίστα πόσο μάλλον να μην πάει υψηλά, όχι τόσο για την ταινία καθεαυτή όσο για το soundtrack της. Η ταινία αφηγείται παραστατικά ένα από τα πιο διάσημα concept album της ιστορίας της rock μουσικής, χρησιμοποιώντας φυσικά το κάθε τραγούδι του. Αυτή η rock opera παρουσιάζει ως κεντρικό ήρωα τον Pink ο οποίος βιώνοντας την απώλεια του πατέρα του σε μικρή ηλικία και αντέχοντας την υπερπροστατευτική συμπεριφορά της μητέρας του, τις δύσκολες συνθήκες στο σχολείο με τους δασκάλους και στην συνέχεια την κατάρρευση του γάμου του, όντας στην συνέχεια ένας από τους πιο περιβόητους rock stars εκεί έξω, καταφεύγει στην παράνοια, στα ναρκωτικά και στην απομόνωση από κάθε κοινωνική συναναστροφή. Χτίζει έτσι ένα “τοίχος” ανά την περίσταση ώστε να μπορέσει να σώσει τον εσωτερικό του κόσμο από τον πόνο και την άρνηση που νιώθει.
Λίγο πριν το τέλος της ιστορίας αυτής, ο Pink φαντασιώνεται, χάρη στα παραισθησιογόνα ναρκωτικά, πως είναι δικτάτορας αυτού του τοίχους και πως εξαφανίζει τον κάθε ανάξιο άνθρωπο που προσπαθεί να τον “πλησιάσει”. Τελειώνοντας με μια “εικονική” δίκη, ο Pink συνειδητοποιεί πως με την κοινωνική απομόνωση, δεν πρόκειται να λυτρωθεί ουσιαστικά και ολοκληρωτικά, αποφασίζωντας έτσι να διαλύσει το “The Wall”. Όλος ο δίσκος είναι πραγματικά αγαπητός από πολλούς ή καλύτερα απ’ όλους. Η μη σύσταση αυτής της ταινίας φάνταζε μη εφικτή.
2) Moulin Rouge (2001)
Το “Moulin Rouge” του Baz Luhrmann (Romeo+Juliet) πρόκειται για ένα αισθηματικό και κοινωνικό musical με θεματικές την ελευθερία, την αλήθεια, την ομορφιά και τον έρωτα. Εξιστορεί την ιστορία αγάπης μεταξύ του μποέμ ποιητή Christian (Ewan McGregor) και της δημοφιλούς χορεύτριας του Moulin Rouge, Satine (Nicole Kidman), διαδραματιζόμενο το έτος του 1899. Εκεί, στο φημισμένο καμπαρέ o Christian πηγαίνει με σκοπό να αφήσει το στίγμα του με την τέχνη της συγγραφής. Όμως, τα σχέδιά του δεν πάνε κατ’ ευχήν όταν στο πρόσωπο της όμορφης χορεύτριας γνωρίζει τον “απαγορευμένο” ερώτα, για πρώτη φορά. Εκείνη θέλει να γίνει ηθοποιός και ο Χάρολντ Ζίντλερ (το αφεντικό) να το μετατρέψει από περιβόητο καμπαρέ σε ένα μεγαλοπρεπές θέατρο υπό την χρηματοδότηση του Δούκα, με την προϋπόθεση ότι η πρώτη θα αφεθεί στην αγκαλιά του.
Εδώ, η τέχνη του θεάτρου, του χορού και της μουσικής ενώνονται και γίνονται ένα, με τις φωνητικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών σε διασκευές γνωστών pop/ rock κλασσικών κομματιών να δημιουργούν μια πανδαισία οπτικοακουστικού θεάματος. Με περάσματα από το “Nature Boy” των Massive Attack και του David Bowie στα “Lady Marmalade”, “The Show Must Go On”, “Your Song”, “El Tango de Roxanne” και από εκεί σε προσμίξεις των “Material Girl”, “Like a Virgin”, “Smells Like Teen Spirit” και άλλων πολλών, η ταινία καταλήγει να έχει ένα πλούσιο κατάλογο τραγουδιών που έχουν αφήσει εποχή. Το πιο ιδιαίτερο, βέβαια, είναι αυτό κατά το οποίο οι δύο εραστές ομολογούν τα συναισθήματα τους, δηλαδή το “Elephant Love Medley”. Εδώ, μπορείτε να δείτε πάνω σε ποια τραγούδια έχει βασιστεί. Το μοναδικό τραγούδι που γράφτηκε για την ταινία είναι το “Come What May” στο οποίο η Kidman και ο McGregor ερμηνεύουν με τόσο συναισθηματισμό και τόσο πάθος που σχεδόν πείθουν τον θεατή ότι η κινηματογραφική “σχέση” τους πρόκειται για αληθινή. Το σενάριο του “Moulin Rouge” είναι βασισμένο στην ιταλική όπερα Τραβιάτα που σημαίνει η Παραστρατημένη. Ίσως, γι’ αυτό άλλωστε έχει πολλά κλασικά στοιχεία και μπορεί να θεωρηθεί διαχρονικό. Δεν είναι άλλη μια ιστορία αγάπης με “happy end”, δεν ακολουθεί τα αμερικάνικα πρότυπα, ενώ το τραγικό τέλος μόνο σεξπηρικό μπορεί να χαρακτηριστεί. Το μήνυμα της ταινίας; Το πιο σημαντικό πράγμα που θα κάνει κανείς στη ζωή του είναι να αγαπάει και να αγαπιέται.
