Το Release Athens έκανε ένα δυναμικό ξεκίνημα φέρνοντας τους Nightwish μετά από 15 χρόνια στην Αθήνα μαζί με τους In Flames που είχαν και αυτοί μόνο μια εμφάνιση στη χώρα μας πριν από 20.
Με αυτό τον συνδυασμό η συγκεκριμένη μέρα είναι η μεγαλύτερη σε προσμονή των φετινών καλοκαιρινών συναυλιών. Βρέθηκα στο χώρο πριν ανοίξουν οι πόρτες μαζί με εκατοντάδες κόσμου να περιμένει το ξεκίνημα της μεγάλης βραδιάς. Ο χώρος της πλατείας νερού είχε λίγο διαφορετική διαμόρφωση από την περσινή, βάζοντας τις τουαλέτες κοντά στην είσοδο, κάτι το οποίο νομίζω εξυπηρετεί περισσότερο τη διευκόλυνση του κοινού. Κατα τα άλλα η οργάνωση και οι παροχές είναι κάθε χρόνο και καλύτερες.
Η ζέστη ήταν αρκετή αλλά οι Elysion είχαν την τύχη με το μέρος τους καθώς με το που βγήκαν τα σύννεφα μας χάρισαν την απαραίτητη δροσιά που χρειαζόμασταν. Οι Αθηναίοι έχουν παρουσία στην ελληνική σκηνή από το 2006, κυκλοφορώντας δίσκους αρκετά αραιά και με τον τελευταίο φετινό “Bring out your Dead” να τους βάζει ξανά στο παιχνίδι με όλες τις πιθανότητες υπερ τους. Στα 45′ που εμφανίστηκαν κάλυψαν και τους τρεις δίσκους τους, με τα καινούργια κομμάτια να ξεχωρίζουν αισθητά, ιδιαίτερα το “Crossing Over” που είναι και το πρώτο, πολύ εντυπωσιακό, video clip της καριέρας τους.
Η Χριστίνα ως frontwoman της μπαντας ανέλαβε να ζεστάνει το κοινό, ξεσηκώνοντας το, κυρίως με τις φωνητικές της δυνατότητες αλλά και με την πολύ θετική και δυναμική ενέργεια της. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε χειροκροτώντας σε κάθε κομμάτι και τραγουδώντας οι πιο φανατικοί, δίνοντας μια ευχάριστη πρώτη εντύπωση. Η συνολική εικόνα που αποκόμισα ήταν μια πολύ καλά δεμένη μπάντα, με καινούργια τραγούδια που είναι ιδανικά για ζωντανές εμφανίσεις και με κοινό που τους στηρίζει και συνεχώς θα μεγαλώνει. Είναι πολύ σημαντικό το ότι τους δώθηκε ο απαραίτητος χρόνος, και όχι μόνο ένα μισάωρο που τυχαίνει πολλές φορές σε φεστιβάλ.
Setlist: Dreamer / Far Away / Raid the Universe / Someplace Better / Made of Lies / Eternity / Crossing Over / Blink of an Eye / Killing My Dreams / The Rules
Οι Insomnium έχουν μεγαλώσει τόσο πολύ το όνομα τους τα τελευταία χρόνια, και άξια με τόσο άρτιους δίσκους που κυκλοφορούν, που γεμίζουν άνετα τους μεγάλους κλειστούς συναυλιακούς της Αθήνας. Από το 2018 που ήρθαν για πρώτη φορά στη χώρα μας έχουν κυκλοφορήσει δύο ακόμα εξαιρετικές δουλειές με το πρόσφατο “Anno 1696” να έχει και μερικές πολύ ενδιαφέρουσες συμμετοχές. Τα πρώτα δύο-τρία κομμάτια ζέσταναν το κοινό, που αν και πολλοί μάλλον δεν είχαν επαφή με τη μουσική τους λόγω του ότι ήρθαν μόνο για Nightwish, και έφεραν τα πρώτα headbanging-ανεμιστήρα από τους φίλους μακρυμάλληδες στην πλατεία.
Τα πράγματα σοβάρεψαν με το καταιγιστικό “Godforsaken” όπου τα black metal riff του μπλέκονται με τα μελωδικά death φωνητικά. Η μπάντα είχε την απαραίτητη ενέργεια και κίνηση πάνω στην σκηνή για να ξεσηκώσει ακόμα και τον πιο μακρινό θεατή. Η έκπληξη της εμφάνισης τους ήρθε στο επόμενο “White Christ” όπου κάλεσαν τον συμμετέχοντα, και στην εκτέλεση του δίσκου, Σάκη Τόλη των Rotting Christ. Οι κραυγές του κόσμου ξαφνικά ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο αλλά ο Σάκης το διαχειρίστηκε όπως πάντα με ταπεινοφροσυνη δίνοντας χώρο στη μπάντα.
