Ξεκινώντας το ταξίδι μου για τον συναυλιακό χώρο της οδού Λιοσίων, η σκέψη μου πλανιόταν στην επιστροφή σπουδαίων progressive rock/metal συγκροτημάτων τα 2 τελευταία έτη στην δισκογραφία αλλά και στις περιοδείες. Οι Tool, οι Conception, οι Psychotic Waltz, οι Green Carnation και φυσικά οι Riverside, είναι κάποια από τα συγκροτήματα “προοδευτικής” μουσικής τα οποία κυκλοφόρησαν (ή θα κυκλοφορήσουν φέτος) νέες δισκογραφικές δουλειές, μετά από πολυετή απουσία, και περιοδεύουν ή θα περιοδεύσουν εντός του τρέχοντος έτους.
Είναι τυχαία η συγκυρία; Ή μήπως επιστρέφει η μόδα της ακρόασης της “σκληρής”, “προοδευτικής” μουσικής εν γένει; Αν συμβαίνει το τελευταίο, στην Ελλάδα δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι, σίγουρα. Γιατί φθάνοντας (με καθυστέρηση, εξαιτίας προσωπικού θέματος) στο Gagarin 205 στις 20:50, είδα έξω από τον χώρο μόνο μία ντουζίνα ανθρώπους να καπνίζουν ή να περιμένουν κάποιον από την παρέα τους πριν μπουν στο club. Ναι, ίσως το πρόσφατο γεγονός της εξάπλωσης του κορονοϊού “COVID-19” στην Ελλάδα, η δυσκολία της Κυριακάτικης εξόδου (δεδομένου ότι ακολουθεί εργάσιμη ημέρα) ή και τα οικονομικά προβλήματα, να απέτρεψαν ένα μέρος του κοινού από την έλευσή τους σε αυτήν την συναυλία. Παρόλα αυτά, στην συναυλία των Leprous (που παίζουν παρόμοια μουσική) προ λίγων εβδομάδων, ήταν κατάμεστο το (ακόμη μεγαλύτερο) μέρος που έγινε η συναυλία. Άρα, πιστεύω ότι τελικά είναι θέμα επιλογής των Ελλήνων θεατών. Δεν είναι δημοφιλές το progressive rock ιδίωμα στην Ελλάδα, ορισμένα συγκροτήματα είναι.
Verbal Delirium
Δυστυχώς, όταν τελικά εισήλθα στο Gagarin 205 οι Verbal Delirium είχαν ήδη ολοκληρώσει την εμφάνισή τους. Λυπάμαι γι’ αυτό, γιατί το εν λόγω Ελληνικό σχήμα έχει συνθέσει εξαιρετική μουσική στα τρία albums που έχουν κυκλοφορήσει και ήθελα να τους δω να την παρουσιάζουν ζωντανά.
Verbal Delirium setlist:
Close Τo Υou
(από το album “Imprisoned Words Of Fear”)
Dancing Generation
(από το album “So Close & Yet So Far Away”)
Children Οf Water
(από το 4ο album τους που ακόμη δεν έχει κυκλοφορήσει)
Images Οf Α Grey World
(από το album “Imprisoned Words Of Fear”)
Allochiria
Στις 21:00, οι Αθηναίοι post metallers Allochiria κατέλαβαν την σκηνή και μετά από μία σύντομη σύστασή τους, ξεκίνησαν την συναυλία τους με ένα καινούριο τραγούδι τους που ακόμη δεν έχει τίτλο. Ο ήχος ήταν διαυγής αλλά, κατά την γνώμη μου, θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη ένταση στο σύνολό του. Έχοντας παρακολουθήσει τους Isis και τους Cult Of Luna, από τους οποίους φαίνονται να είναι επηρεασμένοι οι Allochiria, έχω καταλάβει πως αυτή η μουσική χρειάζεται την μέγιστη ένταση για να σε συνεπάρει. Εκείνη την στιγμή ήμασταν κοντά στα 300 άτομα στον χώρο και κοιτούσαμε την σκηνή, στην οποία η τραγουδίστριά τους είχε γυρισμένη την πλάτη της κραυγάζοντας τους στίχους, σαν να απευθυνόταν στον drummer και όχι στο κοινό.