…and the winner is…
Lost Highway (1997)
Στην κορυφή αυτού του άρθρου βρίσκουμε ίσως την πιο αμφιλεγόμενη και πιο παρεξηγημένη ταινία του σκηνοθέτη/ σεναριογράφου και καλλιτέχνη, από πολλές απόψεις, David Lynch. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει χαρακτηρίσει την “Χαμένη Λεωφόρο” ως ένα “A 21st Century Noir Horror Film” με θεματική την “ψυχογενή φυγή” του ανθρώπου. Ο David μαζί με τον Barry Gifford “υπογράφουν” ένα από τα καλύτερα σενάρια μυστηρίου του σύγχρονου cinema με στερεότυπα των ‘40s, φερμένα στο σήμερα, το οποίο “ντύνουν” με ένα ιδιαίτερα σκοτεινό soundtrack από επιλογές του Trent Reznor καθώς και του Angelo Bandalamenti. Η περιπλάνηση στην Λεωφόρο πραγματοποιείται με το “I’m Deranged” του τιτανοτέραστιου Bowie, προετοιμάζοντας τον θεατή για μεγάλα πράγματα. Όταν βέβαια ακούει κανείς David Bowie μόνο πρωτόγνωρα συναισθήματα μπορεί να περιμένει να βιώσει, έτσι και ο ήρωας λοιπόν του film και σαξοφωνίστας, Fred, που κάτω από αλλόκοτες συνθήκες κατηγορείται ότι δολοφόνησε την γυναίκα του, Rene και οδηγείται στην φυλακή. Από την αρχή της ταινίας έως το τέλος της σημαντική μνεία πρέπει να γίνει στην υποκριτική δεινότητα του Robert Blake, ο οποίος ως Mystery Man καταφέρνει να πάει ένα βήμα παραπέρα το noir fim. Στην φυλακή, λοιπόν, ο Fred μεταμορφώνεται σε έναν νεαρό άντρα και μηχανικό αυτοκινήτων στο επάγγελμα, ονόματι Pete και αποφυλακίζεται. Με αυτόν τον τρόπο η ταινία συστήνει στον θεατή ένα νέο χαρακτήρα, τελείως άσχετο με το αρχικό story, όμως εξίσου σημαντικό για την πλοκή του. Κάπου εδώ “κολλάει” το “The Perfect Drug” των Nine Inch Nails με αυτή την απροσδόκητη ανατροπή που μας παρουσίασε το συγγραφικό δίδυμο των Lynch και Gifford.
Το καλύτερο, βέβαια, μας το κρατάνε για την συνέχεια με το alter ego της Rene (Patricia Arquette), ο απόλυτος θηλυκός χαρακτήρας και femme fatale του film όπου σε αυτή την πραγματικότητα ονομάζεται Alice και για την οποία ο νεαρός Pete θα φτάσει στα άκρα, δικαιολογημένα. Προς τιμήν της, ο Lynch και ο Reznor εντάσσουν στις μουσικές υποκρούσεις τον Lou Reed με το “This Magic Moment” και τον Marilyn Manson (ο οποίος μάλιστα εμφανίζεται για μερικά λεπτά στην ταινία) με το “Apple Of Sodom” και με την σκοτεινή διασκευή του “I Put A Spell On You”, με το τελευταίο μάλιστα να βγαίνει προφητικό για το σενάριο. Θα ακούσετε ακόμα τους θεϊκούς Rammstein στο “ομώνυμο” και στο“Heirate Mich”, καθώς και τους ανυπέρβλητους The Smashing Pumpkins με το “Eye”. Για το τέλος, ο Lynch μας δίνει μια γεύση ενός από τα αγαπημένα του κομμάτια όλων των εποχών. Πρόκειται για την κ α τα π λ η κ τ ι κ ή διασκευή των This Mortal Coil στο “Song To The Siren” (αρχικό του Tim Buckley), χαρίζοντας στους θεατές στιγμές αγαλλίασης και διαύγειας για τα μηνύματα που “κρυβόντουσαν” από την αρχή κιόλας του μέγα έργου του. Συνολικά, το έργο μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο με μια πρόταση. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
To be continued…
1214 
