Όπως λένε και οι Morcheeba «enjoy the ride”, πόσο μάλλον όταν το όχημα είναι οι ίδιοι οι Ride και σε παίρνουν μαζί τους με τις Shoegaze και εναλλακτικές Rock περιπλανήσεις τους.
Αφιερωμάτων συνέχεια λοιπών, μετά τους Pulp για την συγκεκριμένη μέρα του Release όπου οι Ride βρίσκονται στο line up, με καινούριο εκπληκτικό δίσκο στις αποσκευές τους και με διάθεση να αναβιώσουν το ηχητικό μεγαλείο των 90s.
Δημιουργήθηκαν το 1988 στην Οξφόρδη του Ηνωμένου Βασιλείου, από τους Andy Bell και Mark Gardener σε φωνητικά και κιθάρα, τον Lorenz “Loz” Colbert στα τύμπανα και τον Steve Queralt στο μπάσο, και αποτέλεσαν τους πρωτοπόρους στο shoegaze και alternative ιδίωμα που ξεπήδησε στις αρχές των 90s.
Ιδιαίτερα οι δύο πρώτοι δίσκοι, “Nowhere” και “Going Blank Again”, θεωρούνται από τους κριτικούς ως οι κορυφαίοι shoegaze δίσκοι όλων των εποχών και ακρογωνιαίοι λίθοι του ιδιώματος, και αρκετά κομμάτια όπως το “Leave Them All Behind” σκαρφάλωσαν ψηλά στα Βρετανικά και διεθνή charts.
Φυσικά αυτό ήταν φυσικό επακόλουθο της συλλογικής προσφοράς όλων των μελών, όμως είναι ευρέως αποδεκτό πως η καλλιτεχνική φυσιογνωμία του Andy Bell στις τάξεις της μπάντας, ήταν ένα έξτρα πλεονέκτημα για να πετύχουν το καλλιτεχνικό τους όραμα και να παραμείνουν ψηλά από δημιουργικής και συνθετικής πλευράς.
Για τον λόγο αυτό, και στα πλαίσια της επικείμενης εμφάνισης τους θα εντρυφήσουμε λίγο στα άδυτα του Bell και θα αναφέρουμε ορισμένους δίσκους που τον γαλούχησαν στην καριέρα του.
Γεννημένος στις 11 Αυγούστου του 1953, στο Cardiff της Ουαλίας, ήταν μέρος ενός κύματος συγκροτημάτων των αρχών της δεκαετίας του ’90 που τράβηξαν τα νήματα της ψυχεδέλειας της δεκαετίας του ’60 και της αναδυόμενης σκηνής των shoegaze για να πλέξουν ένα Wall of sound που τους εκτόξευσε στην κορυφή.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι βασικός πυλώνας στους Indie κύκλους και ευχάριστος γυρολόγος σε συγκροτήματα που έχει στις τάξεις της η Creation Records, συμπεριλαμβανομένου των Oasis (στους οποίους έπαιζε μπάσο από το 1999 έως το 2009), των Beady Eye (post-Oasis project του Liam Gallagher), και των Hurricane#1
Ταυτόχρονα είναι μέλος του του supergroup Mantra of the Cosmos μαζί με τους Shaun Ryder, Zak Starkey και τον Bez, ενώ έχει συνθέσει και το soundtrack για την ταινία “Midnight of my Life”.
Συνεχίζοντας να πλέκουμε το καλλιτεχνικό του εγκώμιο έχει ασχοληθεί με την παραγωγή δίσκων, έχει υπάρξει resident DJ σε γνωστά club του Λονδίνου, και έχει εμφανιστεί σαν guest μουσικός μαζί με τους Pink Floyd παίζοντας μπάσο στο κομμάτι “Arnold Layne” στη συναυλία προς τιμή του Syd Barrett στο Barbican Hall του Λονδίνου το 2007, και την ίδια χρόνια μαζί με τον έτερο συνεργάτη του Mark Gardener συμμετείχαν στην συναυλία των The Brian Jonestown Massacre, στο Oxford “Truck” μουσικό φεστιβάλ.
Μουσικός όχι απαραίτητα κατά επάγγελμα παρά περισσότερο κατά ανάγκη για έκφραση και δημιουργία, διατηρεί και την προσωπική του δισκογραφία και προσφάτως υπό το όνομα GLOK, περιπλέκοντας την αγάπη του για την minimal techno και το Kraut κίνημα, προσφέροντας μας ένα μουντό, ψυχεδελικό και σε χαλαρούς ρυθμούς μουσικό ταξίδι.
Με το μουσικό του γούστο να ποικίλει και να μην γνωρίζει στεγανά, παραθέτουμε πέντε δίσκους που διατηρούν ξεχωριστεί σημασία για τον ίδιο και έχουν διαμορφώσει τον ίδιο σαν μουσικό.
Δίσκος που αποπνέει αυτό το 90s συναίσθημα και την αγάπη για την μουσική των The Doors και του Jim Morrison συγκεκριμένα. Επίσης ο τρόπος που χειρίζεται ο David Roback την κιθάρα έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τον ίδιο τον Bell.
Οι Βρετανοί με τον Space και Fuzzed out ήχο, αρκετά προσκείμενο στην μινιμαλιστική ψυχεδέλεια έστρωσαν το ηχητικό χαλί για τις μετέπειτα shoegaze μπάντες καλή ώρα σαν τους Ride.
Πριν υπογράψουν στην SST Records και γίνουν πιο “Poppy”, η μπάντα με δίσκους όπως τα “Evol”, και “Daydream Nation” είχαν επηρεάσει το μουσικό γίγνεσθαι του Bell, και ο οποίος είχε στιγματιστεί από τον μυστικισμό της Kim Gordon που εδραιώθηκε με αυτή την κυκλοφορία, καθώς επίσης από τον περίτεχνο και πειραματικό παίξιμο του Moore.
Αυτός ο δίσκος είναι ένας από τους λόγους που ο Bell δημιούργησε τους GLOK και ξεκίνησε να πειραματίζεται με τους ηλεκτρονικούς ήχους, καθότι λάτρης της Electro και House σκηνής.
https://www.youtube.com/watch?v=Vq-kovIr2BE
Αν είσαι μεγάλος οπαδός της Kraut μουσικής, όπως ο Bell, τότε “In Manuel Gottsching…You Trust”. Ο ίδιος είναι η προσωποποίηση του ιδιώματος και στην συγκεκριμένη κυκλοφορία, με αξιοθαύμαστο τρόπο συνδέει τα κιθαριστικα jams μαζί με τα ηλεκτρονικά στοιχεία. Πραγματικά δίσκος που θα μπορούσε να ανήκει στην Acid House σκηνή, λόγω ρυθμών και συχνοτήτων.
Την Πέμπτη 20 Ιουνίου, ο Andy Bell θα ξεδιπλώσει το πληθωρικό του ταλέντο επί σκηνής και μαζί με τους υπόλοιπους τρεις θα συμπληρώσει το ποικιλόμορφο παζλ των Ride μπροστά στα μάτια μας για μία μοναδική βραδιά.
512 