Η απόδοση των “οργανοπαιχτών” ήταν πολύ καλή, το συγκρότημα υπήρξε καλό-προβαρισμένο και “δεμένο”. Όμως, είτε η χαμηλή ένταση της μουσικής είτε η έλλειψη προβολών (από έναν projector, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι Amenra π.χ. στις συναυλίες τους, των οποίων ο τραγουδιστής επίσης ερμηνεύει με γυρισμένη την πλάτη) κόστισε την έλλειψη συγκέντρωσης από το κοινό, το οποίο κατά το τρίτο, επίσης νέο και άτιτλο τραγούδι τους, άρχισε να επιδίδεται σε συζητήσεις.
Με αίσθηση εποικοδομητικής κριτικής και ως φιλική συμβουλή προς την μπάντα, θα πρότεινα στις επόμενες συναυλίες τους (γιατί ακολουθεί περιοδεία για το συγκρότημα) να βελτιώσουν κάπως και την εικόνα τους στις συναυλίες τους. Η ζωντανή εμφάνιση ενός συγκροτήματος είναι μία οπτικό-ακουστική εμπειρία για το κοινό, αν δεν του δώσεις και κάτι να παρατηρεί, είτε αυτό είναι οι εκφράσεις του/της τραγουδιστή/τριας καθώς ερμηνεύει, είτε έστω μία προβολή εικόνων/video, τότε αναπόφευκτα θα χάσει το ενδιαφέρον του. Οι Allochiria μας αποχαιρέτισαν με το “We Crave What We Lack” από το ντεμπούτο τους, αφήνοντάς μας ανάμικτα συναισθήματα.
Allochiria setlist:
(νέο, άτιτλο ακόμη, τραγούδι 1)
Κ.
(από το album “Omonoia”-νέο, άτιτλο ακόμη, τραγούδι 2)
Lifespotting
(από το album “Throes”)
Counting Fives
(από το album “Throes”- νέο, άτιτλο ακόμη, τραγούδι 3)
We crave what we lack
(από το album “Omonoia”)
Riverside
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα (και ένα τσιγάρο για εμάς τους καπνιστές, εκτός του καταστήματος όπως σωστά συνηθίζεται) με κάποια τραγούδια της δεκαετίας του ’40 να ακούγονται από τα ηχεία, ακούμε και το “The Day After”. Προ ηχογραφημένο, με μονοφωνικό ήχο καθώς τα μέλη του Πολωνικού σχήματος Riverside, έπαιρναν τις θέσεις τους στο πάλκο.
Το ξεκίνημα με το “Acid Rain” ήταν ιδανικό και ο κόσμος έδειξε από νωρίς ότι θέλει να συμμετάσχει τραγουδώντας τα “ooooh oooooh” της γέφυρας του τραγουδιού και χτυπώντας παλαμάκια, ρυθμικά. Αυτό θα συνεχιζόταν ακούραστα σε διάφορα τραγούδια τα οποία έπαιξαν οι Riverside εκείνο το Κυριακάτικο βράδυ. “Vale Of Tears” για την συνέχεια, του οποίου η υπέροχη μελωδία των φωνητικών αποδόθηκε άψογα από τον Mariusz Duda. Ο ήχος, όπως το περιμέναμε, ήταν για σεμινάριο. Η κονσόλα του ηχολήπτη είχε τοποθετηθεί στην μέση της πλατείας και ακούγαμε όλα τα όργανα δυνατά και καθαρά.
Το συγκρότημα ξεκίνησε το instrumental κομμάτι “Reality Dream I”, αλλά σταμάτησε μετά από ένα λεπτό για να μας χαιρετήσει και να ευχαριστήσει τους παρευρισκόμενους για την παρουσία τους (που εκείνη την στιγμή ήταν κοντά στα 500 άτομα), προτού να συνεχίσει σε μία επίδειξη τεχνικής που όμοιά της μπορεί να αποδοθεί μόνο από βιρτουόζους. Στο “Lament” με τις μελαγχολικές μελωδίες του, ταξιδέψαμε νοητά όλοι μαζί σαν μία παρέα και ο ευδιάθετος Michał Łapaj (πλήκτρα) χαμογελούσε, φανερά ικανοποιημένος.
