Είδος: Stoner/ Grunge Rock
Δισκογραφική: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: Απρίλιος 2020
Έξι full length κυκλοφορίες σε λιγότερο από 10 χρόνια δεν το λες και κακή συγκομιδή, ειδικότερα αν αναλογιστεί κανείς ότι η μπάντα δημιουργήθηκε μόλις το 2011. Οι Roadkillsoda έχουν μία φοβερή συχνότητα στην παραγωγή άλμπουμ, διατηρώντας ταυτόχρονα τον πήχη της ποιότητας σε ικανοποιητικά επίπεδα, χωρίς να έχουν καταφέρει μέχρις στιγμής το μεγάλο βήμα. Τρία χρόνια, λοιπόν, μετά από το “Mephobia” επιστρέφουν με το νέο δίσκο “Sagrada” που μόλις κυκλοφόρησε, ευελπιστώντας για το κάτι παραπάνω.
Οι Roadkillsoda, εκ Ρουμανίας προερχόμενοι, και πιο συγκεκριμένα από το Βουκουρέστι, έχουν ένα αξιόλογο βιογραφικό με αρκετές συμμετοχές σε φεστιβάλ του εξωτερικού (όπως Exit festival, Wrong festival), με πολυάριθμες support εμφανίσεις σε μπάντες (ενδεικτικά αναφέροντας τους Myles Kennedy, Elder, Nick Oliveri, Karma to Burn), ενώ διατηρούν και ένα “μουσικό αλισβερίσι” με τη χώρα μας, καθώς έχουν εμφανιστεί στα Los Almiros fest, Thessaloniki Tattoo convention, Fuzztastic Planet, Street Mode Festival και έχουν παίξει μαζί με Planet of Zeus, Nightstalker και 1000mods.
Ακούγοντας τον δίσκο αντιλαμβάνεσαι ότι το “Greek Rock Revolution” έχει καταφέρει να εισχωρήσει ηχητικά και στη Βαλκανική χερσόνησο και να επηρεάσει με τη μουσική και την ιδεολογία του πολλούς μουσικούς και μπάντες άλλων χωρών. Με κομμάτια όπως το “My Stretch of Dirt” πηγαίνεις για… “sex και βία κάπου στον πλανήτη Δία”, ενώ με το “Live in Analog” υπάρχει περίπτωση να λικνιστείς ελάχιστα καθώς το κομμάτι θυμίζει κάτι από Post Pop Depression και Qotsa μαζί, με μοναδική εξαίρεση τα “άγρια” φωνητικά.
Φυσικά οι επιρροές της μπάντας δεν σταματούν μόνο εδώ. Παρότι, όπως προαναφέρθηκε, η γεωγραφική της θέση ανήκει στη Χερσόνησο του Αίμου, ο μουσικός της προσανατολισμός ουδεμία σχέση έχει με αυτό, καθώς αλλάζει ήπειρο και στρέφεται προς Αμερική πλευρά. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε πως η μπάντα προσπαθεί να αντικατοπτρίσει με ένα ευχάριστο vibe την Αμερικάνικη κουλτούρα, όπως τη γνωρίσαμε από σύμβολα όπως ο αετός, ένα σκονισμένο Dodge, μούσια, tattoo, ποτά και εννοείται naked chicks.
Η μουσική του συγκροτήματος έχει τις ρίζες της στα ’70s με ένα “old school rock n roll ύφος”, αλλά σε μοντέρνα προσέγγιση παραγωγής, που αποπνέει φρεσκάδα. Οι 12 συνθέσεις του δίσκου αποτελούν ένα αμάλγαμα από λιγοστά stoner στοιχεία και με αρκετά grunge, όπου μπλέκονται με ολίγον τι από ψυχεδελικά blues ψήγματα, τα οποία τραβάει η μπάντα (ίσως και λίγο από τα μαλλιά κάποιες φορές) και τα μετατρέπει σε jams.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι παρόλο που τα κομμάτια μεμονωμένα ακούγονται ευχάριστα και “ρολάρουν” παίρνοντας θετικό πρόσημο, στην ολότητά της η ακρόαση του δίσκου κουράζει. Όχι τόσο λόγω της μεγάλης διάρκειάς του που είναι 52 λεπτά, αλλά λόγω της έλλειψης συνοχής και συνέχειας μεταξύ των κομματιών, δεδομένου ότι προσπαθούν να ενσωματώσουν όλες αυτές τις επιρροές με έναν τρόπο που στο τέλος περιπλέκει τα πράγματα, με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία.
Το συγκρότημα δεν υστερεί σε ιδέες και έμπνευση, ούτε από πλευράς τεχνικής κατάρτισης. Εκεί που προσωπικά πιστεύω πως “χωλαίνει” το πράγμα είναι στο κομμάτι της έκφρασης και της αποτύπωσης των ιδεών του, όπως επίσης και στην κατάλληλη αξιοποίηση των εφοδίων που διαθέτει. Εν ολίγοις στο όραμα και στον προσανατολισμό του πώς θέλει να ηχεί, διότι όποιος πάει για τα πολλά χάνει και τα λίγα.
Οι Roadkillsoda την “ιδρώνουν τη φανέλα” και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό, αλλά εν τέλει, ακόμα και με το “Sagrada”, δεν νομίζω ότι θα καταφέρουν να βγουν από το underground και να αποκτήσουν ευρεία απήχηση σε πιο mainstream ακροατήρια. Και μπορεί το underground να είναι το νέο maistream για κάποιους, στην περίπτωσή τους όμως δεν ισχύει.
Facebook: https://www.facebook.com/RoadKillSoda/
Bandcamp: https://roadkillsoda.bandcamp.com/
Instagram: https://www.instagram.com/roadkillsoda/
688 