Τα φωνητικά του ταιριάζουν απόλυτα στο συγκεκριμένο κομμάτι, όπως είχαμε διαπιστώσει και στην studio εκδοχή, αλλά στο live ήταν ακόμα καλύτερα, με δώρο μια απόκοσμη κραυγή στο τέλος που μας άφησε έκπληκτους. Το set τους συνεχίστηκε με άλλο αέρα, καθώς ο ενθουσιασμός του κόσμου είχε πάει σε άλλο επίπεδο. Ξεχώρισα επίσης τα πολύ αγαπημένα “Valediction” και “Heart Like a Grave” τα οποία έκαναν και τον περισσότερο χαμό, ξεκινώντας δειλά τα πρώτα μικρά moshpit. Η εμφάνιση τους ήταν άκρως επιτυχημένη και ξεχωριστή καθώς έδωσαν μια διαφορετική χροιά από τα υπόλοιπα συγκροτήματα του line-up.
Setlist: 1696 / Lilian / While We Sleep / Godforsaken / White Christ / And Bells They Toll / The Witch Hunter / Valediction / Mortal Share / Heart Like a Grave
Το ρολόι έδειξε 21.00 και η στιγμή πού πολλοί περιμέναμε δεν άργησε να έρθει. Οι In Flames, μία μπάντα Θρύλος του σουηδικού Death metal, πάτησαν τη σκηνή του Release μετά από τεράστια αναμονή των οπαδών τους όλα αυτά τα χρόνια. Ο χρόνος που τους δόθηκε ήταν ουσιαστικά για μία co-headline εμφάνιση και έτσι είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε κομμάτια από όλη τους την αρκετά ποικιλόμορφη δισκογραφία. Κυρίως όμως επικεντρώθηκαν στην τελευταία τους περίοδο, η οποία είναι και η πιο εμπορική, με κομμάτια ύμνους όπως το “I am Above”.
Ο Anders στα φωνητικά ήταν αρκετά επικοινωνιακός και ενθάρρυνε συνεχώς toyw οπαδούς να ξεκινήσουν moshpit, κάτι το οποίο έγινε εν μέρη αλλά ίσως να γινόταν σε μεγαλύτερο βαθμό αν είχαμε μια εξίσου σκληρή μπάντα να εμφανίζεται μετά από αυτούς. Ο Chris Broderick, που τον έχουμε δει στην χώρα μας με τους Megadeth και αν δεν κάνω λάθος και με τους Nevermore, έστεκε αγέρωχος μοιράζοντας riff και σόλο και παίρνοντας χειροκροτήματα και κραυγές ενθουσιασμού. Όμως αυτός που έκλεψε την παράσταση ήταν ο Bjorn Gelotte με την ηγετική μορφή του στην κιθάρα.
Χαμογελαστός και ξεσηκώνοντας τα πλήθη είναι από τα ιδρυτικά μέλη μαζί με τον Anders που έχουν φτάσει τους In Flames στην παγκόσμια αναγνώριση. Φυσικά δεν έλειψαν τραγούδια από το σπουδαίο “Clayman”, όπως το “Pinball Map” που ήρθε πρώτο και εκεί ξεκίνησε το σοβαρό headbanging. Στο δεύτερο του δίσκου που ακούστηκε, την κομματάρα “Only for the Week”, κάπου είχαμε κάτι προβληματάκια στα φωνητικά και δεν το απολαύσαμε όπως θα θέλαμε, παρόλα αυτά το κοπάνημα και ο οι φωνές δεν σταμάτησαν ούτε δευτερόλεπτο.
Σίγουρα έλαμψε δια της απουσίας του κάποιο κομμάτι από το “Jester Race”, ένας από τους πιο εμβήματικούς δίσκους της καριέρας τους αλλά μας αποζημίωσαν με το “Behind Space” από το ντεμπούτο τους και μας ταξίδεψαν πίσω στο 1994. Οι In Flames έβαλαν φωτιά στο release festival, έχοντας μια πολύ δυναμική εμφάνιση, ικανοποιώντας τους “διψασμένους” οπαδούς τους και υποσχέθηκαν, αστειευόμενοι, να μας επισκεφθούν μετά από 30 χρόνια.