Πριν ξεκινήσουν το “Hyperactive” o τραγουδιστής απευθύνθηκε ξανά στο κοινό αστειευόμενος για το ότι στην Θεσσαλονίκη την προηγούμενη ημέρα, παρευρέθησαν στην συναυλία τους μόλις 6 γυναίκες θεατές και παρότρυνε τις θηλυκές παρουσίες να υψώσουν τις φωνές τους για να γίνει η σύγκριση. Οι εορταζόμενες (λόγω της “Γιορτής της Γυναίκας”, που συνέπεσε) αποκρίθηκαν έντονα δείχνοντας πως ήταν σίγουρα περισσότερες από έξι. Χαριτολογώντας o Mariusz είπε, “…είμαστε γλυκοί άντρες εμείς οι progressive metallers. “Να! Κοιτάξτε αυτόν τον τύπο”, δείχνοντας τον Michał, ο οποίος μας χαμογέλασε ξανά πριν να επιδοθεί σε ένα διασκεδαστικό παίξιμο του theremin του.
“Conceiving You” και τα δάκρυα στο πάτωμα. Όχι για πολύ όμως, μιας και μετά από ένα μέρος από το “Second Life Syndrome” ακολούθησε το τραγούδι το οποίο τραγουδήσαμε με την μέγιστη δυνατή ένταση της φωνής μας, το “Left Out”. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι μία μπάντα που παίζει “προοδευτική μουσική” σε πολύπλοκες συνθέσεις, έχει τόσα πολλά “sing along” μέρη!
Μετά, πριν το ακουστικό “Guardian Angel”, ο Mariusz κόμπιασε λίγο, εξαιτίας του έντονα συναισθηματικού και δυστοπικού περιεχομένου των στίχων του. Το οποίο τελικά προλόγισε ως: “…this is a song about present times…”.
Συνέχεια με τα “Lost” και “Egoist Hedonist”, στα οποία ο χορός έδινε και έπαιρνε! Ο Michał τον έσερνε (τον χορό…) κι εμείς ακολουθούσαμε! Ήταν απερίγραπτα διασκεδαστικό το σκηνικό με τον φωτισμό που θύμιζε disco και εμάς να λικνιζόμαστε και να φωνάζουμε “Just let me live without your pain!”. Χαμόγελα εκατέρωθεν μεταξύ μπάντας και κοινού και ο Mariusz μας κάλεσε να τραγουδήσουμε KAI την μελωδία (με Εnnio Morricone στυλ) του “Wasteland”. Tην οποία υψίφωνη μελωδία, προσπαθήσαμε να τραγουδήσουμε κι εμείς, αλλά τα καταφέραμε μόνο εν μέρει.
Έπειτα από ένα σύντομο διάλειμμα, ακολούθησε και το encore. Στο οποίο οι Riverside διασκεύασαν το “Wish You Were Here” των Pink Floyd, αφιερώνοντάς το στην μνήμη του μακαρίτη κιθαρίστα τους Piotr Grudziński. Το “Ο2 Panic Room” και η χαρακτηριστική μπασογραμμή του κατέκλυσαν τον χώρο, σε μία εκτέλεση όπου ο νεότερος κιθαρίστας Maciej Meller “έδωσε τα ρέστα του”. Η συναυλία έλαβε τέλος μετά από δύο ώρες, με το “River Down Below” και το μακροσκελές χειροκρότημα από το χορτασμένο κοινό.
Οι Riverside απέδειξαν με αυτήν την συναυλία ότι ξαναγεννήθηκαν από τις στάχτες τους, μετά από την τραγική απώλεια του Piotr Grudziński και είναι έτοιμοι για νέες περιπέτειες στην υψηλής ποιότητας μουσική που εξυπηρετούν εδώ και 17 χρόνια. Αστειευόμενος ο Mariusz Duda ανέφερε: “Θα τα πούμε στην περιοδεία για το επόμενο album μας, σε 6-7 χρόνια…”. Πιστεύω πως και οι άλλοι παρευρισκόμενοι όπως κι εγώ, εύχονται να μην χρειαστεί να περάσει άλλη μία επταετία για να τους ξαναδούμε στα μέρη μας.
Riverside setlist:
The Day After (προ ηχογραφημένο)
Acid Rain
Vale of Tears
Reality Dream I
Lament
Hyperactive
Conceiving You
Second Life Syndrome (μόνο το πρώτο μέρος του)
Left Out
Guardian Angel
Lost (Why Should I Be Frightened By a Hat?)
Egoist Hedonist
Wasteland
(encore:)
Wish You Were Here (Pink Floyd cover)
02 Panic Room
River Down Below
Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου
758 