Setlist: The Great Deceiver / Where the Dead Ships Dwell / Leeches / Everything’s Gone / Pinball Map / The End / Behind Space / Cloud Connected / Only for the Weak / Call My Name / State of Slow Decay / Alias / The Mirror’s Truth / I Am Above / Take This Life
Τα φώτα έσβησαν απότομα και το σήμα της μπάντας άναψε στην τεράστια γιγαντοοθόνη στο βάθος της σκηνής. Το κοινό από κάτω έβγαλε τις δυνατότερες κραυγές του και η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε απότομα. Τα μέλη των Nightwish εμφανίστηκαν ένα-ένα μπροστά στα μάτια μας με τελευταία την μέλλουσα μητέρα Floor Jansen. Από τις πρώτες νότες του “Noise” τα σώματα μας άρχισαν να πάλλονται και να χάνονται μαζί με τη μουσική τους στον ουρανό.
Κάθε στίχος από κάθε τραγούδι, ανεξάρτητος από ποιο δίσκο προέρχεται, τραγιουδιώνταν από χιλιάδες στόματα, δείχνοντας πόσο ισχυρό και μεγάλο fanbase έχει χτιστεί όλα αυτά τα χρόνια απουσίας τους από την Ελλάδα. Αυτό ήταν φανερό έτσι κι αλλιώς από τη μεγάλη κοσμοσυρροή η οποία είχε τεράστια ποικιλία σε ηλικίες, από νεαρές και νεαρούς κάτω των 18 μέχρι φανατικούς οπαδούς άνω των 50.
Η φωνή της Floor αντεπεξήλθε άψογα σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας με εξαιρετική απόδοση. Η ίδια έκανε headbanging και γέμιζε την σκηνή με την κίνηση της παρά την δυσκολία της εγκυμοσύνης της. Στο βάθος οι τις τεράστιες οθόνες οι οποίες μαζί με το light show, από εκατοντάδες φωτιστικά σώματα που πλαισίωναν την νέα σκηνή του Release Athens, σε έβαζαν σε άλλη διάσταση. Λίγο πιο μπροστα τους σε υπερυψωμένο σημείο βρίσκονταν τα ντραμς, ο ηγέτης Tuomas Holopainen με τα επιβλητικά πλήκτρα του και δίπλα του ο Troy με τις φλογέρες, την κιθάρα και τα δεύτερα φωνητικά του.
Το μουσικό ταλέντο του Tuomas το απολαύσαμε ουκ ολίγες φορές με αποκορύφωμα τα “Dark Chest of Wonders” και φυσικά στο κλείσιμο της συναυλίας με το “The Greatest Show on Earth”. Το setlist, αν και βασισμένο στον τελευταίο τους δίσκο “Human – Nature”, είχε αρκετά κλασικά κομμάτια από την αγία τριάδα “Imaginaerum”, “Once” και “Dark Passion Play” με προσωπικό αγαπημένο το υπερ-κλασικό “Nemo” που εκτελέστηκε άψογα με μαγικά φώτα, εντυπωσιακά γραφικά στο βάθος και την φωνή την Floor να αγγίζει την ψυχή μας. Η επίσης ηγετική μορφή του Emppu Vuorinen ξεσήκωσε αρκετές φορές τα πλήθη ιδιαίτερα όταν έπαιζε τα σόλο του φωτισμένος σαν πρωταγωνιστής της σκηνής. Συνολικά μιλάμε για ένα πολύ προσεγμένο κινηματογραφικό show, που από αυτά που άκουσα προς την έξοδο δεν άφησε κανέναν οπαδό της μπάντας ανικανοποίητο. Ο ήχος ήταν πολύ καλός σχεδόν σε όλες τις στιγμές της συναυλίας και η Πλατεία Νερού οργανωμένη έτσι ώστε να καλύπτει της απαιτήσεις ακόμα και τις μεγαλύτερες μπάντες της αγαπημένης μας μουσικής. Με πολύ μεγάλη χαρά θα περιμένουμε εκεί την μοναδική εμφάνιση των Helloween το επόμενο Σάββατο.
Υ.Γ. Εξαιρετική η κίνηση να ανοίξει ο πεζόδρομος προς τον Νιάρχο κατά την έξοδο, καθώς ο κόσμος δεν συνοστιζόταν σε έναν δρόμο όπως πέρυσι αλλά διαχεόταν πιο εύκολα προς τις εξόδους του συμπλέγματος εγκαταστάσεων του Φαλήρου.
Setlist: Music / Noise / Storytime / Tribal / Élan / Dark Chest of Wonders / How’s the Heart? / I Want My Tears Back / Sahara / Nemo / Sleeping Sun / Shoemaker / Last Ride of the Day / Ghost Love Score / The Greatest Show on Earth
Φωτογραφίες: Δέσποινα Σταματάκη
1065 
